برخی از کودکان از نوعی اختلال و عارضه روانی به نام ترس و وحشت یا هراس شبانه رنج می برند که معمولا در هنگام خواب با آن درگیرند که در این مطلب بیشتر در این باره توضیح می دهیم.
علی سلیمانی اظهار کرد: در این نوع اختلال در حالی که کودک به شکل طبیعی به خواب رفته است، پس از یک مرحله‌ی کوتاه خواب، در رختخواب می‌نشیند و در حالی که چشمانی باز و صورتی رنگ پریده دارد و عرق کرده است، در یک حالت منگی روانی به سر می‌برد و معمولاً بیدار کردن او در این حالت مشکل است.
وی افزود: شماری از کودکان در موقع وحشت‌زدگی به حالت سراسیمگی از رختخواب بیرون می‌پرند و درمانده به این سو و آن سو می‌روند و به اشیاء و اشخاص چنگ می‌زنند و فکر می‌کنند که دزد یا سگی در اتاق است و می‌خواهد او را بیرون کند و فریادزنان کمک می‌طلبد.
این روانشناس خاطرنشان کرد: کودک وجود والدین را در اتاق خود می‌فهمد اما تصور می‌کند که آنها هم جزو رؤیای او هستند و امکان دارد آنان را به‌جای افراد دیگر گرفته و با آنچه در خواب می‌بیند در هم مخلوط کند.
سلیمانی تصریح کرد: کودک در طول مدت وحشت‌زدگی، در خواب است و آنچه را که اتفاق افتاده به دست فراموشی می‌سپارد و از وقوع آن بی‌خبر است و نمی‌تواند درباره‌ی آن توضیح دهد.
وی با اشاره به این‌که این عارضه بین سه تا هشت سالگی اتفاق می‌افتد، گفت: در حالت وحشت توهم بینایی شایع است و کودک درباره‌ی چیزهای ترسناکی که در خواب دیده است هزیان می‌گوید، به عبارت دیگر تیرگی شعور و عدم آگاهی به دنیای خارج وجود دارد.
این روانشناس ادامه داد: حمله را با آرام کردن کودک و اطمینان دادن به او نمی‌توان از بین برد، در این موقع والدین باید وی را نگه دارند تا آن‌که کنترل خود را بدست آورد.
سلیمانی با اشاره به این‌که هراس ممکن است حدود 15 تا 20 دقیقه طول بکشد، افزود: کودک پس از نیم ساعت مجدداً به خواب می‌رود و فراموشی کامل راجع به این ترس دارد. در این اختلال احساس ترس در طول خواب عارض می‌شود و سپس کودک واکنش نشان می‌دهد.
وی با اشاره به این‌که اکثر متخصصان ترس‌های شبانه‌ی کودکان را نوعی علامت مرضی می‌دانند، گفت: در عده‌ای این اختلال زائیده‌ی ضایعاتی است که در پرده‌های مغزی به وجود آمده یا در سردردهای مزمن به وجود آمده‌اند.
این روانشناس ادامه داد: گاهی نیز بیماری عفونی یا مسمومیت کلی بدن که با بیماری سینه پهلوی شدید یا با تب تند همراه است باعث وحشت شبانه به‌صورت نوعی هذیان می‌شود. این وحشت‌زدگی نوعی از صرع روانی حرکتی و یا واکنش عصبی نسبت به یک منازعه است.
سلیمانی ادامه داد: تعارضات عاطفی و ناکامی‌های کودکان و شنیدن افسانه و داستان می‌تواند پایه‌ی اساسی وحشت‌زدگی باشد.
وی در رابطه با درمان این عارضه با بیان این مطلب که درمان باید با توجه به‌علت بیماری انجام گیرد، خاطرنشان کرد: در خصوص حالات عصبی و هیجان‌پذیری، دارودرمانی مؤثر است و در مورد تعارضات و ناکامی‌ها از روان درمانی یا روانکاوی استفاده می‌کنند.
