هر یک از ما بچگی های بخصوصی داریم . هرچندکه آنها کاملا عین ما نیستند اما فرد درونشان مشخصاتی مثل ما دارد.از آنجا که به هیچ والدینی کتاب راهنما یا مقاله ای درخصوص شیوه های بچه داری در اتاق زایمان نمی دهند، وظیفه ما به عنوان پدرومادراین است که سعی کنیم بچه هایمان را تا آنجا که امکان دارد کامل، بانشاط و سرشار ازاعتماد به نفس بار بیاوریم. از یاد نبرید که تبدیل کردن بچه تان به موجودی فوق العاده و منحصر به فرد بسیار راحت تر از آن است که بخواهید با ادب کردن نادرست کاری کنید که مشکلات را از زمان کودکی به بزرگسالی ببرند و تا آخر عمرشان با آن مشکل داشته باشند. با اینحال، اگر نمی دانید راه صحیح را طی کنید یا نه، نگران نباشید چون می توانید ترجمه کتابچه راهنمای «دختران با اعتماد به نفس تربیت کنید» را که برای نخستین به فارسی ترجمه شده است، بخوانید.
بسیاری دلایل شان برای فرزند داشتن اشتباه است. تعجب کردید؟ آنها در وهله اول بچه ای می خواهند که دوستش داشته باشند؛ دوم می خواهند در وجود کودکشان زندگی کنند. کسی شک ندارد که کودکان موجوداتی شایسته توجه اند و باید به آنها اجازه داد تا خودشان باشند. برخلاف باور عمومی، آنها نسخه کوچکی از والدین شان نیستند و به گفته متخصصان در نهایت نباید هم باشند.
از روزی که متولد می شوند باید به آنها اجازه داد تا راهشان را در دنیا به شیوه خودشان بیابند. نگران نشوید چون نمی خواهیم پیشنهاد دهیم که به جای همراهی، آنها را با تمام مشکلات و خطرها به حال خودشان رها کنید. منظور این است که نقش شما به عنوان والدین شبیه به مربی است. باید در کنارشان باشید تا وقتی به سمت اهداف متفاوتی حرکت می کنند تشویقشان کنید اما هرگز سعی نکنید مجبورشان کنید کاری را انجام دهند که هنوز برای انجام آن آماده نیستند.
به نوزاد دختران اعتماد به نفس بدهید
به ارتباطات زبانی و غیرزبانی خود با نوزادتان دقت کنید. وقتی با شما ارتباط برقرار می کند به او توجه کنید؛ برای مثال نوزادان می خواهند به وسیله گریه ارتباط برقرار کنند. عموما یک نوزاد تنها زمانی گریه می کند که به چیزی نیاز دارد. گاهی خودش را خیس کرده و نیاز دارد که عوضش کنید، گرسنه است یا ترسیده و می خواهد در آغوش گرفته، نوازشش کنید.
کودکی که در آغوش گرفته می شود با این حس امنیت که باارزش است و عاشقش هستند بزرگ می شوند. به این دلیل آن روش تربیتی که چند سال پیش رایج بود و ادعا می کرد کودک در حال گریه را باید به حال خودش رها کنید، دیگر درست نیست. این روش بسیار بی رحمانه است و بالقوه به کودک شما آسیب می رساند. چطور یک کودک می تواند به والدینش اعتماد کند که هنگام نیاز او را پس می زنند؟
برخلاف اینکه کودکان قادر نیستندبه زبان ما حرف بزنند و آن را درک کنند اما به احتمال زیاد بیشتر از اینکه تصور می کنید، می فهمند. خردسالان و نوزادان مانند اسفنج هر کاری که ما انجام می دهیم و هر چیزی که می گوییم را جذب می کنند.
مهم است که با آنها صحبت کنید و تشویق شان کنید که از شما تقلید کنند و صداهای اطراف شان را بشنوند. برایشان آواز بخوانید. بسیاری از بچه ها آواز خواندن را دوست دارند و برایشان مهم نیست که صدایتان ناهنجار و کر کننده است.
کودک، بخصوص در سال های اول، والدینش را به عنوان جهان پیرامون خودش می بیند. او با گرمای توجه و عشق شما گرم می شود. وقتی چیزهای جدید را امتحان می کند، منتظر موافقت و تایید شماست.
تمام کودکان چیزهایی را در زمان های مختلف امتحان می کنند. بسته به شیوه یادگیری انجام بعضی کارها برای بعضی از آنها راحت است، در حالی که دیگران زمان بیشتری را برای درست انجام دادن همان کار نیاز دارند.
