تغییرات پیری روی پوست، دسته ای از شرایط و تغییرات متداول است که با بالا رفتن سن افراد رخ می دهد.
اطلاعات:
تغییرات پوستی قابل رویت ترین نشانه های پیری است. نشانه های آشکار افزایش سن شامل چین و چروک و افتادگی پوست،سفید یا خاکستری شدن مو هستند.
پوست شما نقشهای زیادی را ایفا می کند.از شما در محیط زیست محافظت کرده و به کنترل درجه حرارت بدن ، مایعات و تعادل الکترولیتی بدنتان کمک میکند، همچنین گیرنده های عصبی که شما را قادر می سازند تا لمس، درد، فشار را احساس کنید را در بردارد.
اگر چه پوست لایه های زیادی دارد،اما می توان آن را به طور کلی به سه بخش اصلی تقسیم نمود:
• بخش بیرونی (اپیدرم) شامل سلول های پوست، رنگدانه ها و پروتئین ها.
• بخش میانی (درم) شامل عروق خونی، اعصاب، فولیکول های مو و غدد چربی. درم تبادل مواد مغذی را به اپیدرم فراهم می کند.
• لایه داخلی که در زیر درم قرار دارد (لایه زیر جلدی،هیپودرم) شامل غدد عرق، برخی از فولیکول های مو، رگ های خونی، و چربی است. هر لایه همچنین حاوی بافت همبند با الیاف کلاژن جهت پشتیبانی و الیاف الاستین جهت انعطاف پذیری و قدرت دهی است.
تغییرات پوست به عوامل محیطی، ژنتیکی و ارثی، تغذیه، و عوامل دیگر مرتبط است. بزرگترین عامل، قرار گرفتن در معرض نور خورشید است. این را می توان با مقایسه مناطقی از بدن که به طور منظم در معرض نور خورشید قرار داشته اند با مناطقی که از نور خورشید پوشیده بوده اند،فهمید.
به نظر می رسد رنگدانه های طبیعی در برابر آسیب های پوستی ناشی از نور آفتاب از پوست محافظت میکنند. افراد چشم آبی،و کسانی که پوست روشن دارند،بیشتر از افراد با پوست تیره که رنگدانه های بیشتری دارند،در معرض پیری پوست قرار دارند.
تغییرات پوستی و پیری :
با افزایش سن، لایه بیرونی پوست (اپیدرم) نازک میشود،حتی اگر تعداد لایه های سلولی بدون تغییر باقی بمانند.
تعداد سلول های رنگدانه که حاوی (ملانوسیت) هستند،کاهش می یابند، اما اندازه ی ملانوسیت های باقی مانده افزایش می یابد. در نتیجه به نظر می رسد پیری توام با نازک تر،کم رنگ تر و روشن تر شدن پوست (شفاف)است. لکه های بزرگ رنگی (به نام لکه های پیری، لکه های کبد، یا کک مک) ممکن است در مناطق در معرض نور آفتاب ظاهر شوند.
تغییرات در بافت همبند باعث کاهش توانایی و کشسانی پوست میشود. این پدیده الاستیسیته نامیده شده است و به ویژه در مناطق در معرض نور آفتاب ظاهر می شود. الاستیسیته پوستی چرم مانند،و ظاهری آفتاب سوخته به کشاورزان، ملوانان، و افرادی که زمان زیادی را در خارج از منزل صرف میکنند،میدهد.
عروق خونی لایه ی درم شکننده تر میشوند که این امر منجر به کبودی، خونریزی زیر پوست (که اغلب پورپورای پیری نامیده میشود)، آنژیومای گیلاس مانند(غده ای که از رگ های خونی و لنفاوی تشکیل شده)، و شرایط مشابه میشود.
با افزایش سن،غدد سباسه چربی کمتری تولید میکنند. در مردان این کاهش کمتر است . در زنان به تدریج پس از شروع یائسگی این کاهش افزایش پیدا میکند که باعث کم شدن رطوبت پوست و در نتیجه خشکی و درد میشود.
لایه چربی زیر پوستی نازک شده و سبب کاهش عایق طبیعی و نرم لایه گذاری آن است.در نتیجه خطر آسیب دیدگی پوست را افزایش می دهد و باعث کاهش توانایی برای حفظ درجه حرارت بدن میشود. از آنجا که بدن عایق طبیعی کمتری دارد،در آب و هوای سرد،ممکن است دچار
هیپوترمی(کم بود ناهنجار حرارت بدن) شوند.
