در حالیکه انسانهای مبتلا به بیماری دیابت درمعرض خطر زیادتری برای امراض چشمی وخطر کوری هستند، پژوهشهای جدید نشان می دهد اطلاع محدود در باره این مشکلات و معاینه نکردن منظم چشم عارضه های زیادی بر جای میگذارد
در آمریکا اگر چه احتمال ابتلا به دیابت در اقلیت اسپانیایی تبار و آمریکائیان- آفریقایی بیش از سایر اقلیت های قومی است اما بر اساس نظرسنجی اخیر اتحادیه ی چشم و تحقیقات چشم در آمریکا مشخص شده است به ترتیب 27 و 32 درصد از افراد اسپانیایی و آمریکائیان آفریقایی درمورد بیماری چشم دیابتی اطلاعاتی دارند. علاوه بر این، درحالیکه آکادمی چشم آمریکا به افراد دیابتی انجام سالیانه ی معاینه ی چشمی متسع را توصیه کرده است، در مطالعه ای که اخیراً درمجله ی Ophthalmologyمنتشر شد، مشخص گردید سه چهارم از افرادیکه که به بیماری دژنراسیون ماکولای مرتبط با پیری ، گلوکوم یا دیابت مبتلا هستند حتی یک بار درطی 5 سال پس از تشخیص بیماری دیابت برای معاینه ی چشمی مراجعه نکرده اند. این موضوع بسیار نگران کننده است زیرا بسیاری از افراد مبتلا به دیابت و درمعرض خطر دیابت از آسیبی که این بیماری به چشمانشان وارد می کند، بی اطلاعند و به همین علت برای معاینات چشمی به پزشک متخصص مراجعه نمی کنند.
دکتر Maturiمتخصص چشم وسخنگوی آکادمی چشم پزشکی آمریکا می گوید: علاوه بر کنترل صحیح قند خون، معاینه ی سالیانه ی چشم با مردمک متسع اولین خط دفاعی برای جلوگیری از نابینایی بر اثر بیماری چشمی مرتبط با دیابت است.
اکثر بیماران با اصطلاح ” بیماری چشم دیابتی” ناآشنا هستند این اصطلاح به تمام شرایط و بیماریهایی اطلاق می شود که چنانچه درمان نشوند به نابینایی فرد منجر خواهند شد و شامل موارد زیر می باشند:
رتینوپاتی دیابتی: این بیماری 28.5درصد از افراد 40 سال ومسن تر مبتلا به دیابت را تحت تأثیر قرار می دهد، این بیماری زمانی حادث می شود که رگهای خونی کوچک در چشم متورم شوند و مایعات آز آنها به درون چشم نشت کرده یا رگها کاملاً مسدود شده و جریان خون به شبکیه قطع شود.
این بیماری در مراحل ابتدایی دارای هیچ علامتی نیست اما منجر به تغییراتی درچشم می شود که از جمله می توان به ادم ماکولا اشاره کرد. ادم ماکولای دیابتی شایع ترین علت از دست دادن بینایی درافراد مبتلا به دیابت محسوب می شود. درمان رتینوپاتی دیابتی و بسیاری از تغییرات مرتبط با آن شامل جراحی با لیزر، تزریقات چشمی و جراحی ویترکتومی است که در آن خون یا بافت اسکار ناشی از عروق خونی غیر طبیعی از چشم خارج می شود.
آب مروارید:دراین حالت عدسی های چشم کدر می شوند و بینایی فرد دچار تاری، ماتی و کم نوری می گردد. این بیماری دربسیاری از افراد مسن بوقوع می پیوندد اما درافراد دیابتی بروز آب مروارید بسیار شایع تر از همتایان غیر دیابتی آنها است. آب مروارید خفیف توسط عینک قابل درمان است اما در حالت پیشرفته احتیاج به جراحی خواهد داشت. دراین نوع جراحی عدسی های کدر از چشم خارج شده و با عدسی های مصنوعی مناسب که بنام لنز داخل چشمی یا IOLمعروف هستند، جایگزین می شوند.
گلوکوما:این بیماری سبب تخریب عصب بینایی و دید محیطی در فرد می شود. عصب بینایی معمولاً به دلیل افزایش فشارداخل چشم تخریب می شود. افراد دیابتی بیش از افراد غیردیابتی به گلوکوما مبتلا می شوند. بندرت این بیماری در مراحل اولیه علایم قابل توجهی دارد. گلوکوم یا آب سیاه می تواند با مصرف قطره های چشمی یا جراحی درمان شود اما چنانچه پیشرفت کرده و درمان نشود منجر به نابینایی فرد می شوند. آکادمی چشم آمریکا توصیه می کند افراد مبتلا به دیابت نوع 2 باید در ابتدای تشخیص بیماری دیابت و سپس بصورت دوره ای هر سال یکبار معاینه ی چشمی شوند وافراد مبتلا به دیابت نوع 1 هر5 سال یکبار پس از اولین معاینه ی چشمی درهنگام تشخیص دیابت معاینه می شوند.
افراد سالمندی که اخیراً تحت معاینه ی چشمی نبوده اند یا قادر به پرداخت هزینه ی آن نیستند، بهتر است درمعاینات چشمی مجانی که مراکز دولتی ارائه می دهند، شرکت کنند.
منبع-diabetestma