محیط اطراف، او را تشویق می کند که مرزهای اطرافش را کشف کند و او نیز تمام این کارها را به راحتی انجام می دهد. اگر مادران کودکشان را به انجام دادن کارهایی که هنوز برای انجام آن آماده نیستند وادار کنند، کودک احساس می کندکه مادرش از او ناامید شده و به اعتماد به نفس او ضربه می خورد و به این شکل چرخه ای باطل آغاز می شود.
اگرچه شما ناامیدی خودتان را با صدای بلند اعلام نکرده اید اما این دلیل نمی شود که کودک تان سیگنال های غیرکلامی تان را دریافت نکرده باشد. نوزدادان مهارت بیشتری در گرفتن سیگنال های غیرکلامی نسبت به نوع کلامی آن دارند. اینکه فرزند یکی از دوستانتان به سادگی در شش ماهگی راه افتاده مهم نیست چون کودک شما راه افتادن را به شیوه خودش خواهد آموخت.
والدینی که مدام کودکانشان را وادار به زود راه افتاده و صحبت کردن یا کارهایی از این دست می کنند، ناامیدی را وارد زندگی آنها می کنند، آن هم وقتی که آنها دائما تلاش می کنند در آزمون های بی ارزشی که والدین شان طراحی کرده اند پیروز شوند.
از سوی دیگر، اگر مادر به این امر اعتماد داشته باشد که دختر کوچکش به راحتی کارها را یاد می گیرد؛ مانند راه رفتن و صحبت کردنش تا زمان شروع مدرسه، آن وقت کودک دوست داشته شدن و پذیرفته شدن از سوی دیگران را احساس می کند.
این مسئله باعث افزایش شناخت او از ارزش هایش نیز می شود و به او کمک می کند تا سریع تر و راحت تر به اهدافش دست پیدا کند. در این صورت آنقدر اعتماد به نفس پیدا می کند که همیشه آماده امتحان کردن چیزهای ناشناخته و جدید است.
پیام های نوزادان بای ایجاد ارتباطی قوی بین والدین و خودشان فوق العاده است؛ پیام هایی که حس اعتماد به نفس را در کودکان برمی انگیزد. نوازش پر از مهر و محبت شما باعث ترشح هورمونی در وجود آنها می شود که به آنها احساس امنیت می دهد.
پژوهش ها نشان می دهند که نوازادان می توانند تفاوت بین مردان و زنان را در همان اولین سال تولدشان تشخیص دهند. آنها تقریبا به محض اینکه فهمیدند دختر یا پسر هستند، شروع به ساختن رفتار قالبی از جنسیت ها برای خود می کنند. حتی در همین سنین، والدین باید آگاه باشند که در حال ارسال چه پیغامی به دخترشان هستند.
درست است که به یک نوزاد بگویید زیبا، بامزه و باارزش است اما این تمام آن چیزی نیست که او تمام مدت در حال شنیدنش است؟ یا اینکه افراد اطرافش را فقط در حال نظر دادن درباره ظاهر جسمی و لباسش می بیند و حرف هایشان را می شنود؟ آیا کودک شما باهوش، بازیگوش، بامزه و پر از انرژی است؟
اینها را به او یادآوری کنید. در این فکر نباشید که تمام روز باید با نوزادتان باشید و او را سرگرم کنید چرا که این فقط هر دوی شما را خسته می کند. نوزادان باید یاد بگیرند که چگونه اوقات شان را بگذرانند، درست مانند کودکان بزرگتر که باید یاد بگیرند چطور خودشان را سرگرم کنند. نمی توانید خودتان را دوست داشته باشید و به خودتان تکیه کنید مگر وقتی خودتان را بشناسید.
بنابراین اجازه دهید کودک خردسالتان ساعتی را روی تخت یا در اتاق بازی اش با یک جفت اسباب بازی دلخواهش بگذراند. اگر با دقت گوش کنید متوجه گفتگوی زیبای او با دوستان جدیدش خواهید شد.
رشد اعتماد در کودک نوپای شما
تغییر شکل نوزادان خیلی سریع اتفاق می افتد، باید تلاش کنید تا آنجا که ممکن است از این وضعیت لذت ببرید چون وقتی کودکتان بزرگ شد، دیگر نمی توانید این لحظه های جادویی را برگردانید. تا چشم به هم بزنید دوران نوزادی کودکتان سپری شده و او تبدیل به کودکی نوپا می شود.
