گاهی از اوقات این دردها با درد دندان اشتباه گرفته می شوند و به دیگر قسمتهای صورت و تا چشم و سر هم کشیده می شوند که در این صورت علاوه بر مراجعه به دندانپزشک باید به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید.
دکتر هوشنگ ناصری با اشاره به اینکه درد عصب سه قلو در یک درصد از بیماران ام . اس وجود دارد که اغلب طی دوره بیماری ظاهر میشود، گفت: وارد آمدن فشار بر اعصاب از طریق عروق خونی، تحریک طولانی مدت عصب سه قلو و تغییرات دژنراتیو عقده گاسر، فشار عروقی ناشی از قوس آئورت و اختلال در ریشههای عصبی از علل ایجاد درد عصب سه قلو است.
وی در ادامه با بیان اینکه زنان اغلب سه برابر بیشتر از مردان به این بیماری مبتلا میشوند، تصریح کرد: احساس درد شدید و مکرر در یک قسمت از صورت همراه با سوزش که به طور معمول با لمس و ضربه زدن به صورت، مسواک کردن، اصلاح کردن، قرارگیری در معرض باد و جویدن، ظاهر میشود که این حملات ممکن است چندین بار در طول روز رخ دهند.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، با بیان اینکه درد عصب سه قلو اغلب با دردهای میگرنی و دندان درد اشتباه گرفته میشود، خاطر نشان کرد: سر دردهای خوشهای میتواند با دلایل ناراحتی گوش میانی، ناراحتی سینوسها، دردهای فک فوقانی و پیشانی، آپسه، عفونتها و پوسیدگی دندان نشان دهد. همچنین بیماری ام . اس و تومور مغزی نیز میتواند مشخصه درد صورت باشد. بنابراین با مراجعه به متخصصان و با معاینه و دریافت شرح حال از طریق عکسبرداری و ام. آر.آی میتوان به تشخیص صحیح بیماری رسید.
ناصری با اشاره به اینکه سردرد عصب سه قلو با انقباض غیرارادی عضلات صورت منجر به بسته شدن ناگهانی چشم و کشیده شدن دهان میشود که ممکن است نوعی تیک دردناک برای فرد ایجاد شود، گفت: ممانعتی برای انجام فعالیتهای روزانه در این گونه بیماران وجود ندارد، اما تا حد امکان باید از قرارگیری در معرض باد (سرد و گرم) خودداری کنند.
این متخصص مغز و اعصاب یادآور شد: با وجود اینکه این بیماری به طور ناگهانی ایجاد میشود در 80 درصد موارد میتوان با کاهش میزان هر گونه فشارعصبی، عدم قرار گرفتن در معرض باد مستقیم (سرد و گرم)، پرهیز از تحریک صورت، دارو درمانی و اقدامات تهاجمی و غیرتهاجمی درد حاصل از این بیماری را کنترل کرد.
وی در پایان تاکید کرد: متخصصان مغز و اعصاب باید با دریافت شرح حال، معاینه دقیق و انجام اقدامات درمانی تهاجمی و غیرتهاجمی به بهبود این بیماری کمک کنند و اقدامات درمانی سنگینتر را فقط در صورت پاسخگو نبودن به درمانهای دارویی، انجام دهند.