کودکان خیرخواه و سخاوتمند، کودکانی هستند که تنها به فکر خود و منافعشان نیستند، بلکه به احساسات، نیازها و خواسته های دیگر افراد خانواده و دوستانشان نیز اهمیت می دهند.
دعوا بر سر اسباب بازی میان کودکان یک جنگ پایان ناپذیر و دایمی است. هیچ گاه هم هیچ کاری نمی توان برای آن انجام داد. کودک نسبت به وسایل خود احساس مالکیت دارد و چشم ندارد کودک دیگری به آنها حتی نگاه نکند، چه برسد به اینکه استفاده کند.
اما محققان از والدین می خواهند تا حس تقسیم کردن وسایل و سهیم شدن در اسباب بازی را از همان کودکی در فرزند خود به وجود بیاورند تا در آینده بتوانند همکاری سالمی با دیگران داشته باشند.
محققان دانشگاه کورنل می گویند، هنگامی که در شرایط سخت از کودک می خواهید تا وسایل خود را با دیگران تقسیم کنند، حس نیکوکاری و سودبخش بودن به آنها می دهید.
آنها خود را به عنوان فردی می بینند که دوست دارد وسایل را با دیگران تقسیم کنند و به همین دلیل در آینده نیز بسیار اجتماعی و بخشنده خواهد شد و به اصطلاح برای هر مساله کوچک و بزرگی دودوتاچهارتا نمی کند و فقط به دنبال سود و منفعت خود نخواهند بود.
اگر کودک فقط در ازای گرفتن پاداش و جایزه حاضر شود در غذا یا اسباب بازی های خود با دیگران شریک شود، نتیجه منفی و کاملا برعکس خواهد داشت. این کودکان خود را به عنوان فردی می بینند که به دادن اسباب بازی به دوستانشان علاقه ای ندارند و برای این کار حتما باید به آنها رشوه داده شود.
از آنجا که آنها خود را «بخشنده» تصور نمی کنند در آینده نیز ناخن خشک و خسیس می شوند و حاضر نیستند در هیچ مساله ای با دیگران شریک شوند.
این محققان بسیار تمایل داشتند کشف کنند انتخاب آزادانه چه تاثیری روی تمایلات کودکان برای سهیم شدن با دیگران دارد؟ آنها متوجه شدند: کودکان هنگام اتخاذ تصمیمات دشوار در رابطه با خود، درک بهتری از رفتار اجتماعی خود پیدا می کنند.
برای آزمایش این مساله، محققان چندین کودک ۳ تا ۵ ساله را به عروسکی به نام Doggie که ناراحت و غمگین به نظر می رسید، معرفی کردند. به تعدادی از آنها انتخاب های دشواری داده شد: از آنها خواسته شد تا برچسب های گران قیمت خود را یا به Doggie بدهند یا نزد خود نگهدارند.
آزمایش گروه دوم آسان تر بود و به آنها گفته شد یا برچسب ها را با داگی سهیم شوند یا آنها را کنار بگذارند. گروه سوم نیز ملزم شدند بدون هیچ اعتراضی برچسب ها را با داگی سهیم شوند.
سپس، همه کودکان به الی عروسک غمگین دیگری معرفی شدند. این بار تاکید روی تعداد برچسب ها بود که حداکثر سه عدد بود. کودکانی که قبلا مرحله سخت کمک به داگی را پشت سر گذاشته بودند، برچسب های بیشتری به الی دادند. کودکان گروم دوم و سوم که تست آسان تری داشتند، برچسب های کمتری به الی اهدا کردند.
شاید با خود تصور کنید کودکان اینقدر درک ندارند که متوجه شوند شاید لازم باشند یک بار دیگر باید از خود گذشتگی کنند. اما این طور نیست. کودکانی که در شرایط سخت می توانند از داشته های خود بگذرند و آن را با دیگران به اشتراک بگذارند، در آینده نیز بخشنده ترخواهند شد.
هنگامی که کودک بتواند اسباب بازی مورد علاقه و ارزشمند خود را با دیگران سهیم شود و اجازه دهد دوستانش نیز با آن بازی کنند، آینده بهتری دارند و بخشنده تر و رئوف تر خواهند بود.
به همین دلیل، بسیار مهم است از همان کودکی حس همکاری، بخشنده بودن و شریک شدن با دیگران را در کودک پرورش دهیم و نگذاریم مساله ای به این مهمی به نوجوانی و بزرگسالی کودک منتهی شود.
وقتی کودک حس اشتراک را درک کند، مودب تر و مهربان تر هم خواهد شد.
