Ileal Interposition نوعی جراحی دستگاه گوارش است که متابولیسم بدن را بازآرایی می کند.قبل از توضیح این نوع جراحی با جزییات بیشتر، بهتر است که روش معمول درجراحیهای متابولیک را بررسی کنیم.
تاثیرات جراحی Ileal Interposition چیست؟
آنچه که در این جراحی رخ میدهد جایگزینی قسمتهای ابتدایی و انتهایی روده کوچک است. هدف این روش افزایش ترشح هورمونی از روده کوچک است که GLP-1نامیده می شود. این هورمون تاثیر انسولین را افزایش داده و ترشح انسولین را از پانکراس افزایش می دهد و از قسمت آخر روده کوچک بنام ileum ترشح میشود. فرآیند جراحی جابجایی قسمتهای روده ، مداخله ی Interpositionileumنامیده میشود.
بعلاوه برای افزایش تاثیر این روش، عمل گاستروکتومی نیز انجام میشود. در طی گاستروکتومی بخشی ازمعده بنام “the fundus” (قسمت بالای معده) برداشته می شود و هدف آن کاهش ترشح هورمون گرلین می باشد. گرلین عهده دار تحریک اشتهای مرکزی مغزمان بوده و باعث خوردن بیش از اندازه ما می شود. باید به این مورد اشاره کرد که گرلین به مقاومت به انسولین کمک می کند و برداشت بخش “the fundus” سطح ترشح هورمون گرلین درمبتلایان به دیابت نوع دو را بطور شگرفی کاهش می دهد و سبب می گردد آنها به اندازه نیازشان خورده و برای مدت طولانی احساس گرسنگی نکنند .
“ileal interposition” و کاهش وزن
هدف گاستروکتومی حین این روش کم کردن حجم معده نیست، بلکه هدف کاهش ترشح هورمون گرلین می باشد وهمین امر مانع احساس گرسنگی بیماران شده و دستاورد آنها ازاین جراحی به دلیل سیستم هورمونی جدید کمتر خوردن غذا است.
با توجه به دلایل ذکر شده، حتی اگر Ileal Interposition سطح پیشرفته ای از جراحی دستگاه گوارش باشد، ممکن است به دلیل تاثیراتش به آن جراحی غدد درون ریز گفته شود زیرا همه مراحل انجام شده در این جراحی هدف هورمونی دارند. این اهداف برای هر بیمار جداگانه و متفاوت بوده و روش جراحی با توجه به نیاز بیمار تغییر می کند. این روش فرآیندی پویاست که در آن بطورمداوم تصمیماتی اتخاذ میشود.
تاثیرات متابولیکی این روش وابستگی اساسی به فرآیند مداخله قسمتهای روده دارد. این مداخله باعث تغییرات هورمونی میشود، مثل جلوگیری از حس گرسنگی و توقف مقاومت به انسولین و افزایش چند برابری میزان تولید انسولین از پانکراس. این اثر “neuro-endocrine brake” (ترمز اعصاب و غدد) نامیده میشود که به مسدودکننده ی سیستم هورمونی و عصبی اشاره دارد؛ عملی که سیستم عصبی هورمونی روده ای را مسدود می کند و ضرورتی ندارد تا بیمار محدودیت برنامه کالری را تحمل کند.
چرا جراحی “ileal interposition” ، تفاوت این نوع جراحی با جراحیهای دیگر متابولیکی چیست؟
“ileal interposition” ، جراحی چاقی نیست اگرچه شباهتهایی با آن دارد. بطور خاص هدفش درمان بیماریهایی است که از نظرمتابولیکی بدن را تهدید میکنند: سندرم متابولیک و بخصوص دیابت نوع دو. باید به خاطر داشت که چاقی پیش نیازی برای این درمان نیست.
