منشاء اولیه خاستگاه سینتول استروئیدی ایتالیایی به اسم اسیکلن بود که در دهه هشتاد میلادی به شدت متداول کرد. برای اشخاصی که اسیکلن را نمی شناسند لازم به یاد آوری است که این دارو برای زیاد شدن حجم ماندگار استفاده نمی شد و فقط به عنوان یک راه فوری برای از بین بردن نقاط ضعف در طی چند هفته آخر پیش از مسابقه کاربرد داشت از آنجا که این دارو عمدتا به شکل یک عامل التهابی در عضله عمل می کند بدنسازان رقابتی مستقیما آن را به درون عضلات ساق, بازو یا سرشانه تزریق می نمودند تا سایز بیشتری را به نمایش گذاشته و ضعف و جاماندگی این گونه عضلات کوچک را جبران کرده باشند البته تاثیر اسیکل بسیار زودگذر بود اما به هر حال نیاز فوری ورزشکاران را مرتفع می ساخت .
دراوایل دهه نود میلادی یک فرد آلمانی به نام کریس کلارک به فکر ابداع ماده ای تزریقی افتاد که بتواند افزایش سایز ماندگارتری را ایجاد کند او در ابتدا نام فرمول ابداعی اش را سینتول گذاشت اما بعدا متوجه شد که این نام دارویی قبلا به ثبت رسیده است .کلارک به سرعت اسم محصولش را به PUMP N POSE تغییر داد اما همان اسم اول در اذهان ورزشکاران باقی ماند . سایت ادکوان.در حال حاضر اسم سینتول هم درست به اندازه دکا یا دیانابول در واژگان بدنسازی حرفه ای به گوش می خورد .
این اقدام برای کلارک به مثابه کشف یک معدن طلا بود زیرا که هزاران بدنسازاستروئیدی وجود داشتند که از دستیابی به حجم مطلوب در بازو سرشانه و یا ساق هایشان ناامید شده بودند . حقیقت این است که تنها تعداد اندکی از بدنسازان ازژنتیک لازم برای دستیابی به بازوهای ۵۰سانتی یا بیشتر آن هم در شرایط رژیم و با درصد چربی پایین برخوردار هستند واین حقیقت حتی در صورت دریافت دوزهای سنگین استروئید ها و اجرای برنامه های تمرینی وحشیانه نیز تغییر چندانی نمی کند !
ازجمله اولین مصرف کنندگن سینتول می توان به یکی از قوی ترین مردان آلمان اشاره کرد که با تکیه به بازوهای ۶۷سانتی اش خودش را صاحب بزرگترین بازوهای جهان معرفی می نمود .امروزه حتی با وجودی که تاثیر سینتول کاملا قابل تشخیص است وظاهر عضلات سینتولی از هیچ جهت با عضلات طبیعی انسان همخوانی ندارد تقریبا در تمام مسابقات یا نمایشگاه های بزرگ صنعت بدنسازی می توان شاهد حضور چند تن از مردانی بود که مقادیر سخاوتمندانه ای روغن به داخل جلوبازو و پشت بازوهایشان تزریق کرده اند ! لازم به ذکر است که افزایش سایز ۵ سانتی یا حتی بیشتر در ناحیه بازو به واسطه مصرف سینتول کاملا عادی محصوب می شود همچنین مصرف سینتول برای عضلات ساق پا و دلتوئید میانی نیز کاملا رایج است درست مثل اسیکلن .
جالب اینجاست که این محصول به شکل قانونی قابل خرید است زیرا که بطری های ۴۰۰دلاری آن با برچسب روغن فیگور عرضه می شوند البته این هزینه برای یک روغن فیگور و یا رنگ بدن بسیار زیاد است ومحصولات بسیارارزان تری هم وجود دارند ! علی رغم قیمت بالای سینتول سازندگان آن گاهی برای تامین درخواست های خرید زیاد از جانب بدنسازان سراسردنیا دچار مشکل می شوند!
سینتول چیست؟
سینتول از۸۵ درصد روغن های تری گلیسرسد با زنجیره متوسط (-MCT نوعی اسید چرب) ۵/۷ درصد لیدوکائین و۵/۷ درصد بنزیل الکل تشکیل می شود . این فراورده در عمق عضلات تزریق گردیده و در بین فاسیکول ها (دسته تارهای عضلانی) محصور می شود.
تکرار تزریق های سینتول باعث می شود تا حجم بیشتری از روغن در داخل عضله تجمع پیدا کند واندازه آن را مثل بادکنکی که با هوا پر می شود افزایش دهد . در حدود ۳۰ درصد روغن تزریق شده در عمق عضله توسط بدن متابولیزه یا شکسته می شود اما ۷۰ درصد باقیمانده آن در عضله جاخوش کرده و به آرامی در طی سه تا پنج سال تجزیه می شود ظاهرا در بین خود بدنسازان مصرف کننده نیز در این باره اختلاف نظر وجود دارد که آیا سینتول واقعا اینقدر ماندگاری دارد یا خیرو برخی نیز ادعا می کنند که طول عمر آن از این نیز بیشتر است.
کریس کلارک ابداع کننده سینتول متقاعد شده است که این محصول به نوعی موجب رشد عضلانی ماندگار در ناحیه تزریق می گردد اما خود او هم از مکانیسم های احتمالی درگیر در این قضیه مطمئن نیست . به علاوه مصرف کنندگان سینتول در حین تمرین با دم عضلانی خیره کننده ای مواجه می شوند هرچند که این موضوع می تواند نناشی از فشار اضافی روغن تجمع یافته در عضله باشد
آیا مصرف سینتول هیچ خطری ندارد؟
کاملا اشکار است که تزریق هر مقدار مواد چرب در داخل عضلات می تواند بسیار خطرناک باشد وقتی به این حقیقت توجه میکنیم که تنها تعداد اندکی از بدنسازان از آموزش های پزشکی بهره مند هستند این موضوع شکل جدی تری پیدا میکند بدون آگاهی از محل عبور اعصاب اصلی خیلی ساده می توانید یکی از آنها را به طور اتفاقی با نوک سوزن خود مورد اصابت قرار داده و فلج دائمی فیبرهای عضلانی آن ناحیه را رقم بزنید.
همچنین همیشه در هر نوع تزریقی احتمال بروز آبسه های عفونی در محل تزریق نیز وجود دارد اغلب آبسه ها (تجمعات دردناک چرک حاصل از تخریب و تجزیه بافتی در یک حفره) نیازمند انجام عمل جراحی هستند و از این جهت بی شباهت به تومور نیستند! هنوز بدترین مورد را نشنیده اید اگر سینتول را به اشتباه در یک سرخرگ یا سیاهرگ تزریق کنید اسید های چرب ممکن است به ریه های تان منتقل شده و باعث بروز آمبولی ریوی شوید یا ممکن است از قلب سردرآورده و حمله قلبی را رقم بزنند یا شاید به مغزبرسند و تجربه شیرین سکته مغزی را برایتان به ارمغان بیاورند (این موارد البته با یک عقب کشیدن ساده ته سرنگ و اطمینان از عدم ورود خون به آن قابل پیشگیری می باشند اما خیلی از دوستان برای این کار زیادی تنبل هستند!) در هر سه این موارد احتمال مرگ وجود دارد.
چنین گفته میشود که بدنساز حرفه ای IFBB میلوس سارسف نیز چند سال قبل با سناریوی ترسناک مواجه شده وظاهرآ مقداری از سینتول بازوهایش روانه قلب او شده است . به نظر می رسد که پذیرش چنین خطراتی تنها برای دستیابی به بازوها و ساق های متورم چندان عقلانی نباشد اما بدنسازان با افراد عادی تفاوت دارند برخی از آنها حاضرند خطر مرگ را هم بپذیرند تا بتوانند مثل الگوهایشان به بازوهای ۵۲ سانتی برسند ! تا به امروزهیچ مورد مرگ رسمی ای در رابطه با مصرف سینتول یا دیگر نسخه های جدید آن به ثبت نرسیده است البته فراموش نکنید که این یک محصول نسبتا جدید است تنها چند سال از شیوع مصرف آن میگذرد
در نهایت مصرف کنندگان سینتول همگی افراد بالغی هستند که مسئولیت سلامتی و ایمنی شان به عده خودشان است و می توانند تصمیمات دلخواه خود را اتخاذ نمایند.
منبع : edcoan.ir
