در بینی ما بو به وسیله موهای ظریفی جذب می‌شود که از غشای بویایی برآمده‌اند. این موها همچون «آنتن» هستند برای آن‌که بتوان بوی چیزی را حس کرد، باید آن ماده در لایه‌ای از چربی که «موهای ظریف گیرنده بو» را دربر می‌گیرد، حل شود.
محققان دانشگاه سائوپائولو، دانشگاه کالیفرنیا در سان‌فرانسیسکو، بیمارستان آلبرت اینشتین در سائوپائولو به رهبری دانشگاه ریودوژانیرو دریافته‌اند که منطقه مغزی مسئول پردازش بویایی در زنان ۴۰ تا ۵۰ درصد بزرگتر از مردان است.
به گفته پرفسور روبرتو لنت، استاد دانشگاه ریودوژانیرو و محقق موسسه ملی علوم اعصاب انتقالی، طبق یک قانون کلی، منطقه بزرگتر نشان‌دهنده پیچیدگی بیشتر است.
لنت افزود: در کل، مغزهای بزرگتر با نورونهای بیشتر به معنی پیچیدگی عملکردی بیشتر آنها است. از این رو منطقی است که فکر کنیم نورونهای بیشتر در پیاز بویایی زنان منجر به حساسیت بیشتر شامه آنها شود.
اگرچه دانشمندان از مدتهای پیش می‌دانستند که تفاوت زیادی در ارزیابی ادراکی بو بین زنان و مردان وجود داشته و حس بویایی زنان بسیار بهتر عمل می‌کند، هیچ شاهدی برای تفاوتهای زیستی عامل این امر وجود نداشت.
پژوهشهای پیشین به بررسی ریشه‌های زیستی حساسیت شامه بیشتر زنان با استفاده از روشهای تصویربرداری پرداخته بودند که سنجشهای ناخالصی از سازه مغزی ارائه می‌دادند. نتایج این پژوهشها جنجال‌برانگیز بوده و این سوال که آیا تفاوتهای حس بویایی از ریشه زیستی برخوردار بوده یا در نتیجه تفاوتهای اجتماعی و شناختی بین جنسیتهاست، بی‌پاسخ باقی مانده بود.
محققان برزیلی با استفاده روش جدیدی موسوم به تجزیه‌کننده ایزوتروپیک، به اندازه‌گیری تعداد مطلق نورونها در یک ساختار خاص مغزی مانند پیاز بویایی پرداختند که اولین بخش دریافت‌کننده اطلاعات بویایی ثبت شده توسط سوراخهای بینی است.
دانشمندان مغز هفت مرد و ۱۱ زن مرده را که همگی در زمان مرگ ۵۵ ساله بودند، بررسی کردند. همه این افراد از لحاظ عصب‌شناسی سالم بوده و هیچکدام دارای شغلی که داشتن بویایی قوی لازمه آن باشد، نبودند.
محققان با محاسبه تعداد نورونهای پیاز بویایی این افراد درزیافتند که مغز زنان بطور میانگین از ۴۳ درصد نورون بیشتر از مردان برخوردار است. با شمارش دقیقتر، این تفاوت به حدود ۵۰ درصد رسید.
نتایج این پژوهش در مجله PLOS ONE منتشر شده است.
