چه خطراتی جوانان مجرد و به خصوص افرادی را که در خانه های مجردی زندگی می کنند، تهدید می کند؟
مجردها چه کسانی هستند؟ آیا آنها عده ای آدم عجیب و غریب با احتمال بالای ارتکاب جرم و جنایت هستند؟! نه! این طور نیست که اگر این باشد بالغ بر ۲۴میلیون نفر از جمعیت کشور زیر سؤالند!
مشکل از آنجا آغاز می شود که عده زیادی از مردم دوران مجردی را به عنوان دوره ای که ناگزیر، تمام افراد جامعه باید از آن گذر کنند، نپذیرفته اند و نگاه نگران و قضاوتگر جامعه نسبت به دوران مجردی چنان نگاه تیز و برنده ای است که تقریبا غیرممکن است بتوانید بدون اینکه خراش بردارید از کنار آن بگذرید.
حالا سؤال اینجاست که باتوجه به این شرایط و زمینه های عرفی موجود، به طور کلی چه خطراتی جوانان مجرد و به خصوص مجردهایی که در خانه های مجردی زندگی می کنند را تهدید می کند؟ شاید با جواب دادن به این سؤالات ذهن جامعه هم نسبت به آنچه در زندگی مجردی جوانان در جریان است، روشن شود اما این مطلب با کمال احترام تقدیم می شود به جوانان مجردی که می خواهند بدانند چه خطرهایی در کمین این دوره از زندگی شان است.
بزرگ ترین خطر بی پولی است!
نرخ بیکاری درایران بالای ۲۵درصد است در این شرایط خیلی چیزهای بد هست مثلا کلافگی، نگرانی، اضطراب، ناامیدی و بسیاری از اختلالات روحی و روانی متنوع! بنابراین یکی از خطرات برای جوانان مجرد قرار گرفتن در موقعیت هایی است که پس اندازشان را بر باد می دهد.اقدام به ترک زندگی با خانواده بدون پیش بینی دقیق هزینه های زندگی مجردی هم خطر بزرگی است.
وقتی می خواهید به طور مستقل زندگی کنید باید شغل خوب و پس انداز خوب یا لااقل عادت به قناعت داشته باشید، در غیر این صورت از چاله به چاه خواهید افتاد و برای جبران بی پولی تان در بحران های بسیار بد و پیچیده گرفتار خواهید شد پس به طور کلی رفت وآمد با افرادی که به ولخرجی وادارتان می کنند یا برای تان هزینه می تراشند، خطری جدی است و به نظر می رسد که اگر دوستان کاملا مقتصد داشته باشید بی خطرتر است.
خطر! ممکن است یک روز هذیان اشتراکی بگویید!
می گویند در روانشناسی بیماری به نام هذیان اشتراکی هست، به این معنی که همنشینی مداوم با کسی که دارای اختلال جدی روحی و روانی است، می تواند شما را هم گرفتار کند و به هذیان بیندازد، بنابراین اگر جوانی از خانواده جدا شده تا برای خودش زندگی کند باید در انتخاب دوستان صمیمی و همراهانش دقیق و سختگیر باشد.
یک گروه از دوستانی که می توانند برای مجردها به طور جدی، خطر و دردسر درست کنند، آنهایی هستند که باورهای غلط بنیادین دارند به عنوان مثال در ارتباط با فرد غیرهمجنس، عده ای از افراد دارای این باور هستند که ازدواج علاقه شان را به فرد مقابل شان کم می کند برای همین از ابتدای برقراری رابطه با جوان مجرد، این تعهد را بین خودشان ایجاد می کنند که به هیچ عنوان ازدواج نکنند و این باور را طی زمان تقویت می کنند. همین می شود که بعد از گذشت سال ها از یک رابطه عاطفی هیچ اتفاقی در آن نمی افتد و منجر به تشکیل خانواده نمی شود که هیچ، ترس از ازدواج را هم ایجاد می کند که آسیب زاست.
بعضی افراد هم هویت فریبنده دارند و به صورت مرضی به شخص مقابل می چسبند و بسیار وابسته اند، باید از این افراد هم بدون هیچ تردیدی دوری کرد چون می توانند فرد مجرد را به صورت شبانه روزی درگیر خود کنند و او را به طور جدی از زندگی عقب بیندازند.
هر چیزی که ازدواج را به تاخیر بیندازد خطرناک است؟
آمار نشان می دهد اختلالات شخصیتی بین مردان متاهل از مردان مجرد کمتر دیده می شود و حتی خطر اقدام به خودکشی بین مردان مجرد بالاتر از مردان متاهل است پس اگر مرد هستید و مجرد هر مسئله ای که ازدواج را برای شما به تاخیر بیندازد یک جورهایی برای تان خطرناک است!
حالا چه چیزهایی ازدواج را به تاخیر می اندازند؟ به جز بی پولی و حواشی آن که همه می دانیم دوستی های اینترنتی و وقت گذرانی در دنیای مجازی که یک جورهایی نیاز به ارتباط رودررو با افراد را از بین می برد، می تواند جزء اولین و به روزترین موانع ازدواج باشد. پس اگر صبح تا شب از سر بیکاری یا بی پولی به جهان مجازی پناه برده اید، یادتان باشد در جریان واقعی زندگی خطری شما را تهدید می کند و آن دنیای پر و پیمان مجازی است که هرچند، وقت و تنهایی تان را پر می کند اما نیازهای واقعی شما را برطرف نمی کند.
