اختلال نعوظ یک نوع اختلال جنسی در مردان است که علاوه از ایجاد استرس در مرد مبتلا گاها دارای تبعات ناگوار مثل طلاق نیز می باشد. که در این مطلب عوامل ایجاد کننده آن را بررسی می کنیم
اختلال در نعوظ میلیون ها مرد را در سراسر دنیا گرفتار کرده است. در بسیاری از موارد پس از ایجاد اختلال در نعوظ نمی توان حالت کاملاً طبیعی را به مرد برگرداند، بنابراین امروزه دانشمندان معتقد هستند که لازم است استراتژیهایی را بکار برد که از ایجاد این مشکل و یا حداقل از شدت آن در مردان کاسته شود. چون بیماری اختلال در نعوظ در مردان هزینه های بهداشتی درمانی بسیار سنگینی را به بودجة بهداشتی کشورها تحمیل می کند، بدون اینکه از شدت مشکل کاسته شود. یک عده بیماریهایی هستند که مرد را مستعد ابتلا به اختلال در نعوظ می کنند، و یا به عبارتی دیگر، شانس ابتلا به اختلال نعوظ در این افراد، بیشتر از جمعیت عادی می شود. بنابراین اگر فردی دارای یک یا چند تا از این بیماریها باشد، لازم است تمهیداتی را در وی اندیشید تا از ایجاد اختلال نعوظ در وی جلوگیری شود و یا اینکه حداقل وقوع آنرا هر چه بیشتر به تأخیر اندازد. بیماری اختلال در نعوظ عمدتاً یک بیماری عروقی است، و هر مرضی که سبب اختلال در عروق بدن شود، می تواند منجر به اختلال نعوظ شدید در نزد مردان گردد. در زیر جهت ٱگاهی خوانندگان محترم هفته نامه، مهمترین بیماریهاییکه مرد را مستعد ابتلا به اختلال در نعوظ می شوند، به اختصار توضیح داده می شوند.
دیابت: مرض قند یا دیابت یکی از شایعترین عوامل ایجاد کنندة اختلال نعوظ در مردان می باشد. دیابت با اثرات سوء روی عروق، اعصاب و بافت آلت تناسلی سبب اختلال در نعوظ می گردد. دیابت با اثرات سویی که بر روی عروق دارد، عروق قلب را نیز تحت تأثیر قرار داده و سبب نارسایی عروق قلب می گردد. ده درصد مردانیکه به علت اختلال در نعوظ به پزشک مراجعه می کنند، در بررسیها مشخص می شود که از قبل مبتلا به دیابت بوده اند ولی نمی دانستند.. بیست و هشت درصد مردان 59-20 ساله که دارای دیابت نوع یک هستند، مبتلا به ناتوانی جنسی خواهند بود. هر سال که از ابتلا به بیماری دیابت می گذرد، 5/4 درصد شانس گرفتاری به ناتوانی جنسی افزایش می یابد. یعنی در مردیکه به مدت 10 سال دارای دیابت بوده است، شانس ابتلا به ناتوانی جنسی 45 درصد است. البته فاکتورهای بسیار زیادی هستند که به عنوان عوامل مداخله گر می توانند این میزان را کم یا زیاد بکنند. هر قدر کنترل دیابت بهتر باشد، از شدت و میزان عوارض آن کاسته می شود.
افزایش چربی خون: امروزه مشخص شده است که خود ناتوانی جنسی می تواند دلیلی بر وجود چربی خون بالا در فرد باشد. مردانیکه مبتلا به ناتوانی جنسی هستند، میزان بیماریهای عروقی قلب در آنها بیشتر از مردان طبیعی است. افزایش چربی خون سبب مسدود شدن عروق و کاهش میزان جریان خون عضو مربوطه می شود.
افزایش فشارخون: در مردانیکه مبتلا به پر فشاری خون هستند، میزان ناتوانی جنسی بیشتر از افراد طبیعی است. بعضی از داروهاییکه برای فشارخون مصرف می شوند، خودشان می توانند سبب اختلال جنسی شوند، ولی خود فشارخون بصورت مستقل مرد را مستعد ابتلا، به اختلال نعوظ می کند. میزان شیوع ناتوانی جنسی کامل در مردان مبتلا به فشارخون که بعضی از انواع داروهای ضد فشارخون را مصرف می کنند، 3 برابر مردان با فشارخون طبیعی است. عده ای از داروهای ضد فشارخون دارای اثرات سوء بر روی عملکرد جنسی می باشند، ولی افراد مبتلا به فشارخون که دارو مصرف می کنند، به هیچ وجه نباید دارو را سرخود قطع نمایند، بلکه باید این داروها با مشورت پزشک معالج در صورت امکان با داروهای دیگری جایگزین شوند. اولویت داشتن فشارخون طبیعی است.
