cancer

ما با بسیاری از گزارشات در ارتباط با بر ترسی که در وجود  انسانها رخنه کرده روبرو شدیم چون آنها مایل بودند بدانند که آیا این ترکیبات واقعا  از عوامل بوجود آوردن سرطان هستند، ، یا سبب بوجود آمدن سرطان خواهند شد، یا اینکه آگاهی  دقیقی بر سرطانی بودن آنها ندارند

حقیقت امر این است که ما دقیقا نمی‌دانیم برخی کالاها تا چه میزان می‌توانند خطرناک باشند؛ اما بهترین کاری که می‌توان انجام داد، داشتن اطلاعات علمی و تصمیم‌گیری بر مبنای این اطلاعات است. به همین منظور در اینجا به معرفی ۵ کالای متعارف در خانه اشاره می‌کنیم که می‌توانند سرطان‌زا باشند.

soap

  1. صابون ضدمیکروب

تریکلوزان، یکی از ترکیبات فعال در صابون از جمله مواردیست که (به خصوص اخیرا) به شدت آماج حملات قرار گرفته زیرا اثبات شده عامل تصلب بافت‌های کبدی و سرطان در موش‌هاست. این مکانیزم عینا، مشابه آن چیزیست که در بدن انسان اتفاق می‌افتد. محققان دانشکده پزشکی سن دیگو در دانشگاه کالیفرنیا معتقدند قرار گرفتن در معرض تریکلوزان برای مدت طولانی به طور قطع عوارضی در پی خواهد داشت. آنها شرح مذاکرات و یافته‌های خود را در مجله انجمن ملی علوم منتشر کردند.

پروفسور رابرت توکی می‌گوید: “کشف بیش از حد تریکلوزان در محیط و کاربرد فزاینده آن در محصولات مصرف کنندگان، تاثیرات مخربی دارد که بر فواید محدودش غالب گشته و زمینه خطرات بسیار جدی برای سمی شدن کبد را فراهم می‌آورد، همانطور که برای موش‌ها پدید آورد، به خصوص هنگامی که با ترکیبات دیگری که فعل و انفعالات مشابهی را ایجاد می کنند، ترکیب شوند.”

البته همگان زیان‌بار بودن تریکلوزان را باور ندارند. موسسه بهداشت امریکا بیانیه‌ای در ارتباط با این مطالعات منتشر و ادعا کرد که این تحقیقات تحریف شده‌اند.

دکتر پائول دلوئو رئیس سابق موسسه سلامت محیط زیست امریکا می‌گوید: “واقعیت این است که موش‌ها در معرض مقدار فراوانی تریکلوزان قرار گرفتند که احتمال تماس با این میزان تریکلوزان در شرایط حقیقی برای انسان غیر ممکن است. دهه‌هاست آگاهیم که موش‌ها الگوهای خوبی برای ارزیابی تاثیرات تریکلوزان بر انسان نیستند.

polish

  1. لاک ناخن

از dibutyl phthalate (DBP) ، نوعی از فتالات‌ها که سرطان‌زا هستند، اجتناب کنید. فتالات‌ها در لوازم آرایشی، شوینده‌های بدن، خوشبوکننده‌ها و بطری‌های پلاستیکی نیز یافت می‌شوند. گروه‌های فعال در زمینه حفظ محیط زیست اعلام کردند که Toluene نیز شدیدا سمی است. Formaldehyde که برای مقاوم‌سازی ناخن‌ها استفاده می‌شود، از جمله موادیست که نقش آن در سرطان اثبات شده و شاید شما نیز بخواهید از آن احتراز کنید.

shampoo

  1. شامپو

پارابن‌ها در شامپو‌ها، لوازم آرایشی و لوسیون‌ها یافت می‌شوند. اخیرا شرکت‌ها تبلیغ می‌کنند که محصولاتشان از ابتدا عاری از هرگونه پارابن بوده یا از چه زمانی آن را از ترکیبات محصولاتشان حذف نموده‌اند. تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۲ انجام شد، از وجود پارابن در بدن زنان مبتلا به سرطان سینه خبر داد. بر اساس اعلان انجمن سرطان امریکا، اگرچه شواهد روشنی دال بر خطرناک بودن پارابن موجود در غذا، داروها، لوازم آرایشی و بهداشتی مراقبت از پوست، بر سلامت افراد وجود ندارد، اما در صورتی که نسبت به سلامت خود نگرانید از محصولات حاوی پارابن اجتناب کنید.

 

  1. رایحه‌ شوینده‌های لباس و درایرشیت‌ها

مطالعات انجام شده در دانشگاه واشنگتن اثبات کرد این کالاها می‌توانند حاوی مواد سرطان‌زا باشند که از طریق منافذ در هوا پخش می‌شوند.

دکتر آنه استینمن، عضو هیئت علمی دانشگاه معتقد است: “این موارد از جمله منابع آلوده کننده و جالب توجه هستند زیرا انتشار آنها در هوا از طریق ماشین لباسشویی اساسا غیر قابل کنترل است. اما اگر از طریق دودکش یا لوله‌ها خارج شوند امکان کنترل آنها وجود خواهد داشت اما در صورتی که از ماشین لباسشویی خارج شوند نه.”

بر اساس اعلام و نظر برخی منابع، استنشاق مواد شیمایی در طی زمان می‌تواند زیا‌ن‌بار باشد. اگر خواهان در امان ماندن از خطرات آنها هستید، بدانید که می‌توان جوش‌شیرین را جایگزین درایرشیت‌ها، شوینده‌ها و نرم‌کننده نمود.

bottle

  1. بطری‌های پلاستیکی

اثبات شده که فتالات‌ها که در ساخت بطری‌های پلاستیکی به کاربرده می‌شوند و موجب خاصیت انعطاف‌پذیری آنها می‌گردند، تعادل هورمون‌ها را بر هم زده، در ابتلا به تنگی نفس نقش داشته و منجر به سرطان می‌شوند. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که این مواد بسیار زیان‌بارند. علاوه بر اینکه تهدیدی برای ابتلا به سرطان هستند، اخیرا به ارتباط با کم کردن از بهره هوشی کودکان نیز متهم شده‌اند. این امر هنگامی اثبات شد که در بدن مادرانی که فرزندانی با بهره هوشی پایین داشتند دی- ان- بوتیل فتالات و دیسوبوتیل یافتند.

هنوز ابهاماتی درباره اینکه از چه چیزهایی باید اجتباب نمود و چه چیزهایی خوب هستند وجود دارد. در اینترنت جستجو کنید یا از کار گروه‌‌های فعال محیط زیست درباره بی‌خطر یا خطرناک بودن این محصولات خانگی اطلاعات کسب کنید.