انسولین basal، انسولین پایه یا اصلی است در حالی که انسولین bolus، انسولین در هنگام وعده غذایی می باشد. بدن همواره به اندازه کمی انسولین پایه در طول شبانه روز نیاز دارد تا سطح گلوکز خون را در فاصله وعده های غذایی و در طول شب کنترل کند. افرادی که دیابت ندارند (یا افراد دیابتی که پانکراس آنها همچنان انسولین تولید می کند) بطور پیوسته این مقدار اندک انسولین پایه یا basal را ترشح می کنند. اما در یک فرد دیابتی که پانکراس آنها انسولین تولید نمی کند (یا به اندازه کافی تولید نمی کند) نیاز به تزریق انسولین basal متوسط اثر یا طولانی اثر دارند و یا باید از پمپ انسولین برنامه ریزی شده که پیوسته مقادیر اندک انسولین کوتاه اثر یا سریع الاثر تامین می کند، استفاده نمایند. در زمان وعده غذایی، هنگامی که کربوهیدرات، هضم شده و به شکل گلوکز وارد خون شود، سطح گلوکز خون افزایش می یابد. یک پانکراس سالم با آزاد کردن متناوب (burst) انسولین، پاسخ مناسبی به افزایش سطح گلوکز خون می دهد. افراد دیابتی که انسولین استفاده می کنند نیز می توانند با تزریق انسولین کوتاه اثر یا سریع الاثر پیش از وعده غذایی یا به کمک پمپ انسولین که مانند bolus عمل می کند عملکرد پانکراس را تنظیم کنند تا مقدار کربوهیدرات خورده شده همراه با وعده غذایی یا در برخی موارد میان وعده غذایی را بپوشاند. ضمن آنکه دوز انسولین bolus می تواند سطح گلوکز خون بالا را تصحیح کند.
منبع : www.gabric.ir
