دکتر عفت السادات مرقاتی خوئی ضمن اعلام این خبر اظهار داشت: اصولأ و به طور کلی هنگام ورود افراد به روابط جنسی، باید رضایتمندی شریک جنسی از تمام ابعاد فرآیند تعامل جنسی را مد نظر قرارداد.
وی با بیان این که طیف اجبار جنسی گسترده است -از فشار کلامی تا جسمی- جنسی-ادامه داد: رضایت کلامی کفایت نمی کند، حال آن که به دنبال تعلیمات جنسی امکان دارد یک زن بدون هیچ گونه مشارکت و رضایت ،خشونت و یا اجبار جنسی را تجربه کند.
به گفته وی اجبار جنسی در اشکال لفظی و روانی زیاد دیده می شود. شکل لفظی آن شاید به گونه ایی باشد که فرد احساس فشار، گناه و یا خجالت کند و در نهایت تن به رابطه دهد.
مدیرگروه سلامت جنسی ضایعات نخاعی بیمارستان امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: در واقع گاهی اجبار جنسی به عبارت فارسی به چانه زنی کشیده می شود، چانه زنی جنسی نیززمانی است که رضایت طرف مقابل جلب نشده باشد.
وی افزود: متأسفانه بین مراجعین به کلینیک های جنسی، تعداد زنانی که سالیان طولانی اجبار در رابطه جنسی با همسرشان را تجربه کرده اند، کم نیستند.
مرقاتی خوئی تصریح کرد: در خوش بینانه ترین حالت احتمالا شماری از همسران از این عدم رضایت طرف مقابل بی اطلاع اند؛ اما در بدبینانه ترین حالت فرد متأسفانه هیچ توجهی به نارضایتی همسر خود ندارد و به تحت فشار قرار دادن همسرش ادامه می دهد.
وی افزود: همچنین بعضا مرد، رابطه جنسی را به هر قیمتی حق خود می داند. همسرش را به این احساس که به وی بدهکار است، وادار می کند؛ همسرش را در مقابل حمایت هایی که از وی می کند و امکاناتی که برایش تأمین می کند به پاسخ گویی جنسی مجبور می کند.
عضو انجمن سکسولوژیست ایران بیان کرد: بعضی دیگر به این بهانه که باید به وسیله رابطه جنسی عشق خود را ثابت کنی، همسر خود را وادار به رابطه جنسی می کنند در حالی که او رضایت ندارد. متأسفانه گاهی فرد از ترس عواقب “نه گفتن” به شریک جنسی خود و تهدیدهایی که می شود اجبار جنسی را تجربه می کند.
وی گفت: تعلیمات تربیت جنسی حاکم بر جوامع در شکل گیری اجبار جنسی مؤثر است. طبق این تعلیمات نگاه افراد به روابط و تعاملات جنسی یک نگاه اجتماعی نیست بلکه یک نگاه جسمی-تناسلی است.
مرقاتی خوئی تأکید کرد: به عبارتی تعدادی برای رفع نیازهای بیولوژیکی خود دنبال وسیله هستند و استفاده ابزاری از همسر برای رفع عطش جنسی می تواند زمینه را برای معضل “اجبار جنسی” مهیا سازد.
متخصص رفتارشناسی جنسی بیان کرد: به نظر می رسد زنان بنا به دلایل متعددی به رابطه جنسی بدون رضایت تن می دهند که از تعلیمات و آموزه های دوران نوجوانی آنها نشأت می گیرد؛ برای نمونه با خود می گوید” اگر الان به نیاز همسرم پاسخ مثبت ندهم؛ او برای رفع نیازهای جنسی اش به راه های غیر اخلاقی کشیده می شود؟ به عبارتی این زنان به دلیل ترس و واهمه از عواقب نه گفتن تن به رابطه می دهد.
وی تأکید کرد: البته من هیچ مخالفتی با آموزه ها ندارم اما معتقدم باید تعلیمات صحیح و اصولی باشند. چه دختران و حتی پسران به حقوق جنسی خود و دیگران آشنا باشند و به آن احترام بگذارند.