سکتة مغزی: سکتة مغزی سومین علت مرگ می باشد و 5/5 میلیون نفر در دنیا مبتلا به آن هستند. هر قدر سن امید به زندگی بالاتر می رود، میزان بروز سکتة مغزی نیز افزایش می یابد. پس از سکتة مغزی، عملکرد جنسی، فعالیت جنسی و میزان رضایت از روابط زناشویی، دستخوش تغییرات عمده می شود. علت اختلال جنسی پس از سکتة مغزی مجموعه ای از عوامل جسمی و روانی می باشند. معمولاً افرادیکه دچار سکتة مغزی می شوند، یک عده علل زمینه ای، مانند فشارخون، دیابت، و بیماری قلبی- عروقی، دارند، و ممکن است قبل از سکتة مغزی، داروهای متعددی نیز مصرف نمایند. وجود بیماریهای زمینه ای منجر به سکتة مغزی و استفاده از برخی از داروها، از عوامل مستعد کنندة بروز اختلال جنسی هستند، بنابراین درصد مهمی از افراد مبتلا به سکتة مغزی، از قبل دارای درجاتی از اختلالات جنسی خواهند بود، که عوارض ناشی از سکتة مغزی، مزید بر علت شده و مشکلات عملکرد جنسی بیمار را بیشتر و شدیدتر می نمایند. حدود 48 درصد مردانیکه دچار سکتة مغزی می شوند، دارای درجاتی از اختلال در نعوظ می باشند، که در یک سوم آنها، این اختلال شدید است. تمایلات جنسی این افراد تقریباً طبیعی است، ولی چون توانایی جنسی آنها مختل شده است، بنابراین از نظر روحی خیلی تحت فشار قرار می گیرند.
ضایعات سیستم عصبی: هر نوع بیماری که سبب اختلال در سیستم عصبی بدن گردد، می تواند منجر به بروز اختلال در عملکرد جنسی شود. سردستة این بیماریها، ضایعات نخاعی و مغزی (مثلاً قطع نخاع بعلت تصادف)، بیماری MS و بیماری پارکینسون است. بیماری MS متأسفانه بیشتر افراد را سنین جوانی مبتلا می کند. خانمها دو برابر بیشتر از آقایان مبتلا می شوند، ولی شدت بیماری در مردان بیشتر است. حدود 70 درصد بیماران مبتلا به MS به نوعی از اختلال جنسی نیز مبتلا خواهند شد. حدود 50 درصد مردان دارای MS از اختلال در نعوظ رنج می برند. بیشترین علت اختلال در نعوظ، آسیب به سیستم عصبی بدن است، ولی عوامل روحی روانی و محدودیت حرکتی نیز در این بیماران، نقش مهمی را بازی می کنند. پارکینسون یک بیماری است که با تخریب پیشروندة سیستم عصبی همراه است. یک درصد مردم در طول زندگی مبتلا به پارکینسون می شوند. اختلالات جنسی در این بیماران بسیار شایع است. حدود 60 درصد این بیماران مبتلا به اختلال در نعوظ می شوند. تقریباً میزان شیوع اختلال در نعوظ در بیماران مبتلا به پارکینسون، دو برابر مردان طبیعی هم سن می باشد. بطور معمول چند سال طول می کشد که فرد مبتلا به MS یا پارکینسون دچار اختلال در نعوظ شود.
بیماریهای هورمونی: از بیماریهای هورمونی، هم کم کاری تیرویید و هم پرکاری تیرویید، می توانند سبب ایجاد اختلالات جنسی شوند. مهمترین علت هورمونی اختلال جنسی، کم کار غدد جنسی (بیضه ها) می باشد. علل هورمونی را هم می توان به راحتی تشخیص داد و هم می توان به راحتی درمان نمود. یکی از علل مهم کم کاری غدد جنسی، استفاده از داروهای هورمونی جهت بدن سازی توسط جوانان می باشد. کم کاری غدد جنسی ناشی از سوء مصرف داروهای هورمونی گاهاً چنان شدید است که دیگر غیر قابل برگشت می شود. لازم به ذکر است که هر عاملیکه سبب کم کاری غدد جنسی گردد، علاوه از ایجاد اختلال جنسی، می تواند منجر به آسیب به قدرت باروری مرد نیز گردد. افرادیکه جهت بدن سازی از مواد هورمونی استفاده می کنند، باید این نکته را به خاطر بسپارند که هر قدر عضلات آنها بطور کاذب با این داروها باد می کنند، به همان اندازه نیز بیضه های آنها تحلیل می روند. من جوانان بسیار زیادی را دیده ام که دور بازوی آنها شاید بیش از دور ران یک فرد عادی باشد، ولی بیضه های آنها کاملاً تحلیل و از بین رفته و اندازة کمتر از یک سنجد دارند. اینگونه افراد قدرت باروری خود را که همان بچه دار شدن است را تقریباً صد در صد از دست می دهند.
