چروک پوست ،استرس، سردرد، خستگی، زخم معده، سرگیجه، انقباضات عضلانی، اختلالات سیستم گوارش، افزایش کلسترول، افزایش گلبول های سفید، زیاد شدن سرعت تنفس، دل درد، تغییر در عملکرد غدد درون ریز بدن از جمله عوارض آلودگی صوتی بر بدن است
یک شنوایی شناس با توصیف آلودگی صوتی به عنوان منشاء بسیاری از عوارض و بیماری‌ها از جمله چروک پوست، آلودگی صوتی را دومین آلودگی شایع پس از آلودگی هوا دانست.
خسرو گورابی، شنوایی شناس آلودگی صوتی را منشاء بسیاری از بیماری‌ها برشمرد و تأکید کرد: اثرات مخرب ناشی از صداهای بلند در درازمدت، کم شنوایی است و اثرات جانبی زیادی را به همراه خواهد داشت.
این عضو هیئت علمی گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی ایران صداهای ناشی از ترافیک، کارهای ساختمانی، مانورهای هوایی و موزیک‌های بلند را نمونه‌هایی از آلودگی صوتی دانست و گفت: آلودگی صوتی اختلالاتی را بر سیستم شنوایی و بدن انسان حتی در زمان خواب برجا می‌گذارد که عدم توجه به آن در درازمدت جبران ناپذیر است.
وی آسیبهای ناشی از آلودگی صوتی را به دوسته تقسیم و خاطرنشان کرد: آسیبهای شنوایی و اثرات جانبی ناشی از آن دو نتیجه مخربی است که آلودگی‌های صوتی بر انسان به همراه دارد.
این شنوایی شناس، استرس، سردرد، خستگی، زخم معده، سرگیجه، انقباضات عضلانی، اختلالات سیستم گوارش، افزایش کلسترول، افزایش گلبول‌های سفید، زیاد شدن سرعت تنفس، دل‌درد، تغییر در عملکرد غدد درون ریز بدن و چروک پوست را از جمله اثرات جانبی ناشی از آلودگی‌های صوتی برشمرد و تأکید کرد: رعایت میزان صدا و کنترل آن برای سلامتی بدن امری ضروری است.
گورابی همچنین تأثیرات قلبی عروقی، اختلال در محاورات گفتاری، اختلالات روانی، رفتارهای ضد اجتماعی، خشونت طلبی، کاهش تمرکز، کاهش ظرفیت حافظه، اختلالات جنسی و سقط جنین ناشی از آلودگی‌های صوتی را بر بدن انسان قابل توجه دانست.
این شنوایی شناس اعلام کرد: آستانه شنوایی انسان بین صفر تا 120 دسی‌بل است که با توجه به کم یا زیاد بودن میزان صدا در محیط های کاری، باید میزان ساعات کاری نیز تنظیم شود؛ به عنوان مثال فردی در محیطی با بلندی صدای 90 دسی‌بل توانایی کار کردن به میزان 8 ساعت را دارد.
گورابی افزود: در محیطی با صدای 92 دسی‌بل شش ساعت، 95 دسی‌بل چهار ساعت، 97 دسی‌بل سه ساعت، 100 دسی‌بل دو ساعت، 105 دسی‌بل یک ساعت و 110 دسی‌بل نیم ساعت باید کار کرد و معادل یک شیفت کاری حقوق گرفت.
وی با اشاره به برخی آلودگی‌های صوتی در شهرهای بزرگ گفت: اتومبیل روشن بین 65 تا 95 دسی‌بل، موتورسیکلت 80 تا 115 دسی‌بل، قایق موتوری 65 تا 120 دسی‌بل و بزرگ راه ها بین 80 تا 120 دسی‌بل صدا دارد.
گورابی افزود: هرچه نیاز به تمرکز بیشتر باشد، میزان بلندی صدا باید کمتر باشد در غیر این صورت میزان آسیب به سیستم شنوایی تشدید خواهد شد؛ بنابراین حداکثر صدا در کتابخانه باید 35 دسی‌بل، در دفتر کار 45 دسی‌بل، دفتر کار اداری 55 تا 65 دسی‌بل و محیط های اداری غیرتمام وقت 70 دسی‌بل باشد.
به گفته این شنوایی شناس، آسیبهای شنوایی به دو دسته موقتی و دائمی تقسیم می‌شود که آسیبهای موقتی یا جزیی بعد از استراحت 24 تا 48 ساعته و دوری از صدا، ترمیم می‌شود اما اگر فرد به صورت دائمی در معرض آلودگی صوتی باشد، دچار کم شنوایی خواهد شد.
وی تصریح کرد: در تهران و شهرهای بزرگ کشور، مردم به دلیل ماشین ها و موتورهای غیراستاندارد و رعایت نکردن حریم مناطق مسکونی نزدیک بزرگ راه‌ها در معرض آلودگی‌های صوتی زیادی قرار دارند.
گورابی هشدار داد: یک کارگر شهرداری که از مته‌های بادی با 125 دسی‌بل صدا استفاده می‌کند، بعد از یک ربع دچار کم شنوایی شده که بعد از گذشت یک ماه این اثرات مخرب بر وی دائمی خواهد شد.
این شنوایی شناس با هشدار به افرادی که با صدای بلند به موسیقی گوش می‌دهند، گفت: هنگامی که گوش آسیب ببیند دیگر صداها با دسی‌بل پایین شنیده نمی‌شود.
به گفته وی، هرچه جامعه به سمت صنعتی شدن پیش رود، آلودگی‌های صوتی نیز افزایش می‌یابد که باید در این شرایط پارامترهای کنترل صدا به صورت دقیق کنترل شود.
