نکته مهم در این خصوص این است که بی اختیاری ادرار ارثی نیست و عمل هایی که برای درمان این بیماری صورت می گیرد هیچ عارضه ای به همراه ندارد و البته تغذیه و داروهای گیاهی موثر و مفید نیستند.
بی اختیاری ادرار دلایل مختلفی دارد که برخی از آنها عبارتند از:
۱ – سن: با بالا رفتن سن احتمال بروز بی اختیاری ادراری هم افزایش می یابد. بی اختیاری ادراری استرسی در زنان جوان و میانسال و بی اختیاری فوریتی، بیشتر در زنان مسن دیده می شود.
۲ – حاملگی و زایمان: بی اختیاری استرسی در زنان حامله به ویژه در سه ماهه آخر حاملگی دیده می شود که معمولاً با زایمان خود به خود رفع می شود. علت آن تغییرات فیزیولوژیک در هنگام حاملگی است.
۳ – زایمان‌های متعدد طبیعی: گفته می شود زایمان های متعدد طبیعی، به دلیل کششی که بر اعصاب ناحیه و نسوج نگهدارنده کف لگن وارد می کند، احتمال بروز بی اختیاری ادراری را افزایش می دهد.
بی اختیاری ادراری اگرچه یکی از مشکلات زایمان های طبیعی متعدد برشمرده شده است اما از آن جا که مزایای این شیوه زایمان به مراتب بیشتر از سزارین است جا دارد که متخصصان زنان و زایمان ضمن در نظر گرفتن تمهیدات لازم مانند ورزش های قبل، هنگام و بعد از زایمان به رفع این مشکل احتمالی کمک کنند.
۴ -چاقی: افزایش بی رویه وزن بدن هم بر میزان شیوع و هم بر شدت بی اختیاری ادراری اثر مستقیم دارد، چون با فشاری که بر نسوج نگهدارنده لگن وارد می کند، باعث تضعیف توان عضلات کف لگن می شود و قدرت کنترل ادرار کاهش می یابد.
۵ – هورمون ها: نقش مصرف هورمون استروژن به ویژه در سنین بالاتر از ۵۵ سال در ایجاد این مشکل به اثبات رسیده است؛ لذا یک فاکتور ریسک تلقی می شود.
۶ -دیابت: تیپ دو دیابت در هر دو جنس و به ویژه در بانوان یکی از دلایل مهم بی اختیاری ادراری است.
۷ – برداشتن رحم (هیسترکتومی): برداشتن رحم با افزایش خطر بی اختیاری ادرار همراه است.
۸ – عفونت ادراری: معمولاً عفونت ادراری همراه با بی اختیاری ادراری موقتی است ولی اگر در پی عفونت ادراری، میزان شیوع بی اختیاری ادراری افزایش یابد باید به دلایل زمینه ای توجه کرد.
۹ – صدمه به عملکرد فیزیکی بدن (یعنی کاهش حرکات فیزیکی به دلیل صدمه بدنی): مانند آرتریت، گیجی و… که با افزایش بی اختیاری ادراری همراه است؛ لذا باید از صدماتی که باعث کاهش عملکرد فیزیکی بدن می شود، جلوگیری کرد.
۱۰ – اختلالات هوشیاری (CONGNI TIVE-IMPAIRMENT): مثل زوال عقل (دمانس) که با بی اختیاری ادراری ارتباط مستقیم دارد.
۱۱ – افسردگی (دپرسیون): افسردگی و بی اختیاری ادراری علت و معلول یکدیگر است. بر اساس مطالعات انجام شده افسردگی با اثرگذاری بر عملکرد عصبی و هورمونی بر شدت بی اختیاری می افزاید.
۱۲ – یائسگی: اثرگذاری بر تولید هورمون های داخلی (اندوژن) باعث افزایش روند بی اختیاری ادراری می شود.
۱۳ – فعالیت های فیزیکی خاص: بروز بی اختیاری ادراری به ویژه نوع استرسی آن با ورزش مرتبط است. به ویژه آن دسته از ورزش های سنگینی که عمدتاً لگن درگیر است؛ مثل بعضی از حرکات ژیمناستیکی روی لگن.
۱۴ – مصرف دخانیات: سرفه و بیماری های مزمن ریوی که از عوارض مصرف دخانیات است، از عوامل عمده بی اختیاری ادراری محسوب می شود.
۱۵ – رژیم غذایی: مصرف فراوان قهوه، الکل یا نوشیدنی های کربناته (گازدار) روند بی اختیاری ادراری را تشدید می کند.
۱۶ – زمینه ژنتیکی و خانوادگی: در افرادی که در بین اعضای خانواده آنها بی اختیاری ادراری استرسی وجود داشته است نسبت به سایر افراد همسن و سال، احتمال ابتلا به بی اختیاری ۲ تا ۳ برابر بیشتر می شود.
۱۷ – بیماری های قلبی ایسکمی (کم خونی قلبی): این بیماری با افزایش بی اختیاری همراه است.
۱۸ – سایر عوامل: مثل یبوست، بی اختیاری کنترل مدفوع، نارسایی احتقانی قلب، مصارف داروها و…
