به گفته این محققان نور خورشید همه آن چیزی است که کودکان برای پیشگیری از نزدیک‌بینی به آن نیاز دارند. ۱۴ ساعت در هفته در معرض نور طبیعی بودن این تاثیر را ایجاد می‌کند. دلیل این تاثیر کاملاٌ مشخص نیست.
دکتر دانالد موتی محقق ارشد این مطالعه از کالج بینایی‌سنجی دانشگاه ایالتی اوهایو می‌گوید: «واقعاٌ نمی‌دانیم چه چیزی موجب چنین ویژگی در فضای باز می‌شود. اگر می‌دانستیم رویکرد ما به نزدیک‌بینی متفاوت بود.»
می‌دانیم که پرتوهای نامرئی ماورای بنفش B یا UVB در تولید ویتامین D در پوست نقش دارند و تصور بر این است که ویتامین D به تمرکز نور در شبکیه چشم کمک می‌کند؛ البته محققان دانشگاه ایالتی اوهایو معتقدند احتمال دیگری هم وجود دارد.
موتی در این باره می‌گوید: «چشم کودک در سنین پنج تا نه سالگی در حال رشد است. گاهی اوقات این رشد موجب افزایش فاصله بین عدسی و شبکیه و در نتیجه نزدیک‌بینی می‌شود. به نظر می‌رسد نور طبیعی فضای بیرون در حفظ شکل و فاصله مناسب چشم در طول دوره رشد کمک می‌کند.»
همچنین دانشمندان علاوه بر نور نامرئی، در حال مطالعه تأثیر نور مرئی بیرون در سلامت بینایی هستند. به گفته آنها حتی در یک روز ابری نور بیرون حداقل ۱۰ برابر درخشنده‌تر از نور داخل است. وقتی فردی در فضای بیرون است، سلول‌های تخصصی ویژه‌ای در شبکیه با کنترل گشادی مردمک، اجازه ورود نور بیشتری در هنگام کاهش نور را می‌دهند.
تحقیقات اولیه نشان می‌دهد اگر این سلول‌ها در روزهای قبل در معرض نور بیشتری قرار گرفته باشند، پاسخ مردمک به نور بیشتر خواهد بود.
موتی می‌گوید در نهایت سؤال‌های زیادی باقی می‌مانند که باید به آنها پاسخ داد اما یافته‌های گروه او در یافتن پاسخ این سؤال‌ها یاری می‌رساند.
او می‌گوید «تحقیقی که در حال انجام آن هستیم در نهایت به ما کمک می‌کند به راز اثر فضای باز پی ببریم و شاید بتوانیم به برخی از افراد کمک کنیم تا از استفاده از عینک تا آخر عمر بی‌نیاز شوند. اما تا آن هنگام توصیه‌ام به والدین این است که نگران کتاب خواندن کودکان‌شان نباشند و آنها به فضای باز بفرستند… و البته کرم ضدآفتاب را فراموش نکنند.»
