تحقیقات نشان میدهد که پوست انگور برزیلی یا جابوتیکابا میتواند در کاهش چاقی و سندرم متابولیک موثر باشد.
نتایج تحقیقی در برزیل نشان میدهد که پوست انگور برزیلی یا جابوتیکابا، غنی از ترکیبات فنولی است و میتواند به کنترل قند خون و التهاب در افراد مبتلا به چاقی و سندرم متابولیک کمک کند و در صورت مصرف بهعنوان پودر مکمل، فواید سلامتی قابلتوجهی ارائه میدهد.
محققان دانشگاه ایالتی کامپیناس برزیل تحقیقی را با حضور ۴۹ شرکتکننده انجام دادند و دریافتند که مصرف روزانه مکمل غذایی به مقدار ۱۵ گرم بهمدت پنج هفته متابولیسم گلوکز را پس از غذا افزایش میدهد.
پوست انگور برزیلی یا جابوتیکابا که بومی جنگلهای بارانی اقیانوس اطلس برزیل است، اغلب بهدلیل محتوای زیاد تانن (مادهای شیمیایی که در برخی از میوهها و بذرها وجود دارد) که به آن مزهای گس میدهد، دور ریخته میشود، با این حال، نتایج تحقیق کنونی نشان میدهد که پوست این میوه میتواند در مبارزه با چاقی و سندرم متابولیک بسیار مفید باشد.
این تحقیق که توسط محققان دانشگاه دولتی کامپیناس در ایالت سائوپائولوی برزیل انجام شد، نشان داد که التهاب و سطح قند خون در داوطلبان مبتلا به چاقی و سندرم متابولیک که روزانه ۱۵ گرم پودر پوست جابوتیکا را بهعنوان مکمل رژیم غذایی بهمدت پنج هفته مصرف میکردند، بهبود یافت.
ماریو روبرتو ماروستیکا جونیور، استاد دانشگاه ایالتی کامپیناس و محقق این تحقیق گفت: ترکیبات فنلی و فیبر غذایی موجود در پوست جابوتیکابا، قدرت تعدیل متابولیسم گلوکز را دارند. ما این اثر را در تحقیقات قبلی نیز مشاهده کردیم و تحقیق کنونی بر فواید مصرف طولانیمدت آن تمرکز داشت و نشان داد که تأثیر مثبت بر قند خون تا بعد از مصرف غذا ادامه مییابد.
قند خون اغلب بعد از غذا حتی در افراد سالم افزایش مییابد، اگرچه در این موارد به زودی به حالت عادی باز میگردد اما چیزی که میتواند این سطح قند خون را بعد از غذا کاهش دهد جالب است زیرا به افراد کمک میکند این متغیر را در طول زمان کنترل کنند و زندگی سالمتری داشته باشند.
در این تحقیق، ۴۹ بیمار مبتلا به سندرم متابولیک و چاقی به ۲ گروه تقسیم شدند که یک گروه ۱۵ گرم پودر پوست جابوتیکابا را بهعنوان مکمل روزانه بهمدت پنج هفته و گروه دیگر دارونما مصرف کردند. وزن بدن، دور کمر، فشار خون، پارامترهای متابولیک و التهابی مانند اینترلوکین-۶ (نشانگر چاقی و التهاب سیستمیک) در هفتههای اول و پنجم مورد ارزیابی قرار گرفت و قند خون بهطور منظم اندازهگیری شد.
ماروستیکا جونیور ابراز کرد: مزایای اصلی مصرف این مکمل، کاهش قند خون پس از غذا و التهاب کمتر بود. جابوتیکابا نمیتواند معجزه کند، اما راهی عالی برای کمک به کنترل قند خون است. البته لازم است از آن همراه با اقدامات دیگر مانند رژیم غذایی سالم و ورزش استفاده شود.
ترکیبات زیست فعال
ماروستیکا جونیور توضیح داد: ترکیبات فنلی موجود در پوست جابوتیکابا شامل آنتوسیانینهاست که به آن رنگ ارغوانی غلیظ میدهد و متابولیسم گلوکز را با تحریک سلولهای ال روده افزایش میدهد. وقتی این مواد به روده میرسند، با سلولهای ال تماس پیدا میکنند که ترکیبی بهنام پپتید شبه گلوکاگون-۱ را آزاد میکنند و به نوبه خود باعث آزاد شدن انسولین توسط سلولهای پانکراس میشود.
وی افزود: انسولین آزاد شده توسط پانکراس استفاده از گلوکز را بهبود میبخشد و این مورد، یکی از عملکردهای انسولین است. زمانی که انسولین به سلولهای ماهیچهای که محرکهای اصلی جذب گلوکز هستند میرسد، یک آبشار سیگنالی ایجاد و به انتقال گلوکز به داخل سلول کمک میکند.
سندرم متابولیک مجموعهای از تغییرات متابولیک و هورمونی است که خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی از جمله فشار خون و قند خون بالا، چاقی شکمی و سطوح غیر طبیعی تریگلیسیرید و کلسترول HDL را افزایش میدهد. در این تحقیق، ۴۹ شرکتکننده مبتلا به سندرم متابولیک حداقل سه مورد از این پنج تغییر را نشان دادند.
چاقی بهطور کلی با سطوح بالای غیر طبیعی مولکولهای التهابی همراه است. گویی فرد دچار التهاب دائمی شده است. این امر مانع از عملکرد انسولین میشود، بهطوری که افراد دارای اضافه وزن و چاق نسبت به انسولین مقاوم میشوند. در این موارد اغلب انسولین تولید میشود اما بهدرستی عمل نمیکند.
سطح غیر طبیعی بالای قند خون میتواند منجر به دیابت نوع ۲ شود، مگر اینکه با دارو و یا عادات سالم و کاهش وزن درمان شود. مکمل پوست جابوتیکابا سطح اینترلوکین ۶ را کاهش میدهد که نقش کلیدی در ایجاد مقاومت به انسولین دارد و در ایجاد التهاب بافت چربی دخیل است. تأثیر مثبت آن بر قند خون پس از صرف غذا و التهاب، آن را به پشتیبانی برای درمان سندرم متابولیک تبدیل میکند.
ماروستیکا جونیور اذعان کرد که هیچکس نمیخواهد پوست جابوتیکابا را بهدلیل گس بودن آن بخورد، اما با استفاده از عصارهها و مکملهای تجاری موجود میتوان این مشکل را برطرف کرد. یافتههای این تحقیق در مجله Nutrition Research منتشر شده است.