محققان انگليسي در حال بررسي تاثير نسل جديدي از داروها هستند كه قدرت يادگيري و ادراك انسان را زياد مي‌كند.
به گزارش دکتر سلام به نقل ازشبكه خبري بي‌بي‌سي، وزارت بهداشت انگليس، آكادمي علوم پزشكي اين كشور را مامور كرده كه داروهاي “تقويت‌كننده ادراك” را كه از چندي پيش به طور گسترده در آمريكا مصرف مي‌شود، آزمايش نمايد.

در دهه شصت ميلادي، دكتر “تيموتي ليري” كه خود را معلم و مرشد معرفي مي كرد، از جوانان آمريكا مصرانه مي‌خواست كه با مصرف برخي داروها، “روي موج قرار بگيرند، روشن شوند و ترك تحصيل كنند.”
اكنون نسل جديدي از داروهاي روانگردان كه به داروهاي “طراحي شده” نيز معروف هستند، در دسترس همه مردم قرار گرفته‌اند، اما اين بار موضوع اشاعه فرهنگ “ترك تحصيل” نيست، بلكه گفته مي‌شود كه اين داروها كيفيت يادگيري درس و همچنين سرعت انجام تكاليف و كار را بهتر مي‌كند.

“مودافينيل” (‪ (Modafinil‬يكي از اين داروهاست كه در اصل براي درمان بي خوابي تجويز مي‌شود.

دكتر “دانيال تورنر” از دانشگاه كمبريج انگليس، مودافينيل را روي ‪۶۰‬ داوطلب كه از صحت جسمي برخوردار بودند، آزمايش كرده است. اين دارو نه تنها آنها را بيدار نگه داشت، بلكه تاثيرات عميق تري نيز برجاي گذاشت.

خانم تورنر گفت: “ما داوطلبان را دو ساعت پس از مصرف دارو مورد آزمايش قرار داديم و متوجه شديم كه عملكرد ذهني آنها به شدت بهتر شد، به ويژه وقتي كه با درس‌ها و ظايف پيچيده‌تر روبه‌رو شدند.”
يكي از داوطلبان در اين تحقيق مي‌گويد: “در زمان آزمايش، احساس مي‌كردم خيلي هوشيار هستم و مي‌توانم خوب روي مسايل پيچيده تمركز كنم. حفظ كردن تعداد زيادي ارقام اصلا دشوار نبود و احساس مي‌كردم كه بر همه امور مسلط هستم.”
مودافينيل در آمريكا مصرف زيادي دارد و براي اختلالات خواب مورد استفاده قرار مي‌گيرد.اين دارو در آمريكا به ويژه توسط دانش آموزان و شاغلان در حرفه‌هاي تخصصي مصرف مي‌شود.

به اين ترتيب اين دارو به گروه جديدي از داروهاي تقويت‌كننده ادارك پيوسته است و گروه ديگري از اين قبيل داروها با نام “آمپاكاينز” توليد مي‌شود.

آمپاكاينز توسط پروفسور “گري لينچ” از دانشگاه كاليفرنيا و براي افزايش قدرت حافظه و ادارك طراحي شده است.

وي ادعا مي‌كند اين دارو به مغز اين امكان را مي‌دهد كه ارتباطاتي خنثي را ميان نواحي مختلف مغز برقرار كند. ارتباطاتي كه در حالت عادي صورت نمي‌گيرد.

پروفسور لينچ همچنين ادعا مي‌كند كه ارتباطات جديد در مغز به افراد اين توانايي را مي‌دهد كه “افكاري را توليد كنند كه از توان مغزي فرد عادي فراتر مي‌رود.”
وي مي‌گويد: “اميدواريم كه به حيطه‌اي از ادارك دست يابيم كه نابغه‌هايي مانند “اينشتين” و “داوينچي ” بدان دسترسي داشته‌اند.”
قاعدتا دولت انگليس به اندازه‌اي نگران مصرف اين داروها شده كه از كارشناسان خواسته تاثيرات اجتماعي و همچنين دارويي آنها را بررسي كند.

كارشناسان آكادمي علوم پزشكي انگليس كارگاه‌هايي را در سراسر اين كشور برپا كرده‌اند تا از نظر مردم باخبر شود. آنها در اين كارگاه‌ها متوجه شدند كه به غير از تاثيرات سوء مصرف اين نوع داروها در دراز مدت، آنها ممكن است تاثيرات نگران‌كننده ديگري نيز داشته باشند.

مثلا يكي از زنان شركت‌كننده در اين كارگاه‌ها گفته است براي او اين سوال مطرح است كه در صورتي كه در آينده، “قرص‌هاي يادگيري و ادراك” براي امتحانات درسي وجود داشته باشد، بچه‌هايي كه از مصرف آنها منع شده‌اند در مقابل آنهايي كه اين دارو را مصرف كرده‌اند، نمرات كمتري خواهند گرفت و “اين وضعيت بي‌عدالتي” است.

يكي ديگر از نظرات چنين بود: “چه كسي مي‌داند كه ما به كجا مي‌رويم؟ آيا مي‌خواهيم كه در آينده حكومت ها، مستبدانه ما را وادار به مصرف اين نوع داروها كنند تا مابهتر ،سريع تر و طولاني تر براي آنها كار كنيم؟” نتيجه مطالعات آكادمي علوم پزشكي انگليس در سال جاري منتشر خواهد شد و قرار است به ارزيابي دولت اين كشور در مورد تاثيرات احتمالي توليد و توزيع “داروهاي تقويت هوش و ادراك” كمك كند.