والدین به فرزندان خود نسبت به خطرات خاص مانند آتش سوزی یا عبور از جاده آموزش می دهند و رعایت جوانب احتیاط را به آنها یادآور می شوند.
در این موارد اضطراب می تواند مفید باشد زیرا به کودک در محافظت در برابر آسیب کمک می کند. با این حال، کودکان می توانند از موقعیت ها یا اشیایی که بزرگسالان آنها را تهدید کننده نمی دانند بترسند.
البته ممکن است منابع ترس با بالغ شدن کودک تغییر کند. به عنوان مثال، ترس از تاریکی یا هیولاهای زیر تخت جای خود را به ترس از سرقت یا خشونت بدهد. تاکتیک هایی که جواب نمی دهد شامل اذیت کردن کودک به دلیل ترسیدن یا مجبور کردن وی برای مواجهه با موقعیت های ترسناک است. به گزارش بتر هلث، با جدی گرفتن احساسات و تشویق آنها به صحبت در مورد نگرانی های خود، بیان حقایق و فرصتی برای مقابله با ترس با سرعت دلخواه و حمایت شما به فرزند خود برای کنار آمدن با ترس کمک کنید.
کودک ترسیده
برخی از کودکان بیش از سایرین می ترسند: عوامل موثر در ترس آنها می تواند شامل موارد زیر باشد:
حساسیت ژنتیکی: برخی از کودکان به طور کلی در خلق و خوی خود حساس تر و احساسی تر هستند
حداقل یک والد مضطرب: کودکان از تماشای والدین خود یاد می گیرند چگونه رفتار کنند
والدین بیش از حد محافظ: کودک وابسته به احتمال زیاد احساس درماندگی می کند و این امر می تواند منجر به بروز اضطراب عمومی شود
رویدادهای استرس زا: مانند جدایی والدین، جراحت یا بستری در بیمارستان
ترس های رایج برای نوزادان
هنگامی که نوزاد به شش یا هفت ماهگی می رسد، وابستگی های شدیدی به والدین یا مراقبان خود پیدا می کند. جدایی از “افراد خاص” حتی برای مدت کوتاهی می تواند باعث بروز اضطراب قابل توجه و گریه فراوان شود. به همین ترتیب بسیاری از نوزادان آنقدر حضور منحصر به فرد افراد خاص خود را ترجیح می دهند که برای مدتی ترس از غریبه ها دارند. البته نوزادان با گذشت زمان از این مرحله خارج می شوند. پیشنهادهایی برای کمک به کودک در کنار آمدن با اضطراب جدایی و ترس از غریبه ها عبارتند از:
در صورت امکان در خانه اگر نوزاد شما هنگام خروج ناراحت می شود وی را از اتاقی به اتاق دیگر ببرید یا وقتی دور از چشم هستید با وی صحبت کنید.
هنگام خروج از اتاق (یا بیرون می روید) به کودک خود اطلاع دهید و هنگام بازگشت ورود خود را اعلام کنید. این روند به وی برای اعتماد به شما کمک می کند.
به کودک خود اجازه دهید افراد جدید و ایمن از منظر شما را بشناسد. بگذارید کودک ببیند آشنایی بر فرد جدید خوب است.
در صورت مضطرب بودن کودک با بیانی آرام و مطمئن وی را خاطر جمع کنید.
رها کردن کودک برای “فریاد کشیدن” فقط باعث تشدید اضطراب وی می شود.
ترس های رایج برای کودکان نوپا
کودکان بین دو تا سه سال تازه یاد می گیرند چگونه با احساسات قوی خود مانند خشم کنار بیایند. یک ترس مشترک برای یک کودک نوپا این است که تحت تاثیر احساسات قوی قرار می گیرد. کودکان نوپا درک محدودی از اندازه دارند و ممکن است ترس هایی به ظاهر غیر منطقی مانند افتادن از چاله یا توالت داشته باشند. پیشنهاداتی برای کمک به کودک نوپا عبارتند از:
کودک خود را برای صحبت درباره ترس ها و نگرانی های خود تشویق کنید.
