استئوآرتریت یا آرتروز شایع ترین شکل آرتریت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که غضروف، بافتی که از انتهای استخوان‌ها محافظت می کند، به مرور زمان از بین برود. اگرچه استئوآرتریت می تواند به هر مفصلی آسیب برساند، اما این اختلال بیشتر مفاصل دست ، زانو ، لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم استئوآرتریت معمولا قابل مدیریت است هرچند آسیب به مفاصل قابل جبران نیست. داشتن فعالیت، حفظ وزن مناسب و دریافت درمان های کمکی می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند. تا سن 65 سالگی تقریبا 75 درصد افراد دارای شواهد رادیوگرافی از استئوآرتریت در ناحیه دست، پا، زانو و ران خود هستند.
علائم آرتروز چیست؟
علائم آرتروز اغلب به آرامی ایجاد شده و با گذشت زمان بدتر می شود. این علائم عبارتند از:
- درد: مفاصل آسیب دیده ممکن است در حین یا بعد از حرکت درد داشته باشند و آسیب ببینند.
- سفتی در حرکت: سفتی مفاصل ممکن است در هنگام بیدار شدن از خواب یا پس از بی حرکت بودن برای مدتی، قابل تشخیص باشد.
- از دست دادن انعطاف پذیری: ممکن است نتوانید مفصل خود را در دامنه کامل حرکت آن، حرکت دهید.
- تورم: ممکن است ناشی از التهاب بافت نرم اطراف مفصل باشد.
چه افرادی در معرض خطر آرتروز قرار دارند؟
- سن بالا
خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش می یابد.
- جنسیت
زنان بیشتر در معرض ابتلا به آرتروز هستند.
- چاقی
حمل وزن اضافی بدن از راه های مختلفی آرتروز را تشدید می کند و هر چه وزن شما بیشتر باشد، خطر ابتلا به آن بیشتر می شود. افزایش وزن به مفاصل تحمل کننده وزن، مانند لگن و زانو، فشار وارد می کند. همچنین، بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب در مفاصل و اطراف آن شود.
- آسیب های مفصلی
صدمات، مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می دهد، می تواند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال‌ها پیش رخ داده و به ظاهر بهبود یافته‌اند، می‌توانند عاملی موثر در ابتلا به آرتروز باشند.
- فشار مکرر روی مفصل
اگر شغل یا ورزشی که انجام می‌دهید فشار مداومی بر مفصل وارد میکند، ممکن است در نهایت آن مفصل دچار آرتروز شود.
- ژنتیک
برخی از افراد زمینه ابتلا به آرتروز را به ارث می برند.
مصرف چه ترکیباتی به بهبود علائم آرتروز کمک میکند؟
- گلوکزآمین سولفات :
گلوکزامین سولفات یک قند طبیعی است که در داخل و اطراف مایع مفصلی و غضروف یافت می شود. گلوکزامین همچنین در پوشش سخت صدف ها یافت می شود. و اغلب با استفاده از صدف تامین می شوند. معمولا برای آرتروز دو ملح گلوکزآمین سولفات و هیدروکلراید معروف تر هستند اما ملح سولفات منبع بهتری است. طبق مطالعات مصرف خوراکی گلوکزآمین سولفات به مدت حداقل چهار هفته می تواند تا حدودی درد را در افراد مبتلا به آرتروز زانو کاهش دهد. همچنین در برخی مطالعات دیده شده در ورزشکاران که تحت فشار مفاصل هستند می تواند مورد مصرف قرار بگیرد و به بهبود آسیب مفصلی حاد جزئی کمک کند.
- کندروئیتین سولفات:
از اجزای سازنده غضروف است و معمولا به صورت خوراکی به همراه گلوکزآمین و یا سایر موارد برای آرتروز استفاده می شود. این مکمل باعث سنتز اجزای مختلف غضروف می شود و از تجزیه آن جلوگیری می کند. گلوکزامین سولفات و کندرویتین سولفات اجزای غضروف طبیعی هستند. این دو واحدهای ساختمانی برای پروتئوگلیکان ها بوده و به نظر می رسد غضروف را برای ساخت کلاژن و پروتئوگلیکان های جدید تحریک می کنند. مطالعات نشان می‌دهند این ترکیبات می‌توانند درد آرتروز را معمولاً طی چند هفته تا چند ماه پس از شروع درمان کاهش دهند.
