نحوه برخورد با کودک هنگام صحبت از ازدواج!

سه سالگی شروع ماجراست

دنیای خیال پردازی بچه ها از سه سالگی وسعت پیدا می کند. بچه ها از طریق مشاهده والدین و اطرافیان بخشی از سوژه های خیال پردازی شان را به دست می آورند، در بازی های خیالی شان شاهد ازدواج با شخصی خاص می شوند یا بدون اینکه فرد خاصی را به ذهن شان راه دهند، رؤیای ازدواج را به بازی های شان وارد می کنند. شاید برای برخی والدین شنیدن این خیال ها جذاب باشد و برخی دیگر را نگران کند. اما اگر پدر و مادرها با این اتفاق ساده برخورد مناسبی داشته باشند، دلیلی برای نگرانی از عاشق شدن فرزند سه، چهار ساله شان وجود ندارد.

می خواهد مثل عروس بدرخشد

گاهی بچه ها با اتفاق هایی که پیرامون شان می افتد همانندسازی می کنند. مثلا وقتی عروسی می روند و به آنها خوش می گذرد، در ذهن شان خود را عروس یا داماد تصور کرده و با همانندسازی چنین مجلسی را برای خود مجسم می کنند. در این شرایط، هیجان مثبت و جو شادی که کودک در آن قرار گرفته ، باعث می شود به این نوع خیال پردازی رو بیاورد.

فقط توجه می خواهد

محیط خسته کننده خانه، برخی کودکان را وا می دارد که در خیال شان جایگزینی برای آن فضای کسالت آور پیدا کنند. کودکی که در این محیط احساس آرامش نمی کند، در خیالش رؤیای ازدواج را می پروراند و خود را در خانه ای دیگر و در کنار شخص دیگری تصور می کند. از سوی دیگر بچه هایی که در خانه مورد کم توجهی قرار می گیرند یا تصور می کنند دیگران به آنها توجهی ندارند، رؤیای ازدواج را خیلی زود به خیال پردازی های شان وارد می کنند. آنها توجه زوج های جوان را به هم می بینند و در مجالس عروسی، توجه حاضران به عروس و داماد را مشاهده می کنند. به همین دلیل برای جبران کمبود های عاطفی شان خود را در جایگاه عروس یا دامادی تصور می کنند که مورد توجه همه قرار دارد.

می خواهد تشویقش کنید

تشویق اطرافیان می تواند به تکرار خیال پردازی کودک در این مورد منجر شود. وقتی کودکی خواسته اش برای ازدواج کردن را به زبان می آورد و بقیه به او می خندند، به حرفش توجه می کنند یا مثل مادری که این ویدئو را تهیه کرده از او فیلم می گیرند، درواقع رفتارش را تقویت می کنند. از سوی دیگر، برخورد خانواده ها در برخی شرایط می تواند این تفکر را به ذهن کودک وارد کند. وقتی کودک زیبا شده است و به او می گویند: «وای چقدر عروس شدی!» یا وقتی به او می گویند: «خوش به حال کسی که زن تو می شود!» این رؤیاها را در ذهن او شکل می دهند.

معنای حرفش را نمی داند

بیان کردن آرزوی ازدواج یا گفتن اینکه می خواهم با همکلاسی مهدکودکم ازدواج کنم، دقیقا به معنای آرزوی کودکان برای ازدواج نیست. گاهی بچه ها معنای جملات را متوجه نمی شوند و نمی دانند وقتی از ازدواج حرف می زنند، دقیقا از چه چیزی صحبت می کنند. آنها تنها واژه هایی که دیگران به زبان می آورند را تکرار می کنند اما عمق معنایی واژه را نمی دانند. کودک نمی داند که ازدواج یعنی مسئولیت، یعنی فرار از کودکی، یعنی اتمام بازی های بچگانه. او تنها شادی مجلس عروسی و هیجان روزهای نامزدی را می بیند و آرزویش برای قرار گرفتن فضایی از آن جنس را به زبان می آورد. اگر فرزندتان بیش از اندازه این رؤیا را به زبان می آورد، نگران نباشید. شاید رفتار نادرست شما باعث تکرار این خواسته شده، پس با این توصیه ها آرام آرام تمایلش به پیدا کردن همسر را کمرنگ کنید.

از این سه راه بروید

۱. نه تشویق کنید ، نه تنبیه!

وقتی کودکی از ازدواج صحبت می کند، به جای تحسین کردنش در این مورد بیشتر با او صحبت کنید. بدون اینکه او را منع یا تشویق کنید، تنها بپرسید چه شد که به این فکر افتادی؟ آیا در عروسی به تو خوش گذشت؟ دوست داری به تو بیشتر توجه شود؟ در چنین شرایطی باید با گفت وگوی بیشتر، برای وارد شدن به دنیای کودک تان تلاش کنید و بدون تایید یا تنبیه، حرف او را تنها به عنوان ردپایی از احساس دیگری که در دلش است، بپذیرید.

۲. بیشتر توجه کنید

جمله «من زن می خوام» برای کودکی در این سن، می تواند از نیاز به جلب توجه بیشتر حکایت کند. در خانه ای که پدر و مادر کمتر به بچه ها توجه دارند، کودکان به دنبال راهی برای جلب محبت و توجه بیشتر می گردند. آنها دوست دارند مثل زن و شوهر هایی که با هم حرف می زنند، برای هم چای می آورند و با هم تلویزیون می بینند، همراهی را برای فعالیت های شان دست و پا کنند. بچه ها رفتارهای عجیب و غریبی دارند. وقتی پدر و مادرشان کنار هم می نشینند، می خواهند بین آنها بنشینند و از هم جدای شان کنند تا کانون توجه قرار گیرند.

از طرف دیگر وقتی احساس می کنند رفتار والدین شان با هم سرد است، از هر راهی برای رساندن آنها به هم و بازگرداندن محبت شان تلاش می کنند. اگر نمی خواهید کمبود توجه به خیال پردازی های فرزندتان شدت دهد و البته نمی خواهید باتوجه بیش از اندازه او را لوس کنید، از ابزارهای کوچکی برای نشان دادن توجهتان کمک بگیرید. برای مثال می توانید وقتی با همسرتان حرف می زنید، موی کودک تان را هم نوازش کنید و با همین رفتارهای ساده به او نشان دهید که سهمی از توجه شما را دراختیار دارد.

۳. جدی نگیرید

بیان چنین تمایلی از سوی کودکان تا اندازه ای طبیعی است و جای نگرانی خاصی ندارد. کافی است والدین با رفتار درست از تقویت این تمایل جلوگیری کنند و به آن به عنوان خواسته ای گذرا که در صورت تقویت نشدن خاموش می شود، نگاه کنند. کافی است والدین به سادگی بگویند: « اِ! چه جالب! همه این حس را تجربه می کنند.» یا اینکه بدون گفتن جمله خاصی بحث را عوض کنند یا در قالب بازی و قصه ذهن کودک را به مسیر دیگری هدایت کنند. یادتان نرود بچه ها عاشق نمی شوند، بلکه رفتارها را کپی برداری می کنند. برای آنها عاشق همکلاسی مهدکودک یا همبازی شدن یک بازی کودکانه با بار عاطفی است. بچه ها رفتارهای دیگران را کپی برداری می کنند و در جریان همین بازی ها برای وارد شدن به دنیای بیرون در بزرگسالی آماده می شوند.