برخی از داروهایی که برای معالجه دیابت است فاده می شوند رفتار هورمونی را دنبال میکنند که استفاده مایعات را کنترل می کند. این کشفیات اطلاع اشخاص دیابتی را که اینک درمعرض ریسک کم آبی هستند، زیادتر کرده است.
نتایج این تحقیق درمجله Neuroscienceمنتشر گردید. این تحقیقات توسط دکتر Derek Danielsبا همکاری دو دانشجوی فارغ التحصیل رشته ی روانشناسی McKayو Galanteانجام گرید.
هورمون GLP-1دربدن با افزایش ترشح انسولین همانند بسیاری از درمانهای تزریقی دیابت عمل می کند درحال حاضر تحقیقات گسترده ای درباره ی تأیید نقش GLP-1درکنترل مصرف موادغذایی انجام شده است.
اما نویسندگان این مقاله می گویند: درباره ی نقش این هورمون در مصرف مایعات در متون علمی چیزی یافت نکرده اند. McKayدر اوایل کار خود پس از فارغ التحصیلی بروی این موضوع به مطالعه پرداخت و 2 مقاله ی درباره ی نقش GLP-1در کاهش مصرف مایعات از روشهایی که قبلا از آن اطلاعی نداشتند، منتشر نمود.
دکتر Danielsمی گوید: در آزمایشگاه ما مطالعات نوروبیولوژی بر روی رفتارهای غذایی (نوشیدن وخوردن) نظیر تشنگی وکم آبی انجام می شود.
به گفته ی McKayهنگامیکه GLP-1به گیرنده هایش دربدن متصل می شود پیامی را به مغز ارسال می کند که مصرف مایعات را کاهش دهد. او می افزاید: ما از این پیام ممانعت کردیم و دریافتیم مصرف آب افزایش می یابد، اما آنچه بنظر یک فارماکولوژی ساده می رسید هنگامیکه با اندازه گیری واحد حجمی بسیار کوچکی در حد نانولیتر روبرو هستید، تبدیل به یک امر بسیار پیچیده میگردد. موشهای rat مایعات را در حد نانولیتر مصرف می کنند و این درحالیست که یک قاشق چایخوری تقریباً معادل 5 میلیون نانولیتراست بنابراین برای سنجش تغییر در میزان مصرف مایعات دانشمندان از یک lickometerبرای مطالعه ی الگوهای لیس زدن این حیوانات استفاده کردند.
دکتر دانیلز می گوید: الگوهای لیس زدن ظرف حاوی آب توسط موش به ما نکاتی را درباره ی بیشتر یا کمتر نوشیدن مایعات توسط موش های ratپس از دستکاریهای آزمایشگاهی نشان می دهد.
او می افزاید: دراین تحقیق ما دریافتیم نوشیدن بیشتر مایعات توسط ratها به این دلیل است که آنها احساس می کنند از نوشیدن هنوز سیر نشده اند.
Lickometerتعداد دفعاتی که موش زبان خود را به یک مجرای هادی الکتریسته تماس می دهد مشخص می کند. با انجام اینکار، موش ندانسته یک مدار الکتریکی را در همان زمانی که آب از مجرا خارج می شود، تکمیل می کند. هر مدار کامل معادل با یک لیسیدن است. سپس دانشمندان تعداد دفعاتی که موش مجرا را لیس زده است ردیابی کرده و آنرا به حجم مایعی که حیوان نوشیده است، ترجمه می کنند.
دکتر دانیلز می گوید: ما در هر سه مقاله مشاهده کردیم که این ماده سبب کاهش رفتار آشامیدن درحیوان می شود، ما در حال حاضر نمی گوییم که مردم به دلیل جلوگیری از کم آبی بدنشان، درمان خود را با این دارو قطع کنند یا اینکه استفاده از این داروها برای درمان دیابت بی اثر است با این حال، خطر دهیدریشن برای افرادیکه از این نوع داروها استفاده می کنند وجود دارد و باید درباره ی آن بیشتر نگران باشند.
دکتر دانیلز می گوید: این نتیجه گیری بروش مهندسی معکوس یا روش معکوس کشف دارو انجام شده است. بطور طبیعی تحقیقات پایه برای تحقیقات کاربردی استفاده می شوند. تحقیقات پایه به ما می گویند: چه داروهایی برای درمان یک بیماری باید آزمایش و امتحان شوند اما در این مورد ما با استفاده از دارو و ارتباطات بالینی آن اطلاعات بیشتری درباره ی تواناییهای اساسی بدن و اینکه بدن چگونه عمل می کند بدست آوردیم.
منبع-diabetestma
