ایجاد زمینه کودک آزاری با بی توجهی به کودک

 غفلت و بی‌توجهی در بر طرف ساختن نیازهای عاطفی و جسمی کافی، نظارت ناکافی، رها کردن او، وضع قوانین نامناسب و غیرعادلانه در مورد کودکان و ایجاد دامنه کودک‌آزاری از جمله تحقیر، تهدید، کتک زدن تا محروم ساختن کودک از غذا، لباس، سر پناه و محبت پدر و مادری، آزار و بدرفتاری جسمی که ممکن است موجب صدمه دیدن و مرگ کودک شود را کودک آزاری گویند

•    هرنوع سواستفاده عاطفی، جسمی و جنسی از بچه ها، کودک آزاری محسوب می شود
•    بی توجهی و غفلت از فرزندان، خود نوعی کودک آزاری است
•    نظارت بر عملکرد کودک و تعاملات او ضروری است
•    والدین باید در هر لحظه بدانند، ﻛﻮدﻛﺸﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ، ﺑﺎ ﻛﻴﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻰ اﺳﺖ
•    آموزش های همگانی، خانوادگی و کودکان، مهمترین اقدامات پیشگیرانه از کودک آزاری
•    وجود مبتلایان به اختلالات روانی و مصرف کنندگان مواد مخدر در نزدیکان، احتمال بروز کودک آزاری را در خانواده ها افزایش می دهد
•    تحقیقات اولیه درخصوص انتخاب مهدکودک و مربی برای فرزند ضرورت دارد

 دﻛﺘﺮ ﺟﻮاد ﻣﺤﻤﻮدي ﻗﺮاﺋﻲ در گفت و گو با مجله پزشکی دکتر سلام با اشاره به اینکه موضوع کودک آزاری بحث گسترده ای است و تنها به سواستفاده های جسمی محدود نمی شود، گفت: متاسفانه برخی از کودکان به دلیل غفلت والدین ﺗﻮﺳﻂ اﻃﺮاﻓﻴﺎن ﻣﻮرد ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده های ﻋـﺎﻃﻔﻰ، ﺟﺴﻤﻰ و جنسی ﻗﺮار میﮔﻴﺮند. گاهی اوقات پدر و مادر نیز با نادیده گرفتن ﻧﻴﺎزﻫﺎى اوﻟﻴﻪ ى کودک ﻧﺴﺒﺖ به او ﺑﻰ ﺗﻮﺟﻬﻰ می کنند؛ حتی همین امر نیز از جمله موارد کودک آزاری به شمار می رود که توسط نزدیکترین افراد به او اعمال می شود و سلامت روان کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. توجه به این امر ضروری است که ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺑﺮوز آزار، اﺣﺴﺎس ﻛﻨﺘﺮل در ﻛﻮدك و ﻣﺮاقبت ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﺤﻴﻄﻰ ﻛﻢ ﺷﺪه ﻳﺎ از ﺑﻴﻦ ﻣﻰرود ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮوز واکنش های ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ در او خواهد شد.

وی ﻛﺎﻫﺶ ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ از ﻃﺮﻳﻖ آﻣﻮزش های همگانی و ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺸﻜﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ اﻓﺮاد، ارتقای شیوه های ﻓﺮزﻧﺪپروری و ﺑﻬﺒﻮد ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ را از جمله اقدامات پیشگیرانه برای بروز رفتارهای کودک آزاری در خانواده ها و محیط های اجتماعی عنوان کرد و افزود: جلوگیری از رخ دادن چنین معضلاتی به فعالیت های گسترده در ﺣﻮزه ﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﺮدى، ﺧﺎﻧﻮادﮔﻰ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ نیاز دارد و ﺳﺎزﻣﺎن ﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻰ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ یکدیگر ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﺪﻣﺎت ﭘﻴﺸﮕﻴﺮاﻧﻪ از کودک آزاری را ﺑﻪ عموم اراﺋﻪ دﻫﻨﺪ. اغلب افرادی که مرتکب چنین رفتارهایی در مواجهه با کودکان می شوند، از سلامت روحی لازم برخوردار نبوده و اغلب به اختلالات روانی مبتلا هستند لذا درﻣﺎن ﺑﻴﻤﺎران رواﻧﭙﺰﺷﻜﻰ و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى از ﺑﺮوز اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرىﻫﺎ در میان افراد جامعه می تواند در جلوگیری از کودک آزاری کمک کننده باشد.

