اگر علاقه مند به لباس رنگی هستید یا مایل به تنوع در پوشش با رنگ و نقش و نگارهای مختلف،بدانید عزت نفس بالایی دارید و به شما تبریک می گوییم .
یک روان‌شناس، مقوله روان‌شناسی رنگ را مبحثی غیرعلمی و صرفاً بر اساس تجارب به دست آمده از یک جامعه آماری محدود عنوان کرد.
احسان فکور در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: زمانی میتوان یک رنگ خاص را نشانهای از اختلال و یا وجود خلقی خاص در فرد محسوب کرد که وی از آن رنگ در برههای از زمان به شکل افراطی استفاده کند. مثلاً ممکن است ما فردی را در جامعه ببینیم که در تمام لباسها و حتی وسایل شخصیاش از یک رنگ استفاده کرده باشد.
این کارشناس ادامه داد: در واقع پوشش رنگی و متنوع در حد نرمال و عرف جامعه تنها میتواند نشانه اعتماد به نفس بالا باشد، نه پیچیدگیهای شخصیتی، اما به شرطی که این تنوع‌طلبی معقول و متعادل باشد، چرا که برخی از پوششها را میتوان نشانه اختلال شخصیتی دانست.
وی با بیان اینکه اعتماد به نفس زمینه‌ساز روابط اجتماعی و حضور در جمع یک فرد است، اما عزت نفس احترام به خود محسوب می‌شود، گفت: در واقع هر رنگ در جوامع مختلف یک فلسفه ویژه دارد، اما نمیتوان افراد را تنها از روی رنگهای مورد استفاده‌شان، مورد شناخت قرار داد، چرا که رنگهای مورد استفاده در هر کشور ریشه در فرهنگ آن کشور دارند.
فکور افزود: به عنوان مثال، در اروپا رنگهای مشکی و خاکستری از جایگاه ویژه‌ای برخوردارند، اما در ایران از این رنگ‌ها در اکثر موارد برای مجالس ختم و سوگواری استفاده می‌شود، بنابراین ممکن است استفاده از برخی رنگ‌ها در برخی مناطق این تصور را به فرد القا کند که آن رنگ را دوست دارد، در صورتی که در بطن شخصیت وی این موضوع صحت نداشته باشد.
این روان‌شناس تاکید کرد: در علم روان‌شناسی ترجیح داده می‌شود که شخصیت افراد بر اساس تستهای متفاوتی که ریشه علمی و اثبات شده دارند و همچنین رزومه‌ای از گذشته آنها سنجیده شود و این پرسش که «چه رنگی را دوست داری» تنها میتواند مکملی در جهت این روان‌شناختی و سئوالی حاشیهای باشد.
فکور با اشاره به اینکه تاکنون هیچ واحد درسی با نام «روان‌شناسی رنگ» در هیچ کجای دنیا شناخته شده نیست، تصریح کرد: استفاده از رنگهای متفاوت در صورتی که به حالت افراطی درنیاید، نمیتواند ریشه در پیچیدگیهای شخصیتی فرد داشته باشد و تنها میتواند گویای بخش ناچیز و اندکی از ویژگیهای خلقی وی باشد.
