پسوریازیس معمولاً در اواخر دوران کودکی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می‌شود و ممکن است در طول عمر فرد به صورت تکراری ظاهر شده و بهبود یابد.
پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با ضایعات قرمز، پوسته‌دار و برجسته مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند هر ناحیه‌ای از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما بیشتر در پوست سر، آرنج، زانو، قفسه سینه، پشت، بازوها، ساق پا، انگشتان دست و پا و چین بین باسن دیده می‌شود. پسوریازیس در اواخر کودکی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و می‌تواند در طول زندگی فرد عود کند و فروکش کند.
علائم شایع:
پلاک‌های قرمز و برجسته با لبه‌های ضخیم و پوشیده از پوسته‌های سفید یا نقره‌ای
ترک خوردگی و درد در ضایعات
خارش (در برخی موارد)
درد مفاصل
علل:
علت دقیق پسوریازیس هنوز ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند. افراد با سابقه خانوادگی پسوریازیس، آرتریت روماتوئید، یا عفونت‌های مکرر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند. استرس، هوای سرد، و برخی از داروها نیز می‌توانند علائم را تشدید کنند.
تشخیص:
تشخیص پسوریازیس معمولاً بر اساس معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی انجام می‌شود. در برخی موارد، ممکن است پزشک برای تأیید تشخیص، نمونه‌برداری از پوست را تجویز کند.
درمان:
هیچ درمانی برای پسوریازیس وجود ندارد، اما روش‌های مختلفی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری وجود دارد. درمان پسوریازیس به نوع و شدت بیماری، و همچنین شرایط سلامتی فرد بستگی دارد.
روش‌های درمانی رایج عبارتند از:
دارو‌های موضعی: مانند پمادها، کرم‌ها و لوسیون‌های حاوی کورتیکواستروئیدها، مهارکننده‌های کالسی‌نورین، یا قطران زغال
دارو‌های خوراکی: مانند متوترکسات، آکیتامین، آپرامیلست، یا بیولوژیک‌ها
فتوتراپی: استفاده از نور ماوراء بنفش برای درمان ضایعات
لیزرتراپی: استفاده از لیزر برای کاهش التهاب و بهبود ضایعات
پیشگیری:
هیچ راه قطعی برای پیشگیری از پسوریازیس وجود ندارد، اما افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند با اجتناب از عوامل تشدید کننده مانند استرس، هوای سرد، و برخی از داروها، احتمال عود علائم را کاهش دهند.
زندگی با پسوریازیس:
پسوریازیس می‌تواند یک بیماری چالش‌برانگیز باشد، اما با درمان مناسب و مدیریت سبک زندگی، افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی عادی و سالمی داشته باشند.