این را بدانید ترس هایی مانند افتادن از چاله برای کودک واقعی به نظر می رسد زیرا کودکان کوچک هنوز اندازه و فضا را درک نکرده اند.
کودک را مجبور به مقابله با ترس خود نکنید زیرا ممکن است اوضاع را بدتر کند. بهتر است به وی در آرام عادت کردن به آن کمک کنید.
بپذیرید ممکن است مجبور شوید به فرزند خود برای دوری از شی ترسناک برای مدتی کمک کنید.
ترس های رایج برای کودکان دبستانی
با یادگیری بیشتر کودک در مورد جهان لیست چیزهایی که از آنها می ترسند افزایش می یابد. برخی ترس ها واقعی هستند و برخی دیگر خیالی. ترس های رایج شامل ترس از تاریکی، سرقت، جنگ، مرگ، جدایی یا طلاق والدین و موجودات ماوراءالطبیعه (مانند ارواح و هیولا) است. توصیه هایی برای کمک به فرزند شما عبارتند از:
به فرزند خود درباره جدی گرفتن ترس های وی اطمینان دهید.
در مورد موضوعاتی مانند مرگ یا جنگ به فرزند خود اطلاعات واقعی بدهید و به وی بگویید حاضر هستید به هر سوالی پاسخ دهید.
کودک خود را برای مقابله با ترس های خود مانند سگ ها گام به گام با سرعت خود آماده کنید. به عنوان مثال، شاید بهتر باشد با تصاویر شروع کنید، سپس یک سگ بسیار کوچک و آرام را که بسته است امتحان کنید، بنابراین در این شرایط کودک تصمیم می گیرد چقدر به حیوان نزدیک شود.
به فرزند خود اجازه داشتن کمی کنترل را دهید. به عنوان مثال، اگر از مزاحمان می ترسد بستن و قفل کردن پنجره اتاق خواب خود را یکی از وظایف شبانه خود قرار دهید.
برنامه ها و مراسم روزمره به کودک احساس ثبات و امنیت می دهد و ممکن است اضطراب عمومی را کاهش دهد.
ترس از تاریکی
بسیاری از کودکان از تاریکی می ترسند. کودک نوپا یا پیش دبستانی از چیزهای ناآشنایی که آنها را نمی فهمد یا نمی تواند کنترل کند می ترسد. تخیلات فعال و ناتوانی وی در تمایز بین واقعیت و خیال به این معنی است که وی ممکن است باور کند هیولاها زیر تخت یا در کمد لباس هستند و با خاموش شدن نور منتظر بیرون آمدن هستند.
در صورت عدم توجه ترس کودک از تاریکی ممکن است ادامه پیدا کند و عادت های خواب وی را مختل می کند. روش های زیادی برای والدین در جهت کمک به فرزندان خود برای غلبه بر ترس از تاریکی وجود دارد.
کمک به کودکی که از تاریکی می ترسد
ترس از تاریکی را باید مانند سایر ترس ها با همدلی و درک کنترل کنیم. احساسات کودک خود را مسخره نکنید یا نادیده نگیرید، همچنین ناامید و عصبانی شوید. نخستین قدم برای کمک به فرزندتان برای غلبه بر ترس غیرمنطقی این است که احساسات وی را واقعی تلقی کنید و با حساسیت پاسخ دهید. پیشنهادات عبارتند از:
از کودک بخواهید درباره ترس های خود و آنچه به طور دقیق باعث ترس وی می شود با شما صحبت کند.
به فرزند خود نشان دهید ترس های وی را درک می کنید.
به کودک اطمینان دهید در امان است می توانید توضیح دهید هیچ چیز به عنوان هیولا وجود ندارد.
سعی نکنید با چک کردن کمد یا زیر تخت به کودک خود اطمینان دهید زیرا این کار به کودک نشان دهد شما هم فکر می کنید هیولا می تواند آنجا باشد.
اگر فرزند شما از تاریکی می ترسد به دلیل احتمال وجود مزاحمان می توانید اقدامات امنیتی در خانه مانند قفل ها را به وی نشان دهید. با این حال، هیچ وقت درها را در حالی که افراد داخل خانه هستند قفل نکنید زیرا این کار هنگام آتش سوزی یا سایر موارد اضطراری راه فرار را مسدود می کند.
