برخی داروها هم جهت استفاده در خانم های دیابتی وجود دارد. ایجاد تغییرات کیفی و سبک زندگی، همراه با ورزش و افزایش فعالیت های فیزیکی، کاهش وزن، کنترل و تنظیم مرتب قندخون می تواند موجب افزایش عملکرد جنسی در این افراد شود. اختلالات جنسی معمولا قبل از شروع اکثر عوارض دیابت خود را نشان می دهد؛ از این رو توجه به آن می تواند از دیگر عوارض خطرساز پنهانی مثل افزایش فشارخون، افزایش چربی خون و یا وجود پروتئین دفعی در ادرار، ما را مطلع سازد.
اختلال عملکرد جنسی جزو عارضه عصبی این بیماری محسوب می شود.
البته بیماری عروقی و مشکلات روانی ناشی از دیابت نیز در ایجاد اختلال عملکرد جنسی سهیم اند. بر اساس مطالعات مختلف حدود ۲۷ تا ۷۵ درصد از مردان دیابتی مشکلات جنسی دارند. این مشکلات شامل اختلال در میل جنسی به صورت کاهش میل جنسی، مشکلات انزال که به صورت کاهش مدت انزال یا کاهش حجم آن دیده می شود و در نهایت، اختلال در رضایت جنسی است. مردان دیابتی ۱۰ تا ۱۵ سال زودتر از مردان بدون این بیماری دچار ناتوانی جنسی می شوند.
اختلال نعوظ از شایع‌ترین عوارض دیابت شیرین به شمار می‌رود. بسته به شدت و مدت ابتلا به دیابت شیرین، شیوع اختلال نعوظ ۸۵-۲۰ %است.
مشکلات جنسی در زنان دیابتی هم شامل کاهش میل جنسی، کاهش لغزندگی دستگاه تناسلی، نزدیکی دردناک، اختلال در لذت جنسی، اضطراب، اختلال در رضایت جنسی و حتی عفونت های واژن می شود که ثانویه به این مشکلات جنسی ایجاد می شود. امروزه در درمان مشکلات جنسی ناشی از دیابت نسبت به گذشته توفیقاتی حاصل شده است و داروهایی وجود دارند که با مشورت پزشکان قابل تجویز است. همچنین روش هایی شامل تزریقات داخل جسم غاری (داخل بیشابگاه)، وسایل مکنده و محرک پاسخ های جنسی و درمان اینتریورترال و سکس تراپی است.
لذا ضروری است همه بیماران مبتلا به دیابت برای بررسی و درمان مشکلات جنسی خود با درمانگران مرتبط با خانواده و سلامت جنسی مشاوره کرده و راهنمایی های لازم را دریافت کنند. البته در مراکز کنترل دیابت نیز ارایه اطلاعات و مراقبت های لازم در این زمینه ضروری است و حتی باید برای پرسنل درمانی این مراکز در مورد تاثیر دیابت بر مسایل جنسی دوره های بازآموزی وجود داشته باشد. آموزش مستقیم بیماران دیابتی و گسترش پژوهش های درمانی مرتبط نیز باید بیشتر مورد توجه همگان قرار گیرد.
منبع-drshamshiri