این روش درمانی با تاثیرات و نتایج روشهایی همچون Mini-Gastric Bypass, Roux-Y Bypass, BPD (Biliopancreatic Diversion)،DS(Duodenal Switch), orDJB(Duodenojejunal Bypass) نمیتواند، مقایسه شود. این روشهای جراحی برای بیماری چاقی مفرط استفاده میشوند و بخشی طولانی از عبور غذا در روده کوچک را از کار می اندازند. بعد از این جراحیها بیماران از اختلال شدید جذب چربی و کربوهیدرات رنج میبرند. به همین دلیل آنها وزن زیادی از دست داده و این امرمیتواند آنها را در مقابل افزایش وزن برای مدت طولانی مقاوم کند. گرچه، بعنوان عارضه ی جانبی در این نوع جراحی ها ویتامینها و مواد معدنی مهم جذب نخواهند شد درنتیجه کمبود ویتامین و مواد معدنی مدت کوتاهی بعد از جراحی بروز می کند. بیمارانی که چنین جراحیهایی را از سرمی گذرانند، آزمایشهای کاملی برای چک کردن سطح ویتامین و مواد معدنیشان متحمل خواهند شد و بعضی از آنها قبل از جراحی شروع به دریافت ویتامین و مواد معدنی می کنند تا در صورت نیاز به جراحی بدن آنها را پشتیبانی کند. این بیماران باید تحت مراقبت شدید قرار گیرند و بر فاکتورها و عوامل خونی آنها دقیقا نظارت شود. پوکی استخوان مهمترین مشکلی است که مدتی پس از این جراحی ها به دلیل کمبود کلسیم ایجاد می شود. کلسیم کمکی و مصرف کلسیم از غذاهای غنی کافی نخواهد بود وممکن است که دادن هورمون و کلسیم وریدی ضروری شود.
“ileal interposition” باعث ایجاد اختلال در جذب نمیشود. در عرض 6 ماه تا یکسال بیمارانی که این روش جراحی را متحمل می شوند می توانند به زندگیشان با رژیم غذایی آزاد و بدون ویتامین یا ماده معدنی کمکی ادامه دهند. بیماران سه روز بعد ازعمل، رژیم مایع از طریق دهان را شروع کرده، بعد از آن تا چند ماه مصرف ویتامین و ماده معدنی کمکی (قرصی واحد) شروع می شود، تا زمانیکه سیستم داخلی جدید استقرار پیدا کند. بعد از این عمل بیماران از استفاده داروهای فشارخون، دیابت و کلسترول خلاص میشوند اما وضعیت این بیماریها در طی اقامتشان در بیمارستان مورد نظارت قرارمی گیرد. اکثر بیمارانی که این روش جراحی را داشته اند بدون نیاز به استفاده دوباره به این داروها از بیمارستان مرخص می شوند. برای بقیه ممکن است ادامه مصرف داروها ازچند هفته تا یکماه، تا زمانیکه سیستم متابولیک آنها ثبات پیدا کند، ضروری باشد. هنگامیکه عمل متابولیک به حالت عادی بازمی گردد این بیماران از مصرف دارو بی نیاز می شوند. در این رابطه، تاثیر متابولیکی این جراحی به دیگر جراحیها که میزان جذب را محدود می کنند، برتری دارد. بعد از یکسال بیمار نیازی به هیچ ویتامین و ماده معدنی کمکی ندارد و از مصرف داروهای فشارخون، کلسترول یا دیابت برای درمان سندروم متابولیک بی نیاز می شود.
در مورد چه کسانی Ileal Interpositionمیتواند اعمال شود؟
Ileal Interposition روش جراحی پیشرفته ای است که برای درمان دیابت نوع دو به کارمیرود. اینکه چرا سندرم متابولیک بوسیله دیابت نوع دو ایجاد میشود از اهداف درمانی این جراحی است. با این روش جراحی، بهبود بیماریهایی که بعنوان سندرم متابولیک (فشارخون، کلسترول، چاقی مفرط و دیابت نوع دو) دسته بندی میشوند، امکانپذیز می شود.
بیماران دیابت نوع دو از نظر شدت سختی و اینکه از زمان تشخیص دیابت آنها چه مدت می گذرد، با یکدیگر تفاوت دارند. طول زمان تشخیص، داروهایی که مورد استفاده قرار گرفته است، طول مدت تزریق انسولین ، مقدار تجویز روزانه ی انسولین، کنترل مقدار قند خون و خیلی از فاکتورهای دیگر میتواند شدت این بیماری را در هر پرونده ای تغییردهد. این روش جراحی تاثیراتش را با تغییرتعداد مکانیسم های هورمونی، اثر انسولین و تولید انسولین نشان میدهد. برای دست یافتن به این تاثیرات ضروری است که تولید انسولین از پانکراس در بدن بیمار همچنان ادامه داشته باشد. این مهمترین معیار هنگام ارزیابی داوطلبین برای جراحی می باشد. آزمایشهایی که ما برای اندازه گیری میزان ذخیره و سودمندی انسولین انجام میدهیم به ما این اجازه را میدهد تا بفهمیم دیابت بیمار چه قدرپیشرفت کرده است یا چه داروهایی مورد نیازش خواهد بود.
