بالینیت چیست؟
بالینیت واژه ای است که برای انواع مختلف التهاب پوست سر آلت تناسلی مردانه به کار برده می شود.
علل بالینیت چه چیزهایی هستند؟
حساسیت: عدم رعایت اصول بهداشتی و تنگی پوست ختنه گاه (به خصوص در پسران جوان) منجر به تحریک پوست توسط ماده ترشح شده در زیر پوست ختنه گاه می شود. (تنها در افرادی که ختنه نشده اند.)
درماتیت سبوره ای: بثورات التهابی که علت شناخته شده ای نداشته و معمولا بر روی پوست سر، پشت گوش ها و در چین های پوست بروز می کنند.
برفک (کاندیدیاز): یک نوع عفونت است.
حساسیت تماسی: لاتکس و مواد افزودنی مورد استفاده در برخی از محصولات (مانند کاندوم) ممکن است موجب بروز حساسیت شوند. در برخی موارد محصولات مراقبت از پوست که ممکن است توسط خود شخص و یا توسط شریک جنسی فرد مورد استفاده قرار گیرد نیز می توانند منجر به حساسیت می شوند.
لیکن اسکلروز (lichen sclerosis): این بیماری در درجه اول بر پوست ختنه گاه تاثیر می گذارد و منجر به از دست رفتن رنگ پوست، زخم، تنگی پوست ختنه گاه و فیموز (عدم توانایی در عقب کشیدن پوست ختنه گاه در افرادی که ختنه نشده اند) می شود و ممکن است لازم باشد که فرد ختنه شود. ممکن است این بیماری بر روی مجرای خروجی مثانه (مجرای ادرار) تاثیر گذاشته و موجب بروز تحریک و سوزش شود. برای درمان این مشکل، ممکن است پزشک کرم های استروئیدی تجویز کند و در برخی موارد ممکن است عمل جراحی لازم باشد.
بالینتیت سیرسیناتا (balanitis circinata): یکی از علائم پوستی سندرم رایتر که در آن فرد بیمار اغلب با آرتریت (اغلب زانو)، اورتریت (التهاب مجرای ادراری در آلت تناسلی مردانه) و ورم ملتحمه (قرمزی چشم) مبتلا است.
بیماری های پوستی عمومی: این بیماری های پوستی نیز می توانند بر روی آلت تناسلی مردانه نیز تاثیر بگذارند: پسوریازیس، لیکن پلان، اریتم مولتی، اریتروپلاسیا (یک بیماری پوستی پیش سرطانی نادر)
بالیتیت در پسران جوان، اغلب با تنگی پوست ختنه گاه و عدم توانایی در عقب کشیدن آن (فیموز) همراه است.
فیموز می تواند به کاهش بهداشت عمومی این منطقه، تماس مداوم ادرار با پوست و تحریک پوست توسط ماده مترشحه از زیر پوست ختنه گاه منجر شود.
گاهی اوقات التهاب و ورم سر آلت تناسلی می تواند به دلیل پارافیموز (حالتی که پوست تنگ شده ختنه گاه را در پشت سر آلت تناسلی جمع می کنند) به وجود بیاید.
تنگ شدگی پوست اطراف سر آلت تناسلی باعث کاهش میزان خونرسانی به این ناحیه شده و منجر به ورم سر آلت تناسلی می شود که در این حالت دیگر امکان عقب کشیدن پوست ختنه گاه تقریبا غیر ممکن می شود.
این وضعیت در نهایت منجر به عدم تامین میزان کافی خون در سر آلت تناسلی شده و باید فرد مبتلا، به سرعت تحت درمان قرار گیرد. در اکثر موارد، پوست به حالت اولیه و راحت خود باز می گردد اما اگر این کار موفقیت آمیز نبود، لازم است که فرد ختنه شود.
چه آزمایش هایی مورد نیاز است؟
برای تائید عفونت ممکن است سواب انجام شود و باکتری و قارچ های احتمالی را کشت کنند. این آزمایش معمولا زمانی انجام می شود که مصرف آنتی بیوتیک در مرحله اول جواب ندهد.
اگر پزشک نسبت به ابتلای بیمار به عفونت سیستم ادراری شک داشته باشد، ممکن است برای فرد آزمایش ادرار تجویز کند.
برای تائید آلرژی ممکن است “تست پچ” انجام شود.
در برخی موارد خاص ممکن است از پوست نمونه برداری (بیوپسی) به عمل بیاید.
برای تشخیص دیابت ممکن است پزشک آزمایش خون یا ادرار تجویز کند.
درمان بالینیت چگونه است؟
درمان عفونت مستلزم مصرف آنتی بیوتیک یا ضدقارچ های خاص است. برای عفونت های شدید و یا برخی از کودکان، آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز می شود.
تقریبا در تمامی موارد به منظور شستشوی آلت تناسلی، محلول پرمنگنات پتاسیم تجویز می شود.
در برخی موارد کرم های استروئیدی به صورت استفاده ی کوتاه مدت تجویز می شوند.
فیموز یا پارافیموز ممکن است در برخی موارد به کمک ختنه مورد درمان قرار بگیرد.
