اختلال ریوی در نوزادان نارس و نوزادانی که با وضع حمل زودرس متولد شده اند بسیار بالاست و سندرم دیسترس تنفسی یکی از انواع این اختلالات است که در این مطلب بیشتر به آن می پردازیم.
دکتر علی ناصح با اشاره به اینکه مداخلات در این بیماری شامل اکسیژن تراپی، تهویه و جایگزین کردن سورفکتانت در بیشتر موارد است، گفت: تجویز پر‌ه‌ناتال کورتون بین هفته 24 تا 34 به مادر باردار خطر سندروم دیسترس تنفسی را در شرایطی که ریسک وضع حمل زودرس وجود دارد، کاهش می‌دهد.
وی در ادامه با بیان این مطلب که دیسترس تنفسی در حدود 7 درصد نوزادان به وجود می‌آید که آماده بودن تیم مراقبتی در برخورد با اینگونه نوزادان بسیار مهم است، تصریح کرد: از دیگر علل این بیماری در نوزاد می‌توان به پنومونی، پنوموتوراکس، هیپرتانسیون پایدار شریان ریوی و مالفورماسیون‌های مادرزادی بافت ریه اشاره کرد.
این فوق تخصص نوزادان با اشاره به اینکه در تعدادی از مشکلات خارج از بافت ریه که منجر به دیسترس تنفسی (سختی در تنفس) در نوزاد می‌شود، در کنار کلیات درمان تفاوت‌هایی با دیگر بیماران تنفسی دارند، تاکید کرد: از جمله مشکلات خارج بافت ریه می‌توان به سندروم پیر رابین که به دلیل کوچکی شانه و حفره دهان، زبان بیمار در قسمت عقب دهان قرار می‌گیرد و منجر به بروز دیسترس در نوزاد می‌شود، اشاره کرد. همچنین برخی بیماری‌های قلبی خود را با علایم تنفسی و سیانوز نشان می‌دهند.
این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در پایان یادآور شد: آزمایش کامل خون با تفکیک درصد سلولی، رادیوگرافی قفسه سینه و پالس اکسی متری از جمله ارزیابی‌های اولیه در نوزاد مبتلا به دیسترس تنفسی پایدار یا شدید است که در تمام موارد با نوزاد دچار دیسترس تنفسی و بدحال همانند مراقبت‌های معمول در نوزاد سالم، با گرم و خشک نگاه داشتن نوزاد، از اصول اولیه درمان به شمار می‌رود.