همه بیماران دیابت نوع دو برای این جراحی مناسب نیستند
همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مثل هم نیستند. بعضی ممکن است خیلی پیر باشند و ممکن است دیابت نوع دو بعد از مدت زمان بسیارطولانی در آنها تشخیص داده شده باشد. بعضی ممکن است بصورت غیراصولی دارو مصرف کرده باشند و برخی به درستی تحت نظارت نبوده اند. اکثریت چنین بیمارانی به شدت ظرفیت تولید و اندوخته انسولینشان تهی شده است. این بیماران نمیتوانند هیچ سودی از این جراحی دریافت کنند. در نتیجه ما این جراحی را به چنین افرادی توصیه نمی کنیم.
Ileal Interposition و تاثیرات هورمونی
در این روش جراحی گوارش، روده کوچک بازآرایی می شود. این بازآرایی جدید، سوخت و سازهای مختلفی را باعث میشود. هسته اصلی این درمان تغییر در تولید و استفاده از هورمون تولید شده ناشی از این روش است. این روش جراحی گوارشی بدلیل اثرات هورمونی اش، واقعا یک جراحی غدد درون ریز است زیرا اثر خود را با کاهش جذب نشان نمی دهد.همه نتایج این جراحی بر روی تنظیم ترشح هورمون متمرکز میشود که اثر انسولین را افزایش خواهد داد و مقاومت به انسولین را می شکند.
توضیح مرحله به مرحله Ileal Interposition
1) Sleeve Gastrectomy
اولین مرحله این روش برداشت بخشی از معده است. این مرحله Sleeve Gastrectomyنامیده میشود. هدف از انجام این مرحله پایین آوردن سطح گرلین است که هورمون اشتها نیز نامیده میشود. باید به این مورد اشاره شود که گرلین منجر به مقاومت به انسولین میشود. بوسیله کاهش گرلین، عامل موثر بر مقاومت به انسولین حذف می شود. همچنین حس گرسنگی بیماران کاهش می یابد.
2) قطع اثنی عشر یا (Duodenal Exclusion (Dissection of Duodenum
در جراحیهای متابولیک، از انواع مختلفی از مکانیسمها در جراحی های مختلف استفاده می شود. در Ileal Interposition از تمام این مکانیزمها درعملیاتی واحد استفاده میشود و این جراحی بخاطر اثرش نسبت به سایر روشها برتری دارد. حذف اثنی عشر یکی از قسمتهای مهم این جراحی است. در طول این مرحله اثنی عشراز معده جدا شده و با انجام اینکار اثنی عشر برای عبورغذا بسته میشود. این روش جراحی منجر به کاهش فاکتورهای ضد اینکرتین میشود، عاملی که مسئول پایین آوردن اثر انسولین می باشد. از طرف دیگر کارکردهای( GIP (Glucose Induced Polypeptideافزایش خواهد یافت. این هورمون از سلول بتا که هورمون انسولین را تولید میکند، پشتیبانی می کند.
3) آماده کردن بخش روده (Preparing Ileum Segment)
عمل اصلی این جراحی مربوط به روده است. این فرآیند دشوار در چند مرحله انجام می شود. در ابتدا حدود 170سانتیمتر از روده برداشته میشود. این قسمت “بخش روده” یا Ileum Segmentنامیده شده که بعد به خروجی معده متصل خواهد شد.
· Ileo-Ileal Anastomosis
در طول این روش، بخش باقی مانده فوقانی روده به ژِژونوم متصل شده تا اتصال را میسرکند.
· Duodeno-Ileal Anastomosis
بخش روده یا Ileum Segmentبه قسمت خروجی معده متصل می شود. اکنون غذا بطورمستقیم بدون ملاقات با آنزیمهای صفرا و پانکراس به روده می آید. این مسئله تا حد زیادی ترشح 1-GIPرا از روده تحریک میکند.
· Ileo-Jejunal Anastomosis
در نهایت بخش نقل مکان کرده پایینی روده به بخش فوقانی ژِژونوم متصل شده تا عمل کامل گردد. پس ازاین جراحی، عمل جذب در بیماران بدون هیچ کاستی ادامه پیدا میکند و طی مدت زمان کوتاهی آنها می توانند تمام ویتامینها و مواد معدنی که به آن نیاز دارند با خوردن هرچیزی تامین کنند.