چاقی: چاقی میزان بروز اختلال نعوظ را تقریباً دو برابر می کند. چاقی به عنوان یک عامل مستقل در ایجاد اختلال نعوظ شناخته شده است. روش دقیق محاسبة وزن ایده آل محاسبة “شاخص وزن بدن” می باشد، که بدین صورت محاسبه می شود: وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر. مثلاٌ شاخص وزن بدن یک فرد با وزن70 کیلوگرم و قد 8/1 متر، برابر 6/21 خواهد بود. اگر شاخص وزن بدن مساوی یا کمتر از 25 باشد، طبیعی محسوب می شود. شاخص وزن بدن ما بین 30-26 نشاندهندة اضافه وزن است، و شاخص وزن بدن بیش از 30 چاقی محسوب می شود که مرضی است. یک سوم از مردان چاق مبتلا به اختلال نعوظ، فقط با کاهش وزن خود به وزن ایده آل، عملکرد جنسی طبیعی خواهند داشت و در دو سوم بقیه، درمان آسانتر خواهد بود.
لیست بیماریهاییکه فرد را مستعد ابتلا به اختلال جنسی می نمایند، بسیار طولانی است. در نوشته های فوق، فقط به بیماریهاییکه ما بین عامة مردم تقریباً شناخته شده اند، اشاره گردید. تغییرات در نحوة زندگی، مثل فعالیت بدنی، ترک سیگار، اصلاح رژیم غذایی، کنترل مناسب فشارخون، داشتن وزن ایده آل، استفاده از داروهاییکه کمتر اثر سوء بر روی عملکرد جنسی دارند، در کاهش بروز یا بهبود اختلالات جنسی این افراد بسیار کمک کننده است. سیگار کشیدن خطر بروز اختلال نعوظ در مرد را 50 درصد زیاد می کند. کشیدن سیگار بدترین نوع اختلال در نعوظ (نشت وریدی) را ایجاد می کند.
مطلب حایز اهمیت که می بایست در این قسمت ذکر شود، داروهایی است که در درمان اختلالات نعوظ در مردان بکار می روند. بعضی از این داروها علی رغم عوارض جانبی بالقوه خطرناک، در بسیاری از داروخانه ها بدون نسخه در اختیار مردم قرار می گیرند. بدتر از همه داروهایی هستند که در شبکه های ماهواره ای تبلیغ می شوند، علاوه از اینکه ترکیب اکثر آنها مشخص نیست، به راحتی با یک تلفن در اختیار مصرف کننده قرار داده می شوند. این داروها حتی در افراد طبیعی می توانند بسیار پر عارضه باشند، و در افرادیکه مبتلا به فشارخون، بیماریهای قلبی عروقی و یا سکتة مغزی هستند، عوارض بسیار بیشتر و خطرناکتر هستند. بنابراین تأکید می شود، از این نوع داروها به هیچ وجه بدون مشورت پزشک استفاده نشود. هر فرد بیماری داروی مخصوص به خود را لازم دارد، و نمی توان یک نسخه را به تمام بیماران پیچید.
در این قسمت جهت آگاهی، به چند نکتة مهم اشاره می کنم:
1. صرف ابتلا به هریک از بیماریهای مذکور، دلیل حتمی وقوع اختلال جنسی در آینده نمی باشد. داشتن هریک از بیماریهای فوق فقط شانس ابتلا به اختلال جنسی در آینده را نسبت به جمعیت طبیعی زیاد می کند که بسته به نوع بیماری، درصد آن خیلی کم یا خیلی زیاد خواهد بود.
2. هر فردیکه دارای یکی از بیماریهای فوق می باشد و نیز مبتلا به اختلال جنسی نیز است، دلیل بر این نیست که علت اختلال جنسی وی، بیماری کنونی او تلقی شود. علت اصلی، پس از بررسیهای دقیق مشخص می شود.
3. در افرادی که مبتلا به یک بیماری مساعد کننده جهت بروز اختلال جنسی هستند، با اتخاذ تدابیری می توان تا حدودی از ایجاد آن جلوگیری و یا حداقل موعد ظهور آنرا به تأخیر انداخت و نیز از شدت آن کاست.
