عفونت گوش شناگر بعد از گذراندن مدت طولانی در آب یا خارج از خانه در معرض باد و باران ایجاد می شود. روی پوست که مجرای گوش بیرونی را می پوشاند و به پرده گوش منتهی می شود تاثیر می گذارد. بر اساس اعلام دانشگاه آیووا، با وجود نام آن عفونت گوش شناگر در افرادی که شناگر نیستند شایع تر است. افرادی که زمان زیادی را در خارج از خانه می گذرانند مانند کشاورزان اغلب به این عفونت مبتلا می شوند.
نام پزشکی عفونت گوش شناگر اوتیت خارجی است. باکتری ها می توانند در آب جمع شوند. هنگام شنا به عنوان مثال، در مناطقی از آب شیرین برخی وارد گوش می شوند و برای مدت طولانی باقی می مانند به ویژه اگر آب توسط جرم به دام بیفتد.
گوش راه هایی برای محافظت از خود در برابر عفونت دارد، اما زمانی که ناحیه خشک است بهترین عملکرد را دارد. در صورت مرطوب بودن گوش باکتری ها رشد کرده در نتیجه باعث عفونت می شوند. عفونت قارچی نیز می تواند در گوش ایجاد شود. با این حال، در 98 درصد موارد در آمریکای شمالی، گوش شناگر از قرار گرفتن در معرض باکتری ها ناشی می شود.
بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC)، گوش شناگر مسئول 2.4 میلیون ویزیت مراقبت های بهداشتی سالانه در ایالات متحده محسوب می شود. به گزارش مدیکال نیوزتودی، در بیشتر موارد پزشک به راحتی می تواند عفونت را درمان کند و درمان زودهنگام از بروز عوارض نیز جلوگیری می کند.
علائم عفونت گوش شناگر
سه نوع اوتیت خارجی وجود دارد.
گوش شناگر (اوتیت خارجی حاد و منتشر)
این شایع ترین نوع اوتیت خارجی محسوب می شود که می تواند تا سه هفته طول بکشد و بر کل مجرای گوش تاثیر می گذارد. بثورات می تواند به گوش خارجی و پرده گوش نیز گسترش یابد. علائم و نشانه ها عبارتند از:
قرمزی و تورم در گوش خارجی و مجرای گوش
درد در ناحیه
پوست پوسته که داخل و اطراف مجرای گوش ایجاد می شود
ترشحات آبکی یا چرکی که ممکن است بوی بدی بدهد
خارش و سوزش داخل و اطراف مجرای گوش
حساسیت هنگام حرکت دادن گوش یا فک
درد و تورم غدد لنفاوی یا “غدد” در گلو
انواع دیگر اوتیت خارجی
اوتیت خارجی موضعی حاد زمان عفونی شدن فولیکول مو در گوش ایجاد می شود. این نوع عفونت به شکل برآمدگی دردناک و پر از چرک در مجرای گوش مشاهده می شود این عفونت نوعی فورونکولوز است.
اوتیت مزمن خارجی می تواند ناشی از عفونت، آلرژی یا بیماری پوستی مانند اگزما باشد. برای تایید تشخیص علائم باید حداقل سه ماه ادامه داشته باشند حتی تا سال های می تواند طول بکشد.
علل عفونت شناگر
گوش چندین راه برای محافظت از خود در برابر عفونت دارد. سرومن یا جرم گوش توسط غدد موجود در مجرای گوش تولید می شود و عملکردهای مختلفی را انجام می دهد. به عنوان مثال، جرم گوش:
لایه ای نازک و ضد آب روی پوست مجرای گوش ایجاد می کند
حاوی اسیدها و خواص ضد باکتریایی است که با باکتری ها مبارزه می کند
مواد زائد، پوست مرده و خاک را جمع آوری کرده و آنها را از گوش خارج می کند، جایی که به صورت توده ای مومی شکل در دهانه مجرای گوش ظاهر می شود.
شکل مجرای گوش نیز مهم است. از وسط به گوش بیرونی شیب دارد به طوری که مایع بتواند تخلیه شود.
اوتیت خارجی زمانی ایجاد می شود که سیستم دفاعی مجرای گوش نتواند با عفونت یا واکنش آلرژیک مقابله کند.
