پانکراتیت مزمن التهاب طولانی مدت پانکراس که باعث تغییر ساختار و کارکرد طبیعی اندام است. این می تواند به عنوان قسمتی از التهاب حاد در پانکراس آسیب مزمن با درد مداوم و یا سوء جذب می شود.پانکراتیت مزمن طولانی مدت التهاب لوزالمعده است که منجر به زوال برگشت ناپذیر ساختار و کارکرد پانکراس است
دانشمندان دانشگاه منچسترکشف کردند که انسولین می تواند سلولهای پانکراس را از پانکراتیت حاد محافظت کند- پانکراتیت حاد یک بیماری التهابی ناگهانی در پانکراس است که در حال حاضر درمانی برای آن وجود ندارد.
پانکراتیت حاد یا التهاب پانکراس حاد بیماریی است که در آن پانکراس خود را هضم می کند و نتیجه ی آن درد شکمی شدید، استفراغ و التهاب سیستمیک است. سالانه تنها در بریتانیا 20 هزار بیمار مبتلا به این بیماری تشخیص داده می شوند و در نتیجه ی آن هزار مرگ بوقوع می پیوندد. هیچ درمان فوری برای این بیماری وجود ندارد و درمانها تنها به مایعات داخل وریدی و حمایت های تغذیه ای محدود می شوند.
دکتر Bruceعضو هئیت علمی Life Sciencesو سرپرست این تحقیق می گوید:علل اصلی پانکراتیت شامل رفلاکس اسیدهای صفرا وی به دلیل وجود سنگهای کیسه صفرا ومصرف بیش از حد الکل همراه با رژیم پرچرب است. در حقیقت، شیوع پانکراتیت حاد در طول تعطیلات کریسمس به دلیل مصرف زیاد مواد الکلی و غذاهای پرچرب در بین جمعیت عمومی کشورهای مسیحی افزایش قابل توجهی می یابد.
هنگامیکه الکل و چربی درون سلولهای آسینار پانکراس تجمع می یابند (سلولهای ترشح کننده ی آنزیم های گوارشی به روده ) موجب ایجاد مولکولهای کوچکی بنام متابولیت می شود که بنوبه ی خود موجب کاهش سطح انرژی سلول وافزایش کلسیم سلولی می شود این اتفاق سبب بروز مرگ کنترل نشده و فاجعه بار سلولها شده و پاره شدن سلولهای مرده سبب آزاد شدن آنزیم های سمی به داخل پانکراس می شود که موجب هضم پانکراس و بافت های اطراف آن می شود.
با این حال، تحقیقات دکتر بروس که در مجله ی Biological Chemistryمنتشر شده است نشان می دهد انسولین که بطور طبیعی از سلولهای بتا در پانکراس ترشح می گردد می تواند از ایجاد این تأثیرات سمی حاصل از تجمع متابولیت های اسیدهای چرب والکل درسلولهای آسینار و مرگ این سلولها جلوگیری کند.
از آنجائیکه انسولین پانکراتیت را در بیماران چاق با کاهش اسیدهای چرب در خون با موفقیت درمان می کند، دکتر بروس و همکارانش تصمیم گرفتند به بررسی اثرات انسولین در جلوگیری از پانکراتیت بپردازند.
بیماری دیابت باعث وخیم ترشدن پانکراتیت می شود و افراد دیابتی درمعرض خطر بیشتری برای ابتلا به پانکراتیت ونارسایی چندین ارگان قرار دارند.
علاوه براین میزان ابتلا به پانکراتیت درافراد دیابتی که با انسولین درمان می شوند کاهش می یابد.اگر چه مطالعات در این زمینه اندک است اما ممکن است انسولین دارای تأثیر حفاظتی باشد. با این حال نحوه ی عملکرد انسولین درجلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به پانکراتیت هنوز مشخص نشده است. آنچه تحقیق محققان دانشگاه منچستر را منحصر به فرد می کند شواهدی است که برای اولین بار درباره ی حفاظت از سلولهای آسینار- جائیکه این بیماری آغاز می شود- توسط انسولین بدست آمد.
دکتر بروس می گوید: انسولین با بازگرداندن سطح انرژی سلولهای آسینار لوزالمعده به سطح طبیعی از آنها دربرابر مرگ سلولی محافظت می کند. سلولهای آسینار انرژی پمپ های کلسیم را که بروی غشاء این سلولها قرار دارند، تأمین می کنند. پمپ های کلسیم به خارج کردن کلسیم از سلول و جلوگیری از مرگ فاجعه بار سلولی کمک کرده و از هضم خود بخودی پانکراس جلوگیری می کنند.
او می افزاید: اگر چه هنوز برای تأیید چگونگی اثر انسولین در حیوانات مدل و انسان نیاز به کارآزمایی های بیشتری وجود دارد اما نتایج این تحقیق نشان می دهد که همراه با کنترل سختگیرانه ی قند خون از طریق انسولین یک درمان موثر برای پانکراتیت اتفاق می افتد. علاوه بر این با توجه به کشف چگونگی تأثیر انسولین بر سلولهای آسینار درآینده دانشمندان می توانند داروهای جدید وموثرتری را برای درمان قطعی این بیماری طراحی وتولید کنند.