برخی داروها توسط لایه چربی جذب می شوند، و از دست دادن این لایه عملکرد این داروها را تغییر می دهد.
غدد عرق نیز عرق کمتری تولید میکنند که این باعث می شود که حفظ سرمای بدن سخت تر شود، و فرد در معرض خطر بیش از حد گرم شدن یا سکته مغزی قرار بگیرد.
رشد زوائد پوستی،زگیل، و دیگر لک ها در افراد مسن شایع تر است.
اثر تغییرات:
با افزایش سن ، شما بیشتر در معرض آسیبهای پوستی می باشید. پوست شما نازک تر، شکننده تر شده و لایه چربی زیر پوستی محافظ کم میشود. علاوه بر این،میزان توانایی پوست در برابر احساس لمس، فشار، ارتعاش، گرما و سرما ممکن است کاهش یابد. بنابراین، پوست شما در معرض خطر بالاتریدر مقابل آسیب است.
مالش و یا کشیدن بر روی پوست می تواند باعث صدمه به پوست شود. رگ های خونی شکننده هستند و می توانند به راحتی پاره شوند. حتی بعد از یک مصدومیت جزئی ممکن است کبودی،تجمع کم خون زیر پوست (پورپورا)، و یا تجمع زیاد خون (هماتوم) رخ بدهد.
این اتفاق اغلب بر روی سطح خارجی ساعد دیده می شود، اما در هر کجای بدن می تواند رخ دهد. تغییرات پوستی و از دست دادن چربی زیر پوستی، همراه با تمایل به فعالیت کمتر، و همچنین برخی از کمبودهای تغذیه ای و بیماری های دیگر،به ایجاد بیشتر زخم و جراحت کمک می کنند.
ترمیم در پوست پیر آهسته تر از پوست جوانتر صورت میگیرد. بهبود زخم ممکن است تا 4 بار آهسته تر انجام گیرد که منجر به زخمهای عمیقتر و عفونت میشود. دیابت، تغییرات عروق خونی، کاهش ایمنی، و عوامل مشابه نیز درمان زخم ها را تحت تاثیر قرار میدهند.
اختلالات شایع پوستی:
مشکلات پوستی در افراد مسن به علت تغییرات طبیعی بسیار شایع است. بیش از 90٪ از افراد مسن به برخی از اختلالات پوستی دچارند.
اختلالات پوست ممکن است علل مختلفی داشته باشد، از جمله:
• بیماریهای عروق خون مانند تصلب شرایین
• دیابت
• بیماری های قلبی
• بیماری های کبد
• کمبودهای تغذیه ای
• چاقی
• واکنش به داروها
• استرس
علل دیگر تغییرات پوستی:
• آلرژی به گیاهان و دیگر مواد
• آب و هوا
• لباس
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی صنعتی و خانگی
• حرارت داخل سالن
نور خورشید می تواند باعث:
• کاهش انعطاف پذیری (الاستیسیته)
• توده سلولی پوستی غیر سرطانی (keratoacanthomas)
• تغییرات رنگدانه ای مانند لکه های کبدی
• ضخیم شدن پوست
قرار گرفتن در معرض خورشید نیز به طور مستقیم با سرطان پوست مرتبط است، از جمله سرطان سلولهای بازال، کارسینوم سلول سنگفرشی، و ملانوم .
پیشگیری:
از آنجا که اکثر تغییرات پوست با قرار گرفتن در معرض نور خورشید مرتبط است، پیشگیری یک فرایند مادام العمر است.
• جلوگیری از آفتاب سوختگی
• استفاده از کرم های ضد آفتاب با کیفیت خوب هنگامی که از منزل خارج میشوید، حتی در زمستان.
• در صورت لزوم لباس های محافظ و کلاه بپوشید.
تغذیه خوب و مایعات کافی نیز مفید می باشد. کم شدن آب بدن، خطر آسیب پوست را افزایش می دهد. گاهی اوقات کمبودهای تغذیه ای جزئی می تواند باعث ضایعات پوستی، و دیگر تغییرات پوست شود، حتی اگر شما هیچ علائم دیگری نداشته باشید.
پوستتان را با لوسیون و سایر مرطوب کننده ها مرطوب نگه دارید. از صابون هایی که به شدت معطر هستند،استفاده نکنید. روغن حمام توصیه نمی شود زیرا آنها می توانند باعث شوند شما لیز بخورید و سقوط کنید. پوست مرطوب راحت تر و سریع تر بهبود پیدا میکند.
منبع-parsiteb