هورمونهایی که تاثیر انسولین را فرومی نشانند
این هورمونها بعنوان سیستم ضد انسولینی شناخته می شوند. مهمترین هورمونهای این سیستم گرلین، گلوکاگون، رسیستین، کورتیزول، آدرنالین و نورآدرنالین هستند. این هورمونها میتوانند تاثیرات ضد انسولینیشان را بصورت دوره ای یا دائم ظاهرکنند. قبل از عمل سطح این هورمونها باید به دقت بررسی شود.
گلوکوگان:این هورمون از سلولهای آلفا موجود در پانکراس ترشح میشود. تاثیراتش دقیقا برخلاف انسولین است- تلاش میکند که میزان قند خون را افزایش دهد- همچنین گلوکز تولیدی کبد را افزایش میدهد اما گلوکز مصرفی بافت چربی و ماهیچه را کاهش میدهد. این هورمون مسئولیت بزرگی در مقابل مقاومت به انسولین، بویژه در بافت ماهیچه و کبد دارد. پس از این جراحی گلوکز تولیدی کبد به حالت عادی برگشته و مقاومت به انسولین ناپدید میشود.
رسیستین:هورمون دیگری که به مقاومت انسولین کمک میکند، رسیستین است که میزان آن همراه با تجمع چربی احشایی افزایش می یابد. این برای بیماران چاق طبیعی است که میزان بسیاربالایی رسیستین داشته باشند. اما جالب این است که در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با وزن عادی میزان رسیستین میتواند خیلی بالا برود. به همین دلیل برای داوطلبین این روش جراحی مقدار رسیستین خیلی مهم است، چرا که اطلاعات بارزی در مورد اندازه چاقی شکمی و شدت دیابت را مشخص می کند. پس از عمل Ileal Interpositionبیماران از چاقی احشایی موجود در بدنشان خلاص میشوند و این دلیلی بر بازگشت رسیستین به میزان عادی است، چیزی که منجر به بهبود اکثر شاخصهای سندرم متابولیک می شود که بیماران به آن دچارند. 95% از بیمارانی که تحت این روش جراحی قرار گرفته اند از مصرف داروهای فشارخون و کلسترول بی نیاز شده اند.
گرلین:دلیل حس گرسنگی گرلین است که عمدتا از قسمت فوقانی معده(the fundus) ترشح میشود، گرچه در مقادیر کم. همچنین توسط سلولهای “E” در پانکراس نیز تولید میشود. دلیل اجرای sleevegastrostomyو برداشت قسمت فوقانی معده حین این عمل این است که تولید هورمون گرلین سرکوب شود. پس از Ileal Interposition سطح هورمون گرلین کاهش سریعی می یابد بهمین دلیل بیماران تا مدتی طولانی پس از عمل احساس سیری می کنند.
هورمونهایی که اثر انسولین را افزایش می دهند
هورمونهای متعدد و مواد شبه هورمونی در روده کوچک ترشح میشوند. این مواد”incretions” یا “secretions” نامیده میشوند. incretionsعموما اثر انسولین و تولید آنرا افزایش و مقاومت به انسولین را کاهش میدهند، بنابراین این هورمونها برای دیابت نوع دو و جراحی متابولیک خیلی مهم هستند و مهمترین هدفش GLP-1و GLPمیباشد. این دو هورمون با یکدیگر مقاومت به انسولین را کاهش یا آن را سرکوب می کنند.
GLP-1: حروف اختصاری این هورمون عبارت است Glucagon-Like Polypeptide، این هورمون بوسیله سلولهای Lروده ترشح میشود و عملکرد آن بدین ترتیب است:
1) افزایش سلولهای بتا در پانکراس
2) افزایش کارکرد سلولهای بتا
3) افزایش تولید انسولین
4) افزایش زمان واکنش زودتر از حد نرمال انسولین
5) حذف مقاومت به انسولین موجود در کبد، بافت ماهیچه و چربی
همانطور که میتوان از کارکردهای آن درک کرد، GLP-1درمسیر مخالف گلوکاگون کار میکند، اگرچه اساس مولکولی آنها شبیه است، بهمین علت GLP-1نام گرفته است. برای این هورمون تامین کردن همه این کارکردها الزامی است تا بدن اندوخته کافی از سلولهای بتای پانکراس داشته باشد. بعضی بیماران اندوخته شان خیلی پایین یا تهی شده است. چنین بیمارانی هیچ سودی از این عمل نخواهند برد و ما Ileal Interposition به این افراد توصیه نمی کنیم.
