اسپیرومتری تست مرسومی است که به علت تشخیص آسم، انسداد مزمن در بیماری های ریوی (COPD) و در زمانی بکار می رود که سیستم تنفسی به علتهایی تحت تاثیر قرار گرفته است. اسپیرومتری به شکل دوره ای و برای ارزیابی ریه هایی که تحت معالجه یک بیماری مزمن ریوی بوده اند، انجام می شود.
در اسپیرومتری میزان هوایی که شما می توانید دم و بازدم کنید اندازه گیری می شود. همچنین سرعت عمل دم را مورد اندازه گیری قرار می دهد. مقادیر نشان دهنده بوسیله اسپیرومتری اگر پایین تر از حد متوسط باشد نشان دهنده این امر است که ریه های شما عملکرد خوبی ندارند.
پزشک انجام اسپیرومتری را زمانی توصیه می کند که مشکوک به علائم بیماری مزمن ریوی باشید این موارد عبارتند از :
•آسم
•بیماری مزمن انسداد ریوی (COPD)
•برونشیت مزمن
•آمفیزم
•فیبروز ریوی
اگر قبلا”در مورد شما تشخیص یک اختلال مزمن ریوی داده شده است، اسپیرومتری به صورت دوره ای برای بررسی چگونگی عملکرد داروها و اینکه آیا علایم تحت کنترل هستند، مورد استفاده قرار می گیرد.
هنگامی که برای انجام آزمون مراجعه می کنید:
•پرستار یا تکنسین دستورالعمل های خاص در مورد چگونگی انجام تست به شما می دهند. با دقت گوش کنید و مطمئن شوید که تمامی موارد گفته شده را دقیقا” متوجه شده اید. انجام نادرست تست منجر به نتایج نادرست می شود.
•کلیپسی بر روی بینی جهت بستن سوراخ های بینی قرار می گیرد.
•پرستار یا تکنسین از شما می خواهد که نفس عمیقی بکشید و برای چند ثانیه تا آنجا که می توانید، به داخل لوله ای که به یک ماشین (اسپیرومتری) متصل است، بدمید. شما ممکن است برای یک لحظه پس از انجام آزمایش احساس تنگی نفس یا سرگیجه کنید.
•نیاز است که این تست را حداقل سه بار انجام دهید تا مطمئن شوید که نتایج دقیق و پایدار هستند.
اگر پس از تست اولیه، پزشک داروی استنشاقی برای باز کردن ریه ها (برونکودیلاتور) تجویز می کند، نیاز است که به مدت 15 دقیقه صبر کنید و تست بعدی جهت اندازه گیری جدید را انجام دهید. به این ترتیب پزشک می تواند نتایج بدست آمده از دو اندازه گیری را مقایسه کند و به این نتیجه برسد که آیا داروی استفاده شده جهت گشاد کردن برونش ها باعث بهبود جریان هوا شده است. هر کدام از این تست ها معمولا کمتر از 15 دقیقه به طول می کشد.
در مورد اینکه آیا باید از داروهای تنفسی استنشاقی یا داروهای دیگر قبل از تست اجتناب کنید از دستورالعمل های پزشک پیروی کنید.
موارد دیگر عبارتند از:
•لباس های گشاد بپوشید که اختلالی در موقع نفس عمیق کشیدن ایجاد نکند.
•از خوردن غذای زیاد قبل از آزمون اجتناب کنید، زیرا این امر باعث می شود سخت تر نفس بکشید.
اندازه گیری های اسپیرومتری کلیدی عبارتند از:
•ظرفیت حیاتی اجباری (FVC). بیشترین مقدار هوایی که شما قادرید بعد از تنفس عمیق بدمید. اگر رقم نشان داده شده کمتر از حد نرمال در FVCباشد نشان دهنده تنگی نفس است.
•حجماجبار بازدمی (FEV -1). حجماجبار بازدمی این است که چه مقدار هوا می توانید از ریه ها در یک ثانیه به بیرون بدمید. انجام این تست روش خوبی برای اندازه گیری شدت مشکلات تنفسی است. پایین بودن مقدار FEV-1 نشان دهنده انسداد قابل توجه است.
منبع-yourdoctor