این ﻋﻀﻮ ﻫﻴات ﻋﻠﻤﻲ داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺗﻬﺮان ادامه داد: از آنجا که مصرف مواد مخدر احتمال بروز رفتارهای کودک آزارانه را توسط مصرف کنندگان آن افزایش می دهد؛ کنترل اعتیاد در جامعه و درﻣﺎن ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن به آن می تواند نقش موثری در پیشگیری از این معضل اجتماعی ایفا کند.

وی با تاکید بر لزوم آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت ﻫﺎى اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﻪ ﻛﻮدﻛﺎن توسط ﺧﺎﻧﻮاده ها و مراکز آموزشی مرتبط با کودکان اظهار کرد: داﺷﺘﻦ ﻧﻈﺎرت ﻛﺎﻓﻰ ﺑﺮ عملکرد ﻛﻮدﻛﺎن و ﺗﻌﺎﻣﻼت آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﻳﺮ اﻓﺮاد ﻏﺮﻳﺒﻪ و آﺷﻨﺎ از سوی واﻟﺪﻳﻦ می تواند جان کودکان را در برابر تهدید کودک آزاری محافظت کند. پدر و مادر باید در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻮدﻛﺸﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ، ﺑﺎ ﻛﻴﺴﺖ و ﻣﺸﻐﻮل ﭼﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻰ اﺳﺖ. ﻧﻈﺎرت ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎى ﻛﻮدك هم ﺣﻖ و هم وﻇﻴﻔﻪ والدین محسوب می شود و ﺑﺮﻗﺮارى ﻣﻘﺮرات ﻣﺸﺨﺺ درخصوص مناطق نامطمئن و افراد مجاز برای برقراری دوستی یا تعامل با آنها ﺑﻪ ویژه در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﻛﻮدك ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﻳﺎ ﻧﻮﺟﻮانان ارتباط دارد، ضروری است.

دکتر محمودی قرائی به ضرورت انجام تحقیقات اولیه برای انتخاب مهد کودک و ارزیابی مربیان آنها توسط خانواده ها اشاره و توصیه کرد: در ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﺑﺮاﺳﺎس ﺷﺮاﻳﻂ زﻣﺎﻧﻰ و ﻣﻜﺎﻧﻰ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز کودک آزاری بویژه آزار جنسی اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﺪ، ﻻزم اﺳﺖ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﺮاﻗﺒﺖﻫﺎى ﺧﻮد را بیشتر کنند؛ بطور مثال در ﻣﻮاردى ﻛﻪ اﻓﺮاد ﺑﺰﻫﻜﺎر در ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻰ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ و ﻳﺎ در ﺳﺎﻋﺎت ﺧﺎﺻﻰ از ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﻛﻪ ﺣﻀﻮر ﻛﻮدك در ﻣﺤﻴﻂ ﺑﻴﺮون از ﻣﻨﺰل با خطر ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ.

این ﻓﻮق ﺗﺨﺼﺺ روانپزﺷﻜﻲ ﻛﻮدك و ﻧﻮﺟﻮان در پایان اضافه کرد: برخی عوامل فردی نیز می تواند خطر بروز کودک آزاری را افزایش دهد همچون ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﻰ ذﻫﻨﻰ کودک؛ در این شرایط توجه و مراقبت بیشتری از سوی والدین احتیاج است. باید به خاطر داشت در صورت وجود اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼﻻت رواﻧﻰ ﻳﺎ ﻣﺼﺮف کنندگان ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر در خانواده یا بستگان احتمال بروز کودک آزاری از سوی اطرافیان افزایش می یابد که درمان این دسته از بیماران می تواند خطرات احتمالی را کاهش دهد. همچنین ﺑﻬﺒﻮد رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده، ﺗﻌﻴﻴﻦ ﺣﺪ و ﻣﺮز ﺑﻴﻦ اشخاص و اﺟﺘﻨﺎب از درﻫﻢ ﺗﻨﻴﺪﮔﻰ ارتباطات، ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻓﻀﺎى ﻛﺎﻓﻰ ﻓﻴﺰﻳﻜﻰ ﺑﺮاى زﻧﺪﮔﻰ از ﺟﻤﻠﻪ ﻋﻮاﻣﻠﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ کودک آزاری در خانواده ها ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪ.