پژوهشگران دریافتند کلسترول خوب بواسطه مواد منتج شده ازمولکولهای قندی خراب می شود. این تحقیقات به پژوهشگران کمک خواهد کرد تا برروی تولید داروهایی متمرکز شوند که سبب کاهش متیل گلی اکسال methyl glyoxalیا MGمی شوند.
دانشمندان دانشگاه Warwickنتایج این تحقیق را در مجله ی Nutrition and Diabetesمنتشر نمودند. ماده ی methyl glyoxalیا MGموجب تخریب کلسترول خوب که نقش آن خارج نمودن مقدار اضافه ی کلسترول بد از بدن است، می گردد.
کاهش مقدار کلسترول خوب یا HDLیا لیپوپروتئین با دانسیته ی بالا با بیماری قلبی ارتباط نزدیکی دارد، با افزایش مقدار MG(که مقدار آن در افراد مسن غالباً زیاد است و نیز درافرادی که به دیابت یا مشکلات کلیوی مبتلا هستند) احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی افزایش می یابد.
MGبا بی ثبات کردن ساختار HDLسبب می گردد خواص حفاظتی آن دربرابر بیماریهای قلبی از بین برود. کلسترول HDLپس از تخریب بر اثر وجود مقادیر زیاد MGبسرعت از خون خارج شده و مقدار آن در پلاسما کاهش می یابد و فواید مرتبط با آن در بدن از دست می رود.
سرپرست این تحقیقات دکتر Naila Rabbaniمی گوید: کشف تخریب HDLبوسیله ی MGموضوع جدیدی است و به احتمال بسیار زیاد این تخریب علت کاهش و ناکارآمدی کلسترول HDLشده و سبب افزایش ده درصدی خطر ابتلا به بیماریهای قلبی می شود.
درحال حاضر دارویی برای معکوس کردن کاهش سطح کلسترول HDLوجود ندارد اما محققان دانشگاه وارویک می گویند: چنانچه چگونگی آسیب وارده به HDLتوسط MGمشخص گردد استراتژیهای جدید درمانی برای کاهش مقدار MGابداع خواهد شد.
دکتر ربانی می گوید: با درک چگونگی تخریب HDLتوسط MGاکنون می توانیم داروهایی برای کاهش میزان MGدرخون تولید کنیم اما این کار تنها از طریق دارو صورت نمی گیرد ما می توانیم ساپلیمنتهای تغذیه ای جدیدی را تولید کنیم که هدف آنها کاهش MGبا افزایش مقدار پروتئینی بنام glyoxalase 1یا Glo 1باشد این آنزیم می تواند MGرا به مواد بی ضرری در بدن تبدیل کند.
این بدان معناست که ما درآینده داروها ومواد خوراکی جدیدی تولید خواهیم کرد که می توانند از کاهش HDLجلوگیری کرده یا کاهش آنرا از طریق کنترل مقدار MGتصحیح کنند.
MG”“این ماده ی بالقوه مضر از گلوکز دربدن ساخته می شود. این ماده 40 هزار برابر بیشتر از گلوکز واکنش پذیر است. MGسبب تخریب دنباله ی اسیدآمینه یآرژنینموجود در HDLمی شود این اسید آمینه درجایگاه عملکردی مهمی واقع است که تخریب آن سبب می شود HDLبصورت ذرات ناپایداری در آید.
Glo 1سبب تبدیل MGبه مواد بی ضرری می شود و به این ترتیب ما را از آسیب های آن حفظ می کند. بطور طبیعی مقدار MGبرای حفظ سلامت بدن پایین است اما این ماده با افزایش سن بتدریج افزایش می یابد همچنان که با افزایش سن آنزیم Glo 1به آرامی فرسوده شده و بسیار آهسته جایگزین می شود.
دکتر ربانی می گوید: دربیماریهایی مانند دیابت، دیالیزکلیه ها، بیماری قلبی و چاقی مقدار MGبطور غیر طبیعی افزایش می یابد که به آن MG ‘dicarbonyl stress’می گوییم. دراین شرایط بدن ما احتیاج به مقدار کافی از Glo 1برای پایین نگهداشتن مقدار MGو حفظ سلامت ما دارد.
منبع-diabetestma
