یک نوع درمان مقرون به صرفه برای زخم پای دیابتی که باعث زیاد شدن پروتئین مورد احتیاج برای ترمیم زخم شده و بطور بالقوه از قطع پا پیشگیری می کند بواسطه محققان ابداع گردید. زخم پا بطور معمول ناراحتی عذاب آوری برای بسیاری از مردم است ولی برای شخص مبتلا به دیابت می تواند به یک عفونت یا بدتر از آن به قطع عضو بیانجامد. اما گروهی از محققان دانشگاه استانفورد روشی را برای درمان زخم های دیابتی ابداع کرده اند که داروی مورد نیاز را از طریق یک پچ پوستی skin patchبه محل زخم تحویل می دهد. تحویل دارو به این روش نه تنها به ترمیم بهتر زخم کمک می کند بلکه مانع از عود مکرر زخم می گردد. نتایج این تحقیق در کنگره ی بالینی سالانه ی جراحان کالج آمریکا ارائه خواهد شد.
قطع عضو یکی از جدی ترین عوارض دیابت است حدود 29.1میلیون نفر در آمریکا به دیابت مبتلا هستند، حدود 60 درصد افراد بالغ که قطع عضو اندام تحتانی در آنها ربطی به ضربه ندارد به دیابت مبتلا هستند.
دکتر Gurtnerمعاون پژوهش های جراحی دردانشکده ی پزشکی دانشگاه استانفورد می گوید: زخم پا اصلی ترین دلیل قطع پا در افراد دیابتی است با این حال حتی پس از قطع عضو در بسیاری از بیماران وضعیت بدتر می شود، این موضوع فقط جدا کردن پا از بدن نیست، قطع عضو این بیماران را وارد یک مارپیچ رو به پائینی می کند زیرا آنها فعال بودن خود را از دست می دهند سپس تمام مشکلاتی که با عدم فعالیت همراه است، در این افراد ظاهر می شود . میزان مرگ ومیر در طی پنج سال پس از قطع عضو برای یک بیمار دیابتی 50 درصد است، این میزان حتی از سرطان پستان یا بیماری Hodgkin’sهم بدتراست.
دکتر Gurtnerمی افزاید: زخم پا بخصوص برای افراد دیابتی بسیار خطرناک است زیرا اختلال درگردش خون در این افراد مانع از بهبود زخم و ترمیم آن می شود. البته جراحان می توانند انسداد عروق بزرگ را با استنت یا ازطریق بای پس برطرف کنند اما این درمان تنها نیمی ازمشکل را حل می کند. علاوه بر رگهای خونی مسدود شده، سمیت قندخون در افراد دیابتی سبب اختلال در یک نوع پروتئین به نام HIF-1αیا hypoxia inducible factor-1 alphaمی شود.
این پروتئین ژنهایی را روشن می کند که به تشکیل شبکه ی جدیدی از عروق خونی کوچک برای ترمیم بافت آسیب دیده کمک می کنند. در سطح میکروسیرکولاسیون ، مویرگ های کوچک مقصد نهایی توزیع خون، اکسیژن و مواد مغذی به بافت ها هستند. با درنظر گرفتن این مکانیسم دکتر Gurtnerو همکارانش دارویی را تولید کردند که به افزایش فعالیت پروتئین HIF-1αدر بیماران دیابتی کمک می کند.
ماده اصلی تشکیل دهنده ی این دارو ماده ای به نام دسفرال است که بیش از 60 سال است که به عنوان داور برای افراد مبتلا به تالاسمی ماژور استفاده می شود.
اما این مولکول دارویی بسیار بزرگ است و نمی تواند به اندازه ی کافی از پوست عبور کند. اگر شما آنرا بروی پوست قراردهید این ماده نمی تواند وارد پوست شود به همین علت دانشمندان تصمیم گرفتند یک پچ ترانس درمال به عنوان ابزار تحویل دارو طراحی کنند.
دانشمندان هر دو روش را بر روی پوست انسان آزمایش کردند. نتایج نشان داد پچ پوستی دارای مزایای متعددی نسبت به قرار دادن دارو درمحل زخم بطور موضعی است: زخم 14 روز سریعتر ترمیم شده و افزایش کیفیت بهبود زخم از طریق بهبود مقدار کلاژن پوست آسیب دیده در استفاده از پچ پوستی مشاهده می گردد.
این مزایا همچنین به حل یک مشکل دیگر نیز کمک کرد، دکتر Gurtnerمی گوید: اگر شما دارای یک زخم پای دیابتی باشید احتمال عود مجدد آن در طی یکسال 50 درصد است، اما از آنجائیکه پچ پوستی سبب افزایش کیفیت ترمیم زخم می شود می تواند از تکرار زخم در آن محل وهمچنین ایجاد مجدد زخم درنواحی نزدیک به آن جلوگیری کند.
دکتر Gurtnerمی گوید: ما روشهای تشخیصی زیادی دراختیار داریم که به بیماران می گوید که آیا پاهای آنها در معرض ایجاد زخم هستند یا نه، در این روش ها مقدار اکسیژنی و مقدار جریان خونی که وارد پوست می شود، اندازه گیری شده و به بیمار گفته می شود کدام نواحی درمعرض خطر ایجاد زخم هستند اما زمانیکه کاهش اکسیژن در ناحیه ای از پوست یا کاهش جریان خون تشخیص داده شد، قادر به انجام کارزیادی برای بیمار نیستیم و تنها به بیمار توصیه می کنیم از پاهای خود بهتر مراقبت کند اما این دارو واقعاً می تواند موثر باشد.
قدم بعدی برای ارائه این دارو به بازار، انجام یک کارآزمایی بالینی برای آزمایش دارو بروی بیماران دیابتی در معرض خطر زخم پای دیابتی است. اگر ثابت شود که این دارو موثر است می توانیم از آن به عنوان اولین خط درمان زخم پای دیابتی و مراقبت پیشگیرانه استفاده کنیم.
منبع-diabetestma
