3677000420_b85a63a0ea

 کودک دوست دارد کاملا در خارج از محدوده پدر و مادر کنجکاوی کند؛وقتی کودک در حال کنجکاوی است سعی می کند چیزی را یاد بگیرد و همین یاد گرفتن زمینه ساز آموزش های بعدی است.

یک روانشناس کودک گفت: 3 تا 5 سالگی سنین کنجکاوی کودکان است بنابراین والدین باید ضمن پاسخ به سؤالات کودک به احساس وابستگی کودک پاسخ دهند و در اماکن شلوغ کودکان خردسال خود را بغل کرده یا بین خود و فردی که همراه آنها است قرار دهند.

بدرالسادات همایونیان با اشاره به اینکه 3 تا 5 سالگی اهمیت زیادی در رشد کودک به لحاظ روانی دارد، اظهار داشت: 3 تا 5 سالگی سن کنجکاوی کودکان است، کودکان پیش از این به دلیل عدم تکمیل ساختار زبانی نمی‌توانستند کنجکاوی خود را با جملات بیان کنند اما در این سنین می‌توانند با استفاده از جملات آنچه در ذهنشان می‌گذرد را بگویند.

وی افزود: یکی از نشانه‌های کنجکاوی کودکان می‌تواند ناشی از نارساخوانی باشد که یکی از اختلالات یادگیری است همچنین گم‌گشتگی که موجب طرح سؤالات زیادی از سوی دانش‌آموزان مقاطع ابتدایی از معلم خود می‌شود ناشی از نارساخوانی است.

* به سؤالات کودکان پاسخ دهید

این روانشناس کودک تأکید کرد: وقتی کودکان از شما سؤالی می‌پرسند به آنها توجه کنید زیرا کودکان با این روش می‌خواهند به احساس امنیتی که باید از اطرافیان خود به ویژه والدین بگیرند دست یابند ممکن است کودک در وسایل نقلیه عمومی نگاه فردی را تهدیدکننده تلقی کند یا کسی به او طعنه بزند در این حالت کودک با پرسش درباره مسائل مختلف می‌خواهد از توجه مادر نسبت به خود مطمئن شود.

همایونیان تصریح کرد: بهتر است والدین کودکان خردسال خود را بغل بگیرند تا از اضطراب آنها در محیط‌های شلوغ کاسته شود همچنین وظیفه والدین به ویژه مادر این است که به احساس وابستگی فرزند خود پاسخ دهد بر این اساس می‌تواند پیش از حضور در اماکن و وسایل نقلیه عمومی به کودک درباره این موقعیت‌ها توضیح داده شود تا او با آگاهی وارد این اجتماعات شلوغ شود.

* آموزش کودکان خود را از 3 سالگی آغاز کنید

این متخصص حوزه بهداشت روان تأکید کرد: متأسفانه برخی والدین وقتی در اماکن شلوغ هستند با اطرافیان خود صحبت می‌کنند و نسبت به فرزند خود بی‌توجه هستند این رفتار موجب می‌شود تا کودک احساس عدم امنیت کند.

وی خاطرنشان کرد: چنانچه با فرد دیگری بیرون می‌روید حتماً کودک را بین خود و او قرار دهید زیرا ترس ناشی از عدم امنیتی که کودک بر اثر بی‌توجهی والدین دریافت می‌کند گاهی منجر به ترس مرضی یا فوبیا از جمعیت می‌شود که در بزرگسالی خود را نشان می‌دهد.