محققان توانایی 60 فرد جوان و مسن در واکنش به محرک‌های بصری و غیربصری را برای ارزیابی مهارت‌های «توجه فضایی» آن‌ها مطالعه کردند. توجه فضایی برای جوانب مختلف زندگی از رانندگی و پیاده‌روی گرفته تا برداشتن و استفاده از اشیا حیاتی است.
بر اساس نتایج حاصله و به گفته دکتر «یوهانا بروکس»، رهبر ارشد این مطالعه، بزرگسالان جوان و مسن به شیوه‌ای مشابه در طیفی از مسئولیت‌های بصری و غیربصری نیازمند توجه فضایی عمل می‌کنند.
در این پروژه، بزرگسالان جوان (بین سنین 18 و 38 سال) و بزرگسالان مسن (بین سنین 55 و 95 سال) دارای واکنش‌های یکسانی به توجه فضایی شامل لمس‌کردن، دیدن و صدا بودند.
بروکس در این رابطه گفت: زمانی که به پیرشدن فکر می‌کنیم، نه فقط جوانب جسمانی بلکه جنبه شناختی آن در نظرمان می‌آید به ویژه زمانی که موضوعاتی مانند زمان واکنش مطرح می‌شوند که نوعا در میان بزرگسالان مسن‌تر کندتر است. با این حال، تحقیق جدید نشان می‌دهد موارد خاصی از سیستم‌های شناختی در نیمکره راست مغز مانند توجه فضایی، شاید در مقابل پیرشدن محافظت شوند.
مطالعه جدید، مدل‌های کنونی پیرشدن شناختی را به چالش می‌کشد و نشان می‌دهد طرف راست مغز برای پردازش فضایی در سراسر عمر فرد بزرگسال غالب باقی می‌ماند. دانشمندان هم‌اکنون به درک بهتر دلیل و چگونگی تحت تاثیر قرارگرفتن برخی از نواحی مغز نسبت به دیگر بخش‌ها در هنگام پیری نیاز دارند.
نتایج این مطالعه می‌تواند در درک بهتر اثرات آلزایمر بر مغز موثر باشد.
اخبار علمی – ایسنا
