مشکل صرع و پیامدهای ناگوار آن برای کودکان و تاثیراتی که روی خلق و خو و اخلاقیاتشان می گذارد را در این مطلب مورد بررسی قرار داده ایم با ما همراه باشید.
علی سلیمانی اظهار کرد: عواملی مانند کم‌هوشی، ناتوانی در قرائت و محدودیت در فعالیت‌های جسمانی که همه‌ی اینها در بیشتر موارد خود ناشی از ضایعه‌ی مغزی است، سبب افزایش اختلالات روانی می‌شوند.
وی افزود: اختلال رفتار در پسران و دختران مصروع به نسبت مساوی گزارش شده است، اما در طبقات پائین اجتماعی بیشتر دیده می‌شود.
این روانشناس خاطرنشان کرد: اختلالات نوروتیک و رفتاری نیز در این کودکان شایع است و در انواع صرع روانی – حرکتی مشکلات رفتاری بیشتر از دیگران مشاهده می‌شود.
سلیمانی در رابطه با عواملی که در اختلالات روانی کودکان مصروع مؤثرند، تصریح کرد: عوامل ژنتیکی، ضایعه‌ی مغزی، اثر خود حملات صرعی، محیط روانی کودک و داروهای ضدتشنجی مانند فنوباربیتال که خصوصاً کودکان کوچک را تحریک‌پذیر می‌کند.
وی در رابطه با ارتباط بین علائم روانی و حملات صرعی نیز ذکر کرد: پژوهشگران در مطالعه بین حملات صرعی و علائم روانی به مطالب جالبی دست یافته اند که گاهی عوامل روانی حملات صرعی را به وجود می آورد.
این روانشناس ادامه داد: زمانی حمله‌ی صرعی علائم روانی مانند بیهوشی، خشم شدید یا فرار ایجاد می‌کند.
سلیمانی ادامه داد: عوامل خارجی مخصوصی مانند موسیقی، تحریکات نوری خصوصاً به‌صورت متناوب ایجاد صرع می‌کنند.
وی افزود: گاهی خود کودکان حملات صرعی را در خود ایجاد می‌کنند، مثلاً دست خود را به‌طور متناوب جلوی چشمان خود، بین چشم و منبع نوری تکان می‌دهند.
این روانشناس در رابطه با اثر صرع در خانواده و اطرافیان خاطرنشان کرد: اطرافیان با مشاهده‌ی نخستین حمله‌ی صرع تصور می