اگر ما در زمینه ای موفق شویم سعی می کنیم که همواره همان مسیرقبلی را دنبال کنیم. اما اگر شکست بخوریم ، مجبور می شویم که مسیرهای دیگری را نیز بیازماییم. این مساله تنها در گونه انسان صدق نمیکند ؛ بیشتر پستانداران چنین ویژگی را دارا هستند.
ما در جامعه رقابتی زندگی میکنیم که پر از بازنده ها و برنده هاست. معلمان، تشویق کنندگان ، مربیان زندگی ، روانشناسان ورزشی و و دیگران ما را به موفق شدن ترغیب می کنند و اینکه چگونه برنده شویم. اما انگشت شمارند کسانی که به ما درس مهمتری یعنی کنار آمدن با شکست را یاد دهند.
در جامعه ای که مردم همیشه برندگان را می پرستند همیشه تصمیمات وحشتناکی گرفته می شود؛ چه از نظر اخلاقی و چه از نظر عملی. همیشه گفته می شود که کامل بودن در یک زمینه کاری مشخص بهتر از متوسط بودن در زمینه های مختلف است.
دیدگاه متعارف این است که دانشجویی که معدل کاری تقریبا عالی دارد یک کارمند تقریبا عالی خواهد بود. اما یک ایراد به این دیدگاه وارد است و آن این است که یک دانش آموز عالی لزوما یک آدم کامل نیست ، فقط کسی است که در یک زمینه عملکرد بدی نخواهد داشت. به این معنی که این افراد هر گز قبلا مورد آزمایش قرار نگرفته اند. اگر مورد آزمایش قرار نگیرند و نمره ضعیفی نگیرند می توان گفت که هرگز یاد نخواهند گرفت که چگونه با شکست روبرو شوند.یک کارمند تست نشده مثل یک سرباز محاکمه نشده است، و مسلما برای سربلند بیرون آمدن از زیر بار مشکلات قابل اطمینان نخواهد بود. حتی اگر به لحاظ عاطفی دچار مشکل نشوند ، دچار خودشیفتگی شده و فردی غیر خلاق خواهند بود.
گرچه ممکن است منطقی نباشد که بگوییم شکست خوردن آن هم در ابتدای تصدی یک شغل به سود ماست اما بر خلاف شواهد استخدام های جدید، تجربه کردن شکست برای هر شغل دشواری یک مزیت شمرده می شود. البته ، زمینه شغلی اهمیت دارد و ما داریم درباره موقعیت هایی بحث می کنیم که هدف ما بطور بالقوه قابل دسترسی می باشد و فقط یک توهم و خیال نباشد. مانند شکست های فردی : مثل اعتیاد به الکل و یا جرم .
فایده تجربه کردن شکست چیست؟
افرادی که بارها و بارها شکست می خورند، در برابر مشکلات مقاوم تر می شوند. همه توماس ادیسون را به عنوان مخترع لامپ های رشته ای می شناسند. گفته می شود که وی بارها با شکست مواجه شده بود و حتی وسایلش در جریان یک آزمایش منفجر شد.
تنها افرادی می توانند از موقعیت های خطرناک جان سالم بدر برند که تجربه چنین شکست هایی را داشته باشند. البته این نوع سرسختی را همه افراد ندارند . بی دلیل نیست که هر کسی نمیتواند موفقیت بزرگ کسب کند .
برای مثال روی یک موش در آزمایشگاه اینگونه آزمایش کردند که اگر اهرمی را که پشتش غذا است را فشار می داد به غذا نمی رسید کاملا مشخص بود که مایوس می شد. همانطور که تلاشهای خود را بی نتیجه می دید، بعد از مدتی شروع به گاز گرفتن اهرم کرد و یا روی آن می پرید تا به غذا برسد. با یادگیری است که می توان دنیا را عوض کرد و مغز را وسعت داد، همچنین با صحبت.
وقتی که احساسات با ابتکار همراه شود، خلاقیت هنری بوجود می آید. هنرمندان افرادی نا امید نیستند اما معمولا به وضعیت موجود بسنده نمی کنند و سعی می کنند اوضاع را بهتر و یا جدیدتر کنند.
قدرت جادویی شکست منحصر به عرصه هنر و یا سیاست و ریاست نمی شود؛ بلکه به تمامی زمینه هایی که بشر در آن دست می برد دیده می شود. مثلا در حوزه درآمدزایی . هر کسی که سهام شرکت اپل را در 10 سال قبل خریده است، بدون شک سود کرده اما هیچ چیزی یاد نگرفته است. اما آنهایی که 40 درصد پولشان را در زمان اوج سهام خریدند هنوز دارند موهای سر خود را می کنند. اما مثل موش آزمایشگاهی ما دارند یک چیزهایی را یاد می گیرند.
هرگز قدرت جادویی شکست را دست کم نگیرید . شکست مغز را بکار می اندازد و خلاقیت آن را تحریک می کند.
