عامل بروز کهیر کشف شد

راه حل بروز کهیر با توجه به علل بروز آن متفاوت است همچنین روش های درمانی انواع کهیر ها با هم فرق می کنند پس با هم به مطالعه آنها بپردازیم

یک متخصص پوست و مو حساسیت‌های دارویی و غذایی و برخی بیماری‌های ویروسی را عامل بروز کهیر حاد و بیماری‌های کبدی، تیروئید و عفونت روده و مجاری ادرار را عامل بروز کهیر مزمن دانست

محمد رضوانی متخصص پوست و مو در گفت‌و‌گو با مجله پزشکی دکتر سلام درباره کهیر و چیستی این عارضه گفت: کهیر تورمی گذرا همراه با قرمزی در سطح پوست است که به صورت یک واکنش در پوست ظاهر می‌شود و نحوه شکل‌گیری آن نیز خروج مایع از درون مویرگ به داخل بافت است که عامل تورم و شکل گیری کهیر است.

وی افزود: بروز کهیر در پوست معمولاً نشانه‌ای از حساسیت است که به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می‌شود؛ کهیرهای کمتر از 6 هفته را حاد و کهیرهای بیش از 6 هفته را مزمن می‌گویند.

رضوانی خاطرنشان کرد:‌معمولاً کهیر حاد در حالت‌های حساسیت‌های دارویی و غذایی و همچنین بر اثر یکسری بیماری‌های ویروسی گذرا دیده می‌شود و کهیر مزمن معمولاً باید برای علت یابی توسط آزمایشگاه بررسی شود و برای کهیرهای حاد معمولاً نیازی به انجام اقدامات آزمایشگاهی نیست.

متخصص پوست و مو تصریح کرد: کهیر یک بیماری نیست بلکه یک واکنش است و ممکن است در زمینه‌های مختلف روی دهد به این معنا که برای مثال فردی به یک بیماری ویروسی، حساسیت غذایی یا کم‌کاری تیروئید مبتلا شده باشد و کهیر نیز در پوست او نمایان شود.

وی افزود: در کهیرهای حاد معمولاً کمتر به دنبال اقدامات آزمایشگاهی رفته تا علل کهیر را دریابیم بلکه با فرض گرفتن حساسیت به عنوان عامل کهیر دارو تجویز می‌کنیم.

رضوانی خاطرنشان کرد: در صورت طولانی شدن کهیر بررسی عمیق‌تر آزمایشگاهی برای یافتن دلایل موضوع لازم است و در ثلث موارد می‌توانیم در بررسی آزمایشگاهی به علتی همچون بیماری کبدی یا تیروئید یا عفونت ادراری یا روده‌ای و مانند این‌ها دست یابیم.

این متخصص پوست و مو درباره کهیرهای مزمن نیز گفت: حدود 50 درصد مبتلایان به کهیر مزمن در طول 6 ماه به خودی خود درمان می‌شوند و 50 درصد دیگر نیز پس از 6 ماه همچنان درگیر بروز کهیر روی پوست هستند.

وی افزود: کهیر را می‌توان بر اساس عوامل ایجادکننده نیز تقسیم کرد که در این راستا می‌توان به کهیر فشاری، کهیر سرمایی، کهیرغذایی، کهیر ورزشی یا کهیر خورشیدی تقسیم کرد که کهیر فشاری در مناطقی از پوست تحت فشار مانند زیر کش جوراب، کهیر سرمایی در مواجه شدن فرد با هوای سرد یا آب سرد ایجاد می‌شود.

رضوانی تصریح کرد: در کهیر غذایی نیز فرد در صورت مصرف مواد غذایی خاص مانند فلفل، در کهیر ورزشی فرد پس از انجام حرکات ورزشی دچار کهیر می‌شود و در کهیر خورشیدی فرد در مواجهه با خورشید در نواحی تحت تابش بدن دچار کهیر می‌شود.

این متخصص پوست و مو تأکید کرد: اگر فردی به پزشک متخصص پوست و مو مراجعه کند و پزشک پس از گرفتن شرح حال متوجه کوتاه بودن زمان ابتلا به کهیر یعنی زیر 6 هفته شود برای این فرد آنتی هیستامین تجویز می‌شود زیرا آنتی هیستامین مانع از خروج مایع از مویرگ به بافت می‌شود و در نتیجه از بروز کهیر پیشگیری می‌کند.

وی درباره درمان کهیر توسط آنتی‌هیستامین‌ها نیز گفت: در روند درمان ممکن است که فرد به نوعی از آنتی هیستامین که توسط پزشک تجویز شده واکنش مناسب را نشان ندهد که در این‌صورت نوع دیگری از آنتی هیستامین به وی تجویز‌ می‌شود بنابراین ممکن است بیمار به یک یا دو تجویز پزشک واکنش مناسبی نشان ندهد و به تجویز دیگری به طور مناسب واکنش نشان دهد.

رضوانی افزود: در نهایت اگر فردی به آنتی هیستامین‌ها واکنش مناسب نشان نداد از کورتن‌ها یا استروئیدها استفاده می‌کنیم و اگر بیمار به هیچ کدام از موارد ذکر شده واکنش مناسبی نشان نداد از اقدامات آزمایشگاهی استفاده می‌کنیم.

این متخصص پوست و مو خاطرنشان کرد: دو نوع از کهیر زدن خطرناک است که نوع اول کهیری است که تمام بدن را درگیر می‌کند و به علت واردشدن حجم زیادی مایع از مویرگ‌های به بافت‌های مختلف بدن می‌تواند خطرناک باشد و ممکن است فرد را در ابتدا دچار ضعف و سرگیجه کند و در نهایت غش ‌کند.

وی نوع دیگر کهیر زدن خطرناک را کهیر تنفسی دانست که در این نوع کهیر ناحیه لب و بینی و صورت به کهیر مبتلا می‌‌شود که این موضوع نیز باید مورد توجه جدی قرار بگیرد زیرا اگر این کهیر علاوه بر بخش‌های خارجی در بخش‌های داخلی تنفسی مانند نای روی دهد فرد دچار تنگی نفس خواهد شد و می‌تواند برای فرد خطرناک باشد.

رضوانی با اشاره به بی تأثیر بودن گروه سنی خاص یا جنس خاص در بالابردن ریسک ابتلا به کهیر گفت: محل بروز کهیر با توجه به علل بروز آن متفاوت است برای مثال اگر علت بروز نور خورشید باشد کهیر بیشتر در گونه‌ها و دست‌ها دیده می‌شود.

این متخصص پوست و مو تصریح کرد: کهیرها معمولاً 24 تا 48 ساعت از بین می‌روند به خصوص کهیرهای ورزشی که باید در طول نیم ساعت از بین بروند و اگر این کهیرها پس از 48 ساعت بر روی پوست باقی بماند باید به کهیر بودن شک کرد و آن را واکنشی به یک عارضه دانست.