دقت کن کجا می روی؟
رفت و آمد با همسایه ها و گرم گرفتن با آنها اگر درست مدیریت نشود جزحاشیه و کنجکاوی های آزاردهنده چیزی ندارد پس باید به مجردها توصیه کرد «تا حد ممکن از اعتماد به غریبه ها و راه دادن آنها به حریم خانه تان پرهیز کنید، این پرهیز هر چند دور و برتان را خالی می کند اما از آن طرف حرف و حدیثش هم کمتر است.
برای روزگار بیماری تان هم روی انسانیت راننده آژانسی که شما را به مرکز درمانی می رساند، حساب کنید.» مجردها می گویند از بیشتر همسایگان آزار و کنجکاوی و حاشیه های غیرقابل پیش بینی دیده اند تا کمک! و البته این جای بسی تاسف است که باید بگوییم گاهی همسایگان نامتعادل، حسود و کنجکاو، خطرناک ترین دشمنان افراد مجردی هستند که تنها زندگی می کنند.
لذت بردن های خطرناک!
روانشناسان می گویند: افرادی که به صورت آنی و لحظه ای تصمیم می گیرند و نمی توانند لذت بردن را به تاخیر بیندازند افراد خطرناکی هستند. همه ما می دانیم معمولا در دوران نوجوانی و جوانی افراد براساس واقعیت ها حرکت نمی کنند و بیشتر تحت تاثیر عواطف و نیازها هستند. دوستانی که دائم دنبال پیدا کردن راهی برای خوشگذرانی بیشتر هستند و جوان مجرد را برای آن تشویق می کنند خطراتی در کمین هستند! لذت گرایی می تواند منجر به اعتیاد یا روابط جنسی خطرناک شود پس افراد لذت گرا، بی بند و بار و خوشگذران به دلیل ایجاد زمینه های بی اخلاقی یا موقعیت های پیش بینی نشده، خطرناک هستند.
دوستان خطرناک نقش بولدوزر را بازی می کنند!
باتوجه به تاثیر زیاد و گریز ناپذیر دوستان بر جوانان مجرد چند دسته از خطرناک ترین دوستان برای این افراد را می شود این طور معرفی کرد: دوستان خودشیفته، بی بندوبار، دارای سوءظن یا بی ثباتی خلق وخو می توانند در تخریب روح و روان افراد مجرد نقش بولدوزر بازی کنند، چون بعد از جدا شدن از خانواده وضعیت روحی و روانی دوستان نزدیک فرد، بدون شک در وضعیت عاطفی و روانی اش بسیار موثر است.
نشست و برخاست با آدم های ناامید و افسرده هم می تواند مجردها را بعد از گذشت مدتی به درد آنها مبتلا کند به طوری که فرد مجرد گاهی از دوست یا همخانه بیمارش، بیمارتر می شود. و اما در پایان خطری در حد بمب اتم افرادی را که دوستان حسود دارند، تهدید می کند. برعکسش هم هست اگر کسی باشد که فرد مجرد نسبت به او حس حسادت دارد باید زودتر قید ارتباطش را بزند چون حسادت یک آسیب روانی است که می تواند در مدت زمان طولانی به جای انگیزه بخشی برای تلاش بیشتر، افراد را فلج کند و به حاشیه بکشد.
برداشت های اشتباه دیگران و یک دنیا خطر!
دکتر حامد محمدی کنگرانی روانپزشک به عنوان متخصصی که به طور مداوم با جوانان مجرد و آسیب های روانی که با آن درگیرند ارتباط دارد، می گوید:
«آنچه روی جوانان مجرد آثار تخریبی روحی و روانی دارد و به واقع خطرناک است بی پولی یا ناامنی از طرف دزدان و بزهکاران نیست بلکه تحمل فشار نگاه عیب جوی جامعه به طور مداوم است. بزرگترها باید بدانند هر کسی که به عنوان فرد مجرد و تنها زندگی می کند از سر خوشگذرانی و بیکاری این نوع زندگی را انتخاب نکرده است. بسیاری از زنان و مردان مجرد به دلیل طلاق یا فوت همسران، دانشجو بودن در شهرهایی غیر از محل سکونت خانواده شان یا جبر خانواده ای که نمی تواند به لحاظ مالی پذیرای شان باشد یا خودش نابهنجار است، به ناچار زندگی مجردی دارند. پس آن پیش فرض اشتباه که هرکس زندگی مجردی دارد لاابالی و خوشگذران است، قضاوت بسیار نادرستی است که صدمات زیادی برای افرادی که به صورت مجرد زندگی می کنند به همراه دارد.
آنچه برای جوانان مجرد یک تهدید روانی جدی است، در بسیاری از مواقع از دل جامعه و باورها و قضاوت های نادرستش بیرون می آید و گاهی این احساس عدم امنیت روانی از طرف همسایگان و حتی مغازه دارها و افرادی که در ارتباط مداوم با این قشر هستند، فشار مضاعفی را برای آنهایی که به ناچار یا خودخواسته از سیستم های حمایتی عاطفی و مالی خانواده محرومند به همراه دارد. حالا وقت آن رسیده که برای تصحیح این نگاه آسیب زا تلاش کنیم و با رویکرد حمایت گر نسبت به جوانان مجرد آنها را در برابر خطرات محافظت کنیم نه اینکه خودمان برای سلامت روانی شان «خطرجدی» باشیم.