عوامل خطر عفونت گوش شناگر
عوامل زیر احتمال ابتلا به گوش شناگر را افزایش می دهد:
شنا به ویژه در آب های دارای باکتری زیاد
تمیز کردن، کشیدن، خاراندن یا تراشیدن مجرای گوش با یک سواب پنبه
استفاده از گوش گیر شنا، استفاده از سمعک یا داشتن جرم زیاد گوش که می تواند آب را داخل گوش گیر بیندازد
ابتلا به بیماری پوستی مانند اگزما، آکنه یا پسوریازیس
داشتن مجرای کوچک گوش
کودکان به ویژه در برابر گوش شناگر آسیب پذیر هستند.
گوش شناگران نه تنها مخصوص شناگران نیست بلکه این بیماری به طور معمول کشاورزان و سایر افرادی را که زمان زیادی را در خارج از خانه می گذرانند تحت تاثیر قرار می دهد.
تشخیص عفونت گوش شناگر
پزشک با استفاده از دستگاه دستی به نام اتوسکوپ مجرای گوش را معاینه می کند. وی موارد زیر را بررسی می کند:
قرمزی
التهاب
پوسته پوسته شدن
آسیب به پرده گوش
وی همچنین از شخص می پرسد:
تاریخچه و سابقه پزشکی
علائم عفونت گوش شناگر
تجربیات اخیر از جمله شنا و قرار دادن چیزهایی در گوش مانند سواب پنبه
در صورت وجود انسداد پزشک ممکن است از وسیله کوچکی برای خرو بقایا یا از دستگاه مکش برای پاکسازی مجرای گوش استفاده کند.
در صورت آسیب به پرده گوش پزشک بیمار را به متخصص گوش، حلق و بینی ارجاع می دهد و بررسی می کند که آیا عفونت از گوش میانی سرچشمه گرفته است یا خیر.
در صورت عدم بهبود علائم پزشک ممکن است نمونه ای از بقایا یا ترشحات را آزمایش کند تا در مورد مشکل زمینه ای مطمئن شود.
اگر فردی 50 سال به بالا با درد گوش به پزشک مراجعه کند وی ممکن است بدخیمی یا آرتریت موقتی را که شرایطی است که در آن عروق آسیب دیده یا ملتهب می شوند را بررسی کند.
عفونت گوش شناگر
درمان گوش شناگر به طور معمول ساده است. گزینه ها عبارتند از:
مسکن ها: برای مثال استامینوفن می تواند درد را کاهش دهد.
قطره های گوش: قطره های توصیه شده به طور معمول حاوی اسید، کورتیکواستروئید، داروی آنتی بیوتیک، داروی ضد قارچ یا ترکیبی هستند.
میکروساکشن: یک متخصص ممکن است از ساکشن برای تمیز کردن گوش استفاده کند.
فتیله گوش: این وسیله ای پلاستیکی گاز پنبه ای نرم با دارو پوشانده شده است و پزشک آن را در مجرای گوش قرار می دهد. هدف کمک به پزشک برای ورود به ناحیه است فرد باید هر دو یا سه روز فتیله گوش را تعویض کند.
درمان سایر انواع اوتیت خارجی
اوتیت مزمن خارجی: در صورت وجود مشکل زمینه ای آلرژی یا پوستی پزشک نخست این بیماری را درمان می کند. وی ممکن است به فردی بگوید از قطره گوش به مدت هفت روز و همچنین اسپری استفاده کند. اسپری حاوی استیک اسید و قطره ها حاوی کورتیکواستروئید است. در صورت عدم کارآیی آن قطره های گوش ضد قارچ می توانند کمک کنند.
اوتیت خارجی موضعی حاد: برآمدگی پر از چرک اغلب در عرض چند روز بدون درمان می ترکد و بهبود می یابد.
در صورت تداوم علائم بیش از یک هفته پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. در صورت وجود درد شدید پزشک چرک را تخلیه می کند و مسکن ها برای تسکین درد می توانند موثر باشند.
نکات
استراتژی های زیر می تواند به فرد در درمان انواع اوتیت خارجی کمک کند.
خشک نگه داشتن گوش: هنگام استحمام ضمن استفاده از کلاه دوش تا بهبودی عفونت از شنا اجتناب کنید.
از بین بردن ترشحات و مواد زائد به آرامی: تحت نظر پزشک از گوش پاک کن یا سواب پنبه ای برای پاکسازی گوش بیرونی استفاده کنید.