راستی چقدر درباره زمانی که دخترتان تازه راه می افتد می دانید؟ سن خاصی برای این امر وجود ندارد، باور کنید زمانی این اتفاق می افتد که ناگهان متوجه می شوید او در حال راه افتادن است. در زمان معینی متوجه می شوید کودکی که هر چه را که شما می گفتید انجام می داد، حالا می خواهد خودش تمام کارهایش را انجام دهد.
وقتی کودک نوپایی دارید، هر روز ساعتی را بیرون بروید یا در خانه با او بازی کنید. او عاشق توجه است و نمی خواهد زمان طولانی مثل تازه راه افتاده ها راه برود. خودتان را جای او و هم قد او در نظر بگیرید، آن وقت می توانید خطرهایی را که قادر به دیدنش نیستید ببینید.
یادگیری کودکان از راه بازی کردن است. خیلی مهم است که فرصت بیشتری برای بازی و تشویق به آنها بدهید تا تخیل شان را آزاد کنند. باورهای درونی آنها نسبت به این را که می توانند هر کاری را در زندگی انجام دهند و هر چیزی را به دست آورند، پرورش دهید. ابزارهای نقاشی و کار با رنگ ها را در اختیار آنها قرار دهید تا با آنها بازی کنند و ببینند که چه اشکالی را می توانند بکشند.
وقتی برای کودک نوپایتان اسباب بازی می خرید، آنهایی را که گران ترند انتخاب نکنید، در این صورت فقط شرکت های سازنده شان را خوشحال می کنید! کودکان درک درستی از پول ندارند و بیشتر از اینکه با اسباب بازی که از بسته بندی بیرون می آید سرگرم شوند، مدت طولانی با خود بسته بندی و جعبه آن سرگرم می شوند.
این کار برایشان از شخصیت های آخرین فیلم یا انیمیشن هم جالب تر است. علاوه بر اینها سعی کنید اسباب بازی را بخرید که مناسب سنش باشد. قرار نیست با دادن یک مجموعه شیمی به دختر کوچولوی تان او را در دو سالگی تبدیل به آلبرت انیشتین دیگری کنید. از این رو تاکید دوباره ما این است که کودکتان را خیلی زود و سریع به سمت یادگیری همه چیز هل ندهید.
فقط زیبایی ظاهری کودک تان را تحسین نکنید
ایجاد اعتماد به نفس در کودک زمانی اتفاق می افتد که والدینش او را به خاطر رفتار، خنده بامزه، کارهای خوب و ارزش هایش ستایش کنند، نه فقط به خاطر ظواهر فیزیکی اش. بسیاری از کودکان دختر اینگونه بار می آیندکه زیبایی بیرونی مهمترین چیزی است که می توانند داشته باشند. آنها انتظار دارند بیشتر به خاطر ظاهرشان ستایش شوند. متاسفانه از وقتی متولد می شوند این پیغام را دریافت می کنند که زیبایی بیرونی بسیار مهم است.
آنها از سنین خیلی پایین در معرض شخصیت هایی مانند پرنسس ها و عروسک های باربی و دیگر اسباب بازی های مشابه قرار می گیرند که این می تواند تاثیر منفی در اعتماد به نفس و حس احترام به خود داشته باشد.
در کنار اینها، توافق و حمایت پدر و مادر با یکدیگر درباره چطور بار آوردن کودک بسیار مهم است. اگر یکی از والدین بگوید که چیزی باید قطعا و بی چون و چرا اتفاق بیفتد یکی دیگر از والدین باید از این نظر حمایت کند و اگر سر این موضوع با یکدیگر مخالفند، باید بعدا و در خلوت درباره آن با همدیگر صحبت کنند.
اگر قرار بر تربیت و هماهنگی است، همیشه سعی کنید در مقابل آنها اتحاد خودتان را حفظ کنید. خردسالان به برخورد و رفتار پدر و مادر خود توجه دارند و همین کافی است که هر نگرانی آنها را به سمت اندوه و ناامیدی سوق دهد.
به کودکتان نشان دهید که پدر و مادرش عاشق و امید همدیگر هستند. افرادی که احترام و قدردانی متقابل نسبت به یکدیگر دارند، نمونه های الگویی خوبی برای کودکانشان هستند.
بسیار مهم است که هم پدر و هم مادر مدل ارتباطی بخصوصی را برای رفتار با فرزندانشان داشته باشند. کودک همزمان هم به مادر و هم به پدر احتیاج دارد. بعضی مادران فکر می کنند وقتی پدر کودک در حال نگهداری فرزندشان است نباید دور و اطراف او باشند؛ در حالی که بعضی پدران در ابتدا در عوض کردن پوشاک یا دیگر امور مربوط به کودکان مهارتی ندارند و تمرین کردن می تواند آنها را در این زمینه ماهرتر کند و چون احساس راحتی کودکان برای آنها خیلی مهم است.
