مرگ‌ومیر بر اثر تب دنگی کم و در حدود یک درصد است، ولی درد‌های استخوانی بسیار شدیدی دارد که کشنده است و بیمار را زمین‌گیر می‌کند.
تشخیص تب دنگی می‌تواند دشوار باشد، زیرا علائم و نشانه‌های آن را به راحتی می‌توان با علائم بیماری‌های دیگر مانند چیکونگونیا، ویروس زیکا، مالاریا و تب حصبه اشتباه گرفت. علائم این بیماری سردرد، کمردرد و پشت درد، تب معمولا شدید و در برخی موارد خارش و جوش در قسمت‌های مختلف بدن است.
ممکن است تب دنگی در تعداد کمی از بیماران به یکی از دو گونه خطرناک و کشنده تبدیل شود. گونه اول تب هموراژیک دنگی است که باعث خونریزی، ترشح مایعات به بیرون از عروق خونی و کاهش پلاکت‌های خون می‌شود. گونه دوم سندروم شوک دنگی است که باعث افت فشار شدید می‌شود.
در دوران شیوع این تب و زمانی که در مطب پزشک حضور پیدا کردید، احتمالا وی در مورد سابقه پزشکی و سفر شما س ال خواهد کرد. حتما سفر‌های بین‌المللی را با جزئیات شرح دهید، از جمله کشور‌هایی که بازدید کرده‌اید و تاریخ‌ها، و همچنین هرگونه تماسی که ممکن است با پشه‌ها داشته باشید. پزشک همچنین ممکن است نمونه‌ای از خون بگیرد تا در آزمایشگاه برای شواهد عفونت با یکی از ویروس‌های دنگی آزمایش شود. هیچ درمان خاصی برای تب دنگی وجود ندارد.
در دوران نقاهت از تب دنگی، مایعات فراوان بنوشید. در صورت داشتن هر یک از علائم و نشانه‌های کم آبی بدن فورا با پزشک خود تماس بگیرید، این علائم کم آبی عبارتند از:
کاهش ادرار
اشک چشم کم یا بدون اشک چشم
خشکی دهان یا لب
بی حالی یا گیجی
اندام‌های سرد یا به شدت گرم
داروی بدون نسخه استامینوفن (تیلنول) می‌تواند به کاهش درد و تب عضلانی کمک کند. اما اگر تب دنگی دارید، باید از سایر مسکن‌ها جمله آسپرین، ایبوپروفن، موترین آی بی و ناپروکسن سدیم اجتناب کنید. این مسکن‌ها می‌توانند خطر عوارض خونریزی تب دنگی را افزایش دهند.
اگر تب دنگی شدید دارید، نیاز به این موارد مراقبتی خواهید داشت:
مراقبت در بیمارستان
جایگزینی مایع و الکترولیت داخل وریدی.
پایش فشار خون
انتقال خون برای جایگزینی خون از دست رفته
اهمیت تعیین اولویت‌ها در ملاقات با پزشک
برای مقابله با تب دنگی باید به پزشک متخصص بیماری‌های عفونی مراجعه کنید. از آنجایی که قرار ملاقات (ویزیت) دکتر می‌تواند کوتاه باشد، خوب است که برای قرار ملاقات خود آماده باشید. در این بخش از مطلب به اطلاعاتی اشاره می‌کنیم که به شما کمک می‌کند تا برای ملاقات کوتاه با پزشک خود آماده شوید و بتوانید پرسش‌های خود را به طور کامل مطرح کنید. هر علائمی را که تجربه می‌کنید، از جمله علائمی که ممکن است نامرتبط به نظر برسد را یادداشت کنید.
اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید. تاریخچه سفر‌های بین المللی خود را با تاریخ‌ها و کشور‌های که به آن‌ها سفر کرده‌اید و دارو‌های مصرف شده در طول سفر فهرست کنید. سابقه واکسیناسیون خود، از جمله واکسیناسیون قبل از سفر را به همراه داشته باشید.
فهرستی از تمام دارو‌های خود تهیه کنید. هر نوع ویتامین یا مکملی را که به طور مرتب مصرف می‌کنید در آن بگنجانید. سوالاتی که در ذهن دارید را برای پرسیدن از پزشک بنویسید. تهیه لیستی از سوالات می‌تواند به شما کمک کند از زمان ملاقات خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم‌ترین به کم اهمیت‌ترین فهرست کنید.
برای تب دنگی، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:
محتمل‌ترین علت علائم من چیست؟
به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
چه درمان‌هایی در دسترس هستند؟
چقدر طول می‌کشد تا حالم بهتر شود؟
آیا این بیماری عوارض طولانی مدتی دارد؟