مدیرگروه سلامت جنسی ضایعات نخاعی بیمارستان امام خمینی(ره) گفت: در حقیقت لحاظ کردن جنسیت به شکل متعصبانه در آموزش ها و تربیت کودکانمان باعث خواهد شد که مرد نقش فرادستی در ابراز و اظهارات جنسی پیدا کند. در حالی که زن هیچ گونه مهارت شناختی و رفتاری در حوزه تعاملات جنسی را فرا نمی گیرد و نقش غیرفعال را می پذیرد که همین موضوع زمینه می تواند راه برای شکل گیری اجبارهای جنسی نیز مساعد کند.
وی اظهار داشت: بنابراین چنین زنی در زندگی زناشویی اش شاید قادر به درک این که رابطه جنسی خوشایند و رضایت بخش حق اوست، نباشد. شاید تنها این را می داند که هر وقت همسرش احساس نیاز کرد او باید پاسخ مثبت بدهد و هیچ گاه نیازهای جنسی بین دو نفر به مباحثه گذاشته نشود.
به گفته مرقاتی خوئی حال اگر این آموزه ها به دختر و پسر درست تعلیم داده شود، زمان ورود به تعامل جنسی بدون ایجاد هیچ گونه شبهه؛ عدم رضایت و سوء استفاده از رابطه اشان نهایت لذت را می برند.
وی تأکید کرد: در واقع فرد نیازمند به برقراری روابط جنسی توجهی ندارد که آیا شریک جنسی من برای برقراری رابطه آمادگی دارد؟ رضایت دارد؟ از نظر خلقی در شرایط مساعدی هست؟ در واقع فرد در آن لحظه دنبال این است که نیاز جنسی یا فشار جنسی اش را بر طرف نماید و عملأ هیچ توجهی به رضایت طرف مقابل خود نمی کند.
عضو انجمن سکسولوژیست ایران تأکید کرد: حال آن که اجبار جنسی به درصد بالایی (70%) میان زوج های غیر عرفی و قانونی (اصطلاحا دوست دختر و دوست پسر) نیز بیشتر از رابطه عرفی و قانونی بین زن و شوهر دیده می شود.
وی با تأکید بر این که اگر نگاه زوجین به رابطه جنسی ” نگاهی اجتماعی” باشد به طور قطع موفق خواهند شد؛ خاطرنشان کرد: زیرا در چنین صورتی فرد دارای نیاز جنسی ابتدا با خود می گوید که آیا همسرم هم به برقراری رابطه با من نیازمند است؟ آیا به این رابطه رضایت دارد یا نه؟
مرقاتی خوئی توصیه کرد: حال توجه به این نکته که زوجین بر رفتار و تعاملات جنسی شان مقداری بازبینی و فکر کنند؛ بسیار حائز اهمیت است. در واقع باید رابطه جنسی را به یک رابطه اجتماعی مبدل نمایند و بدانند که تعاملات جنسی نباید برای دستیابی به اهداف شخصی رخ دهد.
وی تأکید کرد: اگر به خانواده ها برگردیم چالش موجود این است که هر کدام از طرفین دنبال اهداف و کارهای خود است؛ و کمتر زمانی وجود دارد که به رابطه دو نفره توجه شود.
وی افزود: بدون توجه به رابطه مشترک و غنی کردن آن نمی توان توقع داشت اگر مردی از همسرش تقاضای جنسی داشته باشد به طور قطع پاسخ دلنشین و مناسبی دریافت کند، در حالی که اشکال از زن نیست بلکه اشکال در رابطه ایست که در طول روز درست ساخته نشده است.
وی معضلات جنسی را نظیر نارضایتی جنسی، ناکارآمدی جنسی تا خیانت را از عواقب جدی اجبار جنسی برشمرد و تصریح کرد: بحث ما تنها در مورد زنان نیست، بلکه مردان هم در تمام دنیا اجبار جنسی را تجربه می کنند، مرد به رابطه جنسی با همسرش حس خیلی خوبی هم ندارد اما به دلیل تعهد، سالیان سال با همسرش زندگی می کند.
وی گفت: برای پیشگیری ازبروز اجبار جنسی بین زوجین باید حداقل اقدامات زیر در نظر گرفته شود:
– شناسایی حریم جنسی و توجه به محدودیت های جنسی فرد و اظهار نارضایتی
– احترام به حقوق و سلامت خود با گفتن “نه” به هرگونه اجبار و چانه زنی جنسی
– افزایش اعتماد به نفس
– شناسایی علامت های اجبار جنسی