از کودک خود بخواهید درمورد مواردی که به وی احساس امنیت بیشتری می بخشد پیشنهاد دهد یا اینکه خودتان پیشنهاد دهید. شاید اگر اسباب بازی یا وسایل مخصوصی را با خود به رختخواب ببرد احساس بهتری داشته باشد.
دریابید آیا ترس وی از تاریکی ناشی از نگرانی های دیگر است یا خیر. به عنوان مثال، ممکن است برخی از کودکان از جدایی یا مرگ والدین خود بترسند و این اضطراب زمان تنها ماندن وی در تاریکی بیشتر می شود. در مورد چنین مسائلی صادقانه با فرزند خود صحبت کنید.
توصیه های کلی برای ترس از تاریکی
روش های عملی برای مقابله با ترس کودک از تاریکی عبارتند از:
یک برنامه معمول برای خواب ایجاد کنید که برای فرزند شما آرامش بخش و لذت بخش باشد. برنامه های خواب قابل پیش بینی به کاهش اضطراب کمک می کند.
در اتاق کودک خود نور شب بگذارید یا اجازه دهید مقداری نور از راهرو یا منبع دیگر مانند نوز راهرو یا اتاق مجاور وارد اتاق وی شود.
اگر کودک احساس کنترل بر موقعیت را کند ترس وی کاهش می یابد. به عنوان مثال، لامپی کنار تخت خواب وی بگذارید تا بتواند خودش چراغ را روشن کند.
اطمینان حاصل کنید عادات تماشای تلویزیون و مطالب خواندن وی متناسب با سن کودک باشد. فیلم های خبری، فیلم ها یا کتاب های ترسناک می توانند به راحتی کودک را بترسانند.
شب ها به اتاق آنها سر بزنید و سعی کنید همه چیز را از دید آنها ببینید. آیا تصویر یا اسباب بازی ای وجود دارد که ممکن است در نیمه نور سایه ایجاد کند یا وحشتناک به نظر برسد؟
ورزش منظم به کاهش سطح استرس کمک می کند، بنابراین اطمینان حاصل کنید فرزندتان در طول روز فعالیت بدنی زیادی دارد.
در مورد ترس فرزند خود در حضور وی با افراد دیگر صحبت نکنید زیرا این کار باعث تشدید اضطراب وی می شود.
از مسخره کردن یا کوچک شمردن ترس های کودک خود پرهیز کنید.
کتاب های زیادی در مورد مدیریت ترس های دوران کودکی هم برای والدین و هم برای کودک وجود دارد.
رفتارهای مثبت را تقویت کنید. به فرزند خود برای برداشتن قدم های کوچک برای غلبه بر ترس خود اجازه دهید و در هر دستاورد از وی تعریف کنید. هر زمان که آنها یک مرحله را انجام دادند مانند عدم پریدن از رختخواب در لحظه گذاشتن وی روی تخت به کودک جایزه دهید. کودکان نوپا به سیستم های پاداش ساده مانند برچسب یا تمبر روی نمودار دیواری پاسخ می دهند.
کمک حرفه ای برای ترس و اضطراب در کودکان
برخی اوقات کودک آنقدر می ترسد که زندگی روزمره و بازی وی مختل می شود. اگر فکر می کنید فرزندتان به طور خاص دارای ترس یا فوبیا است از یک فرد متخصص کمک بگیرید. به کودکان می توان نحوه مدیریت اضطراب خود را آموزش داد و والدین نیز می توانند استراتژی های کمک را بیاموزند.
چیز هایی برای به یاد آوردن
گاهی کودکان از موقعیت ها یا اشیایی که بزرگسالان آنها را تهدید کننده نمی دانند می ترسند.
مسخره کردن کودک یا مجبور کردن وی برای مقابله با ترس اوضاع را بدتر می کند.
شما می توانید به عنوان والدین با جدی گرفتن ترس های فرزند خود و تشویق وی به صحبت درباره احساسات خود به او کمک کنید.
مترجم: الهه زارعی