امروز با ساعت های کاری طولانی، بسیاری از والدین کودکشان را در طول هفته نمی بینند. زمانی را در آخر هفته به کودکتان اختصاص دهید تا به تعهدات بخصوصی که در قبال آنها دارید برسید.
اگر هر دو والدین در تمام طول هفته کار می کنند طوری با رییس خود برنامه ریزی کنید که یکی از شما بتواند تا قبل از رفتن کودکتان به رختخواب در کنارش باشد چون درست کردن شام یا انجام کارهای خانه را می توان به عقب انداخت.
زمان بیشتری را با دختر کوچک تان بگذرانید، در حالی که در آغوش خودتان نوازشش می کنید، برایش داستان بخوانید. این راهی است که شما پیام های حاکی از دوست داشته شدن و با ارزش بودن را نثارش می کنید.
بسیاری از والدین شاغل، آخر هفته را به مرتب سازی خانه شان اختصاص می دهند و به خرید می روند و برای هفته آینده خودشان را آماده می کنند. تمام اینها باید انجام شود اما اولویت شما باید گذراندن وقت برای شناختن بیشتر کودکتان باشد.
حتما زمانی را به بیرون رفتن با خانواده اختصاص دهید. به پارک بروید که خیلی هم خرجی برایتان ندارد. کودکان نوپا عاشق چرخیدن در پارک و غذا دادن به اردک ها و غازها هستند. این را امتحان کنید و در زمین های بازی آنها را آزاد بگذارید.
تشویق شان کنید ماجراجو باشند و چیزهای جدید را امتحان کنند. اگر به محوطه بازی رفته باشید، بیشتر صدای مادرانی را می شنوید که خطاب به کودکانشان می گویند که مراقب باشند تا به خودشان آسیب نزنند یا جمله هایی نظیر «خیلی بالا نرو»، «خیلی تند نرو»، «خیلی یواش نرو» و مواردی از این دست.
این مادران به زعم خودشان در حال مراقبت کردن و پیشگیری از آسیب دیدن کودکانشان هستند اما کودکان گاهی احتیاج دارند که آزادانه بدوند. منظورمان این نیست که اجازه دهید تا در ترافیک و شلوغی بازی کنند چون در فضای امن محوطه بازی شما می توانید ترستان را کنترل کنید و اجازه دهید که برای خودشان بازی کنند. بدون شک ممکن است بیفتند و زخمی شوند اما معمولا این جراحت بسیار اندک است و در حالی که با هیجان به شما می گویند که خیلی بالا یا تند رفته اند، دردشان را کاملا فراموش می کنند.
بر این باوریم که این ضرب دیدگی ها، شکستگی های کوچک استخوان و دیگر جراحت ها بخشی از دنیای کودکی هستند. مطابق این دلایل باید و نیاز است که آنها را تشویق به خطر کردن کنید؛ البته خطرهای حساب شده و پیروزی بعد از آن، اعتماد به نفس را اندک اندک به دختر کوچک شما القا خواهد کرد و آنها را تشویق می کند تا باور داشته باشند که اگر به سختی و به اندازه کافی تلاش کنند، هر پیروزی ممکن است.
به دختر کوچک تان این اطمینان را بدهید که لباسی که پوشیده به او اجازه می دهد تا به راحتی و بدون نگرانی از کثیف شدن آن روی شن ها بازی کند. در این زمان است که به کشف و شهود می پردازد و فعالیت فیزیکی دارد. لباس های باشکوه و گرانقیمت را – اگر کودکتان از این نوع پوشش خوشش می آید – بگذارید برای موقعیت های خاص. خیلی از کودکان نوپا احساسات والدین شان را در بعضی شرایط بی رحمانه آزمایش می کنند، به همین دلیل است که اصطلاح «دوساله های ترسناک» را برای بچه های این سن به کار می برند.
روزهایی وجود دارند که همه ما کنترل مان را از دست می دهیم و چیزهایی را به کودکانمان می گوییم که نباید بگوییم. خیلی روی این قضیه حساس نباشید؛ البته تا زمانی که این واکنش در شما تبدیل به رفتار نشده، آسیبی به اعتماد به نفس کودک تا نمی زند. فقط عذرخواهی کنید و ادامه دهید. اینگونه به کودکان نوپایتان یادمی دهید که پدر و مادر هم آدم هستند و می توانند اشتباه کنند.
منبع-همشهری تندرستی
