این ژن ها در کنار نگاهی مثبت به دنیای اطراف باعث دست و دلبازی افراد می شود.در واقع هورمون ها باعث می شود افراد با خیال راحت به دیگران مهربانی یا کمک کنند.
تاکنون به کرات از فواید مهربان بودن بر روح و روان انسان سخن گفته شده اما محققان در مطالعات جدید خود از ارتباط بین حس مهربانی و سلامتی انسان‌ها خبر داده‌اند.
اولین اشخاص مهربانی که در آغاز زندگیمان با آنها مواجه می شویم، مادرانمان هستند. مادرانی که مهربان ترین انسان های روی کره زمین هستند. مادران به فرزندان خود مهربان بودن را آموزش می دهند تا بتوانند لذت بیشتری را در زندگی خود تجربه کنند. اما در گذر زمان، گاهی اوقات فراموش می شود که باید مهربان بود و آنقدر در محیط کار خود غرق می شویم که مهربان بودن دیگر جایی در بین احساسات بزرگسالان نخواهد داشت. مطالعات اخیر محققان نشان می دهد که مهربان بودن باعث سلامتی می شود.
مطالعات دانشمندان دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو نشان می دهد که خصلت مهربان بودن دارای ریشه ژنتیکی است. در این مطالعه آمده است، برخی از افراد با ژن مهربانی متولد می شوند و این ژن ها را “اکسی توسین” و “وازوپرسین” نامیده اند و از آنها به عنوان هورمون های عشق و مهربانی یاد می کنند.
به طور حتم، داشتن این دو ژن دلیلی برای خوب بودن نیست، اما وجود ژن های عشق و مهربانی می تواند سلامتی و همینطور طول عمر بیشتری را به شخص ببخشد. زمانی که به فردی که نیازمند کمک شماست، توجه کرده و به او کمک می کنید، در حقیقت زندگی خود را بهبود بخشیده و به زندگی شخصی خودتان کمک کرده اید. مهربان بودن و کمک کردن به سایرین باعث عملکرد بهتر ریتم قلبی، احساس خوشبختی و همینطور افزایش امید و رضایت از زندگی می شود.
اما از سوی دیگر، روان شناسان معتقدند خصلت مهربانی در سرشت اکثریت انسان ها وجود دارد اما در زمان بزرگسالی برخی از خصلت ها و همینطور خصوصیات انسان ها به صورت اختیاری و به دلایل مختلف سانسور می شوند.