GLP: نام اختصاری GastroIntestinal Polypeptideاست که اساسا از اثنی عشر ترشح میشود. تاثیراتش خیلی شبیه به هورمون GLP-1است، مقاومت به انسولین را حذف می کند.عملا میزان این هورمون در بیماران دیابت نوع دو خیلی کاهش پیدا نمی کند، اگرچه بیماری باعث میشود این هورمون اثرش را ازدست بدهد. فرض براین است که ماده غذایی یک مرتبه وارد میشود anti-incretionsترشح شده از اثنی عشر، باعث ازدست دادن بهره وری GLPمیشود. از آنجا که مسیر عبور غذا در اثنی عشر با Ileal Interposition بسته میشود بنابراین ترشح هورمون anti-incretionکاهش پیدا می کند و عملکرد GLPبازسازی میشود.
Ileal Interposition میتواند مکانیسم دیابت نوع دو را کنترل کند و این بیماری را با اثرش معالجه کند. به لطف این روش درمانی با نتایج برتر و بدون هرگونه عوارض دائمی جانبی، Ileal Interposition بهترین گزینه برای درمان بیماران دیابت نوع دو می باشد.
زندگی پس از Ileal Interposition
این روش در طول روده کوچک تغییری ایجاد نمی کند، بنابراین باعث هیچگونه مشکلی در جذب نمی شود. روده کوچک قادر است که تمام ویتامینها و مواد معدنی مورد نیاز بدن را از هرغذایی که خورده می شود، جذب کند. پس از این جراحی اشتهای بیمار ممکن است کاهش یابد و درنتیجه، به اندازه ای که عادت دارد، غذا نخورد. بهمین دلیل طبیعی است که بیماران احساس خستگی و ضعف کنند. هیچکدام ازاین اثرات دائمی نیستند. بیشتر بیماران پس از چند ماه احساس خیلی بهتر و پرانرژی تری دارند. پس ازعمل، خیلی مهم است که بیمار مصرف آب خود را افزایش دهد.
همچنین بیمار باید چیزهایی که می خورد و می نوشد را دردفترچه ای ثبت کند. اینکار به پزشک معالج اجازه می دهد که دوره درمان را بدرستی تحت نظارت داشته باشد. اکثر بیماران پس از سه ماه، به سیستم متابولیسم جدید عادت می کنند. ولی بیمارباید پس از شش ماه یا بیشتر، به رژیم غذایی دیابتی خود برگردد.
اولین ماه برای همه خیلی سخت است. چیز زیادی نمی خورند و احساس خستگی و ضعف می کنند. ممکن است احساس تهوع کنند و حتی نوشیدن آب برای آنها سخت باشد.
پس از سومین ماه، مسائل بآرامی بهبود می یابند. مصرف آب و غذا همراه با روحیه بیمار افزایش می یابد. داروی کلسیم و ویتامین به دو یا سه بار در روز کاهش می یابد.
پس از شش ماه بیماران حس می کنند که هرگز در تمام عمر بیماری دیابت نداشته اند. آنها میتوانند خیلی زیاد هر آنچه که بخواهند را بخورند. پس از یکسال هیچکدام از بیماران نیازمند ویتامین یا ماده معدنی کمکی نبوده و حدود 93% بیماران به داروی دیابت یا انسولین نیاز ندارند.
7% باقیمانده، بیمارانی هستند که از قبل چنین نتیجه ای را در آنها انتظار داشته ایم. با وجود اینکه ما دانسته های علمی منسجمی در دسترس نداریم که چرایی این قضیه را توضیح دهد، اما فکر می کنیم که دیابت ازخیلی فاکتورها و دلایل متفاوتی سرچشمه می گیرد.
بطور خلاصه، کاری که Ileal Interpositionانجام می دهد، بدن بیمار را قادر میکند تا خود را درمان کند. ما درحین عمل تنها موانع پیش روی انسولین و سلولهای بتا را برمی داریم. خود بدن و ذخایر انسولین بقیه کار را انجام میدهند.
