پژوهشگران نشان دادند گیرنده ای که توسط اسیدهای صفراوی فعال می شود، باعث کم شدن التهاب بافت چربی و مقاومت به انسولین می گردد.
دیابت هنگامی در بدن ظهور می کند که بدن با انسولین، هورمونی که مقدار قند خون را تنظیم می کند مشکل داشته باشد. نتیجه ی آن عدم تولید کافی انسولین بوسیله پانکراس یا عدم استفاده ی موثر بدن از انسولین است.
رشد همه گیر چاقی درسراسر دنیا معادل با افزایش ابتلا به دیابت نوع 2 است که در نتیجه ی استفاده ی غیر موثر بدن از انسولین بروز می کند. افراد چاق غالباً به التهاب دربافت چربی بدن مبتلا هستند که بنوبه ی خود سبب کاهش حساسیت سلولهای بافت چربی به انسولین شده و نتیجه ی آن ابتلا به دیابت نوع 2 خواهد بود.
گروهی ازدانشمندان مرکز EPFLبا همکاری محققان ایتالیایی وهلندی نشان دادند اسیدهای صفراوی سبب فعال شدن گیرنده ای (این گیرنده کمتر شناخته شده است) می شوند که بر کاهش حساسیت به انسولین غلبه می کند. این تحقیق می تواند مبنای ابداع گروه جدیدی از داروهای ضد چاقی و ضددیابت نوع 2 باشد. نتایج این کار تحقیقاتی درمجله ی Clinical Investigationمنتشر شد.
90 درصد موارد ابتلا به دیابت را دیابت نوع 2 تشکیل می دهد. یکی از مشکلات اصلی در دیابت نوع 2 غالباً التهاب مزمن در بافت چربی بدن است این التهاب حاصل فعالیت ماکروفاژها از طریق سیگنالهای شیمیایی است. تجمع ماکروفاژها با توانایی سلولهای چربی درپاسخ مناسب به انسولین تداخل می کند که به این حالت مقاومت به انسولین می گویند. در نتیجه ، شرکت های دارویی به دنبال یافتن درمانهایی برای به حداقل رساندن تجمع ماکروفاژها دربافت چربی هستند.
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی Kristina Schoonjansدر EPFLگیرنده ای را بروی ماکروفاژها کشف کردند که می تواند از التهاب دیابت نوع 2 ممانعت کند. گیرنده ها پروتئین هایی هستند که به مواد شیمیایی متصل شده و آبشاری از وقایع را درسلول آغاز می کنند.
گیرنده ای که در این تحقیق شناسایی شده است و بروی ماکروفاژها قرار دارد TGR5نامیده می شود، این گیرنده توسط مواد شیمیایی موجود در صفرا فعال می شود که درمجموع به آنها اسیدهای صفراوی گفته می شود.
تاکنون تصور می شد تأثیر اسیدهای صفراوی تنها به روده ی کوچک محدود می شود و این مواد به هضم چربیها کمک می کنند. اما مطالعات اخیر (که بسیاری توسط دکتر Schoonjansانجام شده است) نشان می دهد اسیدهای صفراوی همچنین وارد جریان خون شده و مانند هورمونها عمل می کنند از جمله بروی گیرنده هایی مانند TGR5عمل کرده و بروی رفتار انواع مختلف سلولها تأثیر می گذراند.
محققین دریافتند که گیرنده ی TGR5می توانند پیام های شیمیایی که ماکروفاژها برای جذب تعداد بیشتری از سلولهای همنوع خود به درون بافت چربی ارسال می کنند را مسدود کنند.
هنگامیکه این گیرنده ها توسط ماده ای که به اسیدهای صفراوی شباهت دارد، فعال می شوند، یک آبشار مولکولی درسلولها براه می افتد که از تجمع ماکروفاژها جلوگیری کرده و بطور قابل توجهی التهاب مرتبط با دیابت نوع 2 را به حداقل می رساند.
این کشف پنجره ای را برای ابداع روشی جدید برای مقابله با التهاب در دیابت نوع 2 باز کرده است مولکولهایی که می توانند تأثیر اسیدهای صفراوی را برگیرنده ی TGR5درماکروفاژ تقلید کنند می توانند به داروهایی جدید برای مقابله با چاقی ودیابت تبدیل شوند.
دکتر Perinoسرپرست نویسندگان این مقاله می گوید: البته ، ما نمی خواهیم از اسیدهای صفراوی برای درمان دیابت استفاده کنیم، اما بسیار علاقه مند به یافتن مولکولهایی هستیم که این اثر را تقلید کنند، درحال حاضر چند مولکول کوچک که می توانند عمل اسیدهای صفراوی را بر این گیرنده تقلید کنند یافته ایم.
منبع-diabetestma
