هنگام مکالمه با کودک و صحبت کردن با وی سعی کنید کلمات منفی و توهین آمیز به کار نبرید چون با این کار وی را پریشان و منفی نگر می کنید.
دستورات شما باید در قالب جملات مثبت جمله بندی شوند. مغز به این فرمان ها واکنش بهتری نشان می دهد.
جنین به پسر سه ساله ام فین گفت: «گوشواره ام را در سوپ ننداز» می دانستم که بعد از آن چه اتفاقی می افتد. ما جنین را برای شام دعوت کرده بودیم و فین از گوشواره های آبی او خوشش آمد.
من معمولا گوشواره نمی اندازم و جواهری که از گوش جنین آویزان بود، حسابی فین را کنجاو کرد. او یکی از گوشواره ها را در آورده و به فین داد و او دقیقا بالای ظرف سوپ خود مشغول بررسی آن شد. چند ثانیه بعد از اینکه جنین به فین گفت که گوشواره را در سوپ نیندازد، او این کار را انجام داد. البته این یک اتفاق نبود و او آن را با برنامه ریزی انجام داد. اگر شما کتاب های زیادی در مورد بزرگ کردن بچه ها خوانده باشید، با این توصیه آشنا هستید: «درخواست خود را با جملات مثبت به زبان بیاورد.» به جای گفتن: «به آن دست نزن» از عبارتی که در آن فعل منفی به کار برده نشده، استفاده کنید. دستورات شما باید در قالب جملات مثبت جمله بندی شوند. مغز به این فرمان ها واکنش بهتری نشان می دهد. اولین باری که با این مفهوم مواجه شدم در مورد بچه خردسالم نبود. در دوره فوق لیسانس در زبانشناسی بود. جمله «گوشواره ام را در سوپ ننداز» با «مواظب گوشواره من باش» یکی نیست. جمله منفی ایده منفی در مغز ایجاد می کند. دلیل آن هم این است: مغز انسان دشواری های بیشتری در پردازش جملات منفی دارد. با شنیدن جمله «فلان چیز را نمی خواهم» مغز ابتدا فلان چیز را می خواهم «پردازش می کند و سپس فعل منفی را در این فرایند قرار می دهد. این همچنین قانون جذابیت را هم شامل می شود. چیزی که به آن توجه می کنید، چیزی است که می خواهید به زندگی شما بیاید. پس چیزی که به بچه خود می گویید که انجام ندهد، چیزی است که اتفاق می افتد. متقاعد نشده اید؟ این مثال جورج لکاف زبانشناس و دانشمند را در نظر گیرید. او در کتابش تحت عنوان «به فیل فکر نکن» به تمرینی اشاره کرده که به دانش آموزانش در دانشگاه برکلی محول کرده بود. تمرین به این شرح بود: «به فیل فکر نکنید. هرکاری که می کنید، به فیل فکر نکنید.» من هرگز دانش آموزی را پیدا نکردم که قادر به انجام این کار باشد. هر لغتی همچون فیل، قالبی ایجاد می کند که می تواند تصویری یا چیزهای دیگری از دانش ما در مورد آن واژه باشد. فیل ها بزرگ بوده و گوش های شل داشته و خرطوم دارند و همه با آنها یاد سیرک ها می افتند. این واژه به این تصاویر مربوط است. و وقتی ما تصویری را نفی می کنیم، در واقع آن را فراخوانده ایم. «لکاف همچنین به مثالی در مورد ریچاد نیکسون که از این قضیه درس بزرگی گرفت، اشاره کرده است. او که برای استعفا دادن تحت فشار بود، خطاب به مردم در تلویزیون بعد از ماجرای واترگیت گفت:” من کلاه بردار نیستم» همه این طور برداشت کردند که او کلاه بردار است. حالا این مسایل چطور در مورد والدین صدق می کنند؟
1.به جملاتی که از دهان شما بیرون می آیند، توجه کنید. به خصوص به جملاتی که افعال منفی درآنهاست، گوش کنید.
2.اگر جمله ای را با ساختار منفی به کار برده اید، بلافاصله آن را به جمله ای مثبت تغییر دهید.
3.به بقیه افرادی که دستوراتی در قالب جملات منفی می دهند، گوش کرده و نتیجه آن را ببینید. در ذهن خود، دستور آنها را دوباره جمله سازی کنید.
4.تمرین کنید، تمرین کنید و تمرین کنید. من پیش بینی می کنم که در یک هفته که مراقب حرف زدن خود باشید، جمله بندی های مثبت، دیگر به صورت طبیعی در ذهن شما شکل می گیرند. یعنی قبل از اینکه جملات منفی به زبان بیاورید، قادر به اصلاح آنها هستید.