سوالاتی درباره ی این جراحی
آیا قند خونم پس از عمل Ileal Interpositionافزایش پیدا خواهد کرد؟
بروز دیابت بستگی به یک فاکتور یا یک علت مجرد ندارد. غم، ترس و افسردگی میتواند قند خون را تحت تاثیر قرار داده و آن را موقتا افزایش دهد. شما ممکن در طول این مدت دارو درمانی و درمان با انسولین داشته باشید. ضربه های پس از حادثه ( مرگ خویشاوند یا دوست نزدیک) و دیگر عملهای جراحی میتواند سبب تاثیراتی مشابه شود. وقتی این زمان دشوار را طی کردید سطح قند خونتان به حالت عادی بازمی گردد. شما ازدارو درمانی خلاص شده و به زندگی عادی برمیگردید.
آیا من پس از Ileal Interpositionبرای بقیه عمرم باید از ویتامینها استفاده کنم؟
بزرگترین مزیت این روش این است که باعث کمبود ویتامین و مواد معدنی نمی شود. چون طول روده کوچک پس از عمل بدون تغییر باقی میماند و همه قسمتهای روده کوچک به فرآیند جذب متصل میشود، بنابراین شما میتوانید مواد معدنی و ویتامینهای مورد نیاز بدنتان را از هرچیزی که نیاز دارید، بدست آورید.(B 12,folic acid, vitamin D, phosphorus, calcium)
در طول دوره اولیه پس از عمل بیماران ممکن است به ویتامین و کلسیم کمکی نیاز پیدا کنند (چون آنها اشتهای زیادی نخواهند داشت و به درستی نمی توانند غذا بخورند). اما وقتی بدن بحالت عادی باز می گردد و کم کم وعده های غذایی بزرگترمی شود، مکمل های معدنی و ویتامینی بیماران تقلیل می یابد. تقریبا بیشتر بیماران پس از 8-6 ماه از مصرف مکمل معدنی و ویتامین بی نیاز می شوند.
بررسی انسولین اندوخته بدن
قبل ازاینکه تصمیم گیری برای عمل جراحی صورت گیرد، ضروری است که تحقیقات کاملی درمورد میزان انسولین تولیدی پانکراس در بیماران دیابت نوع دو صورت گیرد. سلولهای بتای حاضر در پانکراس مسئولیت تولید انسولین را برعهده دارند و ما به ظرفیت تولید این سلولها با اندازه گیری سطوح C-peptideخون دست می یابیم. C-peptideپروتئین زنجیره ای موجود درمولکولهای pre-insulinاست. هنگامیکه این مولکول به دو تکه به شکل انسولین شکسته میشود، تکه باقیمانده C-peptideنامیده میشود. درنتیجه سطح این پروتئین در خون به ما اطلاعاتی درباره تولید انسولین میدهد، به بیان دیگرظرفیت تولید انسولین سلولهای بتا را به ما نشان می دهد.
C-peptideتنها چیزی نیست که قبل ازIleal Interpositionاندازه گیری میشود. برای برخی بیماران اندازه گیری دوره ای هورمونها در زمانهای مختلف لازم است، مثلا میزان انسولین بیمار و هورمونهای گلوکاگون، رسیستین،کورتیزول.
جراحی دیابت نوع دو با جراحی چاقی مفرط متفاوت است. انجام جراحی چاقی مفرط ، بر روی بیماران چاق با ازدست دادن وزن میتواند به موفقیت بزرگی بیانجامد. با وجود اینکه ممکن است افراد چاق با این درمان با موفقیت معالجه شوند اما همه بیماران دیابتی را شامل نمی شود. مهمترین نکته جراحی چاقی مفرط، از دست دادن وزن است. اگرچه همه بیماران دیابت نوع دو چاق نیستند، حتی اگر چنین بیمارانی وجود داشته باشند، ممکن است مدتی طولانی پس از تشخیص دیابت به آن دچار شوند. درچنین مواردی احتمال دارد، اندوخته انسولین شان پایین آمده وعملا هیچ سودی از جراحی چاقی مفرط نبرند.
این دلیلی است که در روش Ileal Interpositionما کوچکترین جزییات اندوخته های انسولین بدن بیمار را بررسی می کنیم. همچنین ما تعیین می کنیم که دیابت نوع دو یا سندروم متابولیک (درصورت وجود) پس از عمل بهبود پیدا خواهد کرد و اگر اینطور است چقدر از آن درمان خواهد شد و براساس این نتایج پزشک تصمیم به انجام این جراحی خواهد گرفت.