- متیل سولفونیل متان ( MSM ) :
MSM، یک ماده شیمیایی در بدن حیوانات، انسان و بسیاری از گیاهان است. اغلب از آن برای درمان التهاب مفاصل استفاده می کنند.MSM ، معمولا از طریق خوراکی یا موضعی مصرف می شود و بیشتر از آن برای کاهش التهاب، کاهش درد یا تورم در موارد استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید استفاده می کنند. مطالعات نشان داده است که MSM در کاهش درد، سفتی و تورم مفاصل موثر است.
MSM ممکن است آزادسازی مولکول های مرتبط با التهاب را کاهش دهد و همچنین سطح آنتی اکسیدان قوی گلوتاتیون را افزایش دهد. این مکمل می تواند به کاهش درد، آسیب عضلانی و استرس اکسیداتیو پس از ورزش شدید کمک کند.
- کلاژن :
کلاژن از فراوان ترین پروتئین های بدن و جز اصلی بافت همبند است. که تاندون ها، پوست، عضله و … را تشکیل می دهند. 28 نوع کلاژن در بدن داریم اما نوع یک تا چهار از مهم ترین های آن هستند و نوع دو در مفاصل و دیسک های بین مهره ها حضور دارد. کلاژن باعث تقویت پوست و ایجاد خاصیت ارتجاعی و آبرسانی در آن می شود و احتمالا از طریق افزایش یکپارچگی در غضروف مفاصل باعث کاهش درد در مفصل شود.
با افزایش سن میزان کلاژن بدن کاهش یافته و خطر ابتلا به اختلالات تخریبی مفاصل مانند آرتروز افزایش می یابد. برخی محققان بر این نظرند که کلاژن ممکن است در غضروف انباشته شده و بافت را برای ساخت آن تحریک کند و در نتیجه باعث کاهش التهاب و حفاظت از مفصل و کاهش درد بشوند. کلاژن می تواند به استحکام استخوان هم کمک کند. همچنین از سایر کاربردهای آن می توان به افزایش توده عضلانی، بهبود سلامت قلب، تقویت مو، ناخن و… اشاره کرد.
- زنجبیل :
زنجبیل گیاهی بومی آسیا است و حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است حالت تهوع و تورم را کاهش دهد. این مکمل به منظور کاهش درد در آرتروز، ضد تهوع به ویژه تهوع های صبحگاهی و بهبود علائم قاعدگی استفاده می گردد. به صورت خوراکی معمولا بی خطر است و حاوی Gingerolبه عنوان ماده ی فعال است که خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی دارد.
- زردچوبه :
زردچوبه یک ادویه رایج است که از ریشه گیاه Curcuma longa به دست می آید. حاوی ماده شیمیایی به نام کورکومین است که ممکن است تورم را کاهش دهد.
از آنجایی که کورکومین و سایر مواد شیمیایی موجود در زردچوبه ممکن است تورم را کاهش دهند، اغلب برای درمان شرایطی که شامل درد و التهاب هستند استفاده می شود. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که کورکومین می‌تواند به درمان علائم آرتریت کمک کند و در برخی موارد، موثرتر از داروهای ضد التهابی است.
عضو جدید برند ویتاول، بن کمپلکس پلاس ، مکملی حاوی مواد مغذی برای غضروف و محافظت از آن است و کاربرد آن بهبود عملکرد مفاصل، بهبود حرکت، محافظت از غضروف ها و کاهش التهاب می باشد. ویژگی مهمی که این مکمل را متمایز میکند، کنارهم قرار داشتن مواد تشکیل دهنده غضروف کنار ترکیبات طبیعی است که باعث حمایتی همه جانبه از مفصل و غضروف شده است.