استفاده از کمپرس گرم: یک حوله گرم را روی گوش برای تسکین درد قرار دهید.
برداشتن هرگونه وسیله: گوشواره و سمعک می توانند ضمن تشدید علائم باعث واکنش آلرژیک شوند.
بررسی عوارض جانبی: قطره های گوش حاوی نئومایسین یا پروپیلن گلیکول می توانند واکنش های آلرژیک را تحریک کنند.
عوارض
اوتیت خارجی به طور معمول امری جدی نیست. هنگامی که فرد تحت درمان قرار می گیرد بروز عوارض آن نادر است. با این حال، بدون درمان عفونت می تواند وارد بافت عمیق شود و عوارض جدی تری را ایجاد کند، از جمله:
آبسه: آبسه های پر از چرک می تواند در گوش آسیب دیده یا اطراف آن ایجاد شود.
سلولیت: این عفونت پوستی زمانی رخ می دهد که باکتری ها به لایه های عمیق پوست وارد شوند.
تنگی مجرا: این امر زمانی رخ می دهد که پوست ضخیم و خشک در مجرای گوش جمع شده آن را باریک کرده و به طور بالقوه منجر به کاهش شنوایی شود.
عفونت قارچی گوش خارجی: این عفونت قارچی به عنوان یک عارضه از اوتیت خارجی ایجاد می شود.
اوتیت خارجی بدخیم
در صورت رسیدن عفونت به استخوان و غضروف گوش خارجی باعث التهاب و صدمه شده که به قسمت تحتانی جمجمه گسترش می یابد. این وضعیت بسیار دردناک است و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. افراد بزرگسال یا دارای سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض خطر هستند.
در صورت سرایت عفونت به پرده گوش تجمع چرک می تواند باعث التهاب در ناحیه و سوراخ شدن پرده گوش شود. این به طور معمول ظرف دو ماه بهبود می یابد. پزشک احتمال دارد آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند و خشک نگه داشتن گوش نکته بسیار مهم تلقی می شود.
جلوگیری از عفونت گوش شناگر
برای جلوگیری از عفونت گوش از شنا در آب آلوده خودداری کنید و گوش ها را تا حد امکان خشک نگه دارید. برای خشک کردن گوش ها پس از شنا پیشنهاد می شود محلول الکل و سرکه سفید را به قسمت مساوی باهم مخلوط کرده و دو قطره بعد از شنا در هر گوش بریزید.
الکل هر آب باقی مانده در گوش را تبخیر می کند، در حالی که سرکه PH گوش را تغییر می دهد و از رشد باکتری ها جلوگیری می کند. راههای دیگر جلوگیری از بروز عفونت عبارتند از:
گوش خارجی را با پنبه یا حوله خشک کنید
با کشیدن گوش به سمت پایین و در جهات مختلف یا تکان دادن سر برای حذف آب به دام افتاده
گوش ها را با سشوار با درجه پایین که حداقل یک پا از گوش فاصله دارد خشک کنید
استفاده از گوش گیر مناسب یا کلاه شنا که گوش ها را می پوشاند
پس از شنا در استخر کلر دار گوش ها را با آب تمیز بشویید
هرگز سواب پنبه ای یا اجسام خارجی دیگر مانند سنجاق مو را داخل گوش قرار ندهید. این امر می تواند باعث آسیب بیشتر و وارد آوردن مواد ناخواسته به اعماق داخل گوش شود. جرم گوش به طور طبیعی به بیرون جریان دارد، بنابراین فرد فقط باید از سواب پنبه ای برای حذف آن از گوش خارجی استفاده کند. یک متخصص مراقبت های بهداشتی باید هرگونه تجمع موم در داخل گوش را درمان کند.
محصولاتی مانند اسپری یا رنگ مو می توانند گوش را تحریک کرده و خطر ابتلا به اوتیت خارجی را افزایش دهند. برای جلوگیری از این امر قبل از استفاده از این محصولات توپ های پنبه ای را به آرامی در گوش ها قرار دهید. مراقب باشید گلوله های پنبه ای را داخل کانال گوش فشار ندهید. پس از درمان عفونت گوش پزشک به فرد می گوید کی می تواند با خیال راحت دوباره شنا کند.
مترجم: الهه زارعی
