نارسایی کلیه، کم کاری یا پرکاری تیروئید، کم خونی فقر آهن، پلی سیتمی ورا، برخی سرطان های خون شامل لوسمی و لنفوم (به خصوص لنفوم هوچکین)، انگل های روده ای و بیماری های روحی ـ روانی نیز از جمله علل خارش می باشند.
از پایگاه این دانشگاه، محققان آمریکایی این پروژه می گویند: بیشتر مواقع خاراندن به جای این که از خارش بکاهد، تاثیر برعکس دارد، اما دلیل علمی این پدیده چیست؟
یک تیم از پژوهشگران دانشگاه واشنگتن مرکزی به سرپرستی چن Zhou-Feng Chen مدیر این مرکز ،در این زمینه تحقیقاتی انجام دادند.
چن با بیان اینکه سوال اصلی دراین طرح تحقیقاتی این بود که چرا وقتی انسان پوستش را می خاراند، تمایل به خارش افزوده می شود؟ گفت: تحقیقات نشان داد که موقع خاراندان حس درد بر حس خارش حاکم می شود.اما این کافی نیست و به همین دلیل انسان خود را بیشتر می خاراند. سپس حس درد افزایش می یابد و همین امر باعث ترشح هورمون سروتونین در مغز می شود. این هورمون درد را در بدن قابل تحمل و کنترل می کند.
***خارش بیشتر، درد بیشتر، خارش بیشتر
سرگروه این محققان می گوید : هورمون سروتونین عمل کرد دیگری نیزدارد. درد بیشتر باعث ترشح بیشتر سروتونین می شود، اما سروتونین محرک خارش را بدتر می کند و همین امر سیکل معیوبی را تشکیل می دهد . خارش بیشتر باعث درد بیشتر و درد بیشتر باعث ترشح بیشتر سروتونین و آن هم دوباره باعث خارش بیشتر می شود. دلیل این پدیده هم ترکیب دو گیرنده عصبی است که سروتونین به آن ها وصل می شود و خارش را شدیدتر می کند. یکی از این گیرنده ها که محرک خارش است، در تحقیقات پیشین مورد بررسی قرار گرفته بود، اما دیگری با ترشح سروتونین وارد صحنه می شود.
پژوهشگران آمریکا این پدیده را بر روی موش ها آزمایش کردند. آن ها برای مثال یکی از این دو گیرنده را در موش ها غیر فعال کردند و مشاهده کردند که خارش کاهش یافته است.
به گفته آنها اگر نتایج این آزمایش قابل انتقال به انسان باشند، پژوهشگران می توانند از آن در درمان خارش های مزمن استفاده کنند.
به اعتقاد آنها این امر منطقی نیست که ترشح هورمون سروتونین را در بدن متوقف کنند، بلکه باید همکاری آن دو گیرنده عصبی را مختل سازند.
نتیجه کامل این تحقیقات در نشریه علمی نیچر به چاپ رسیده است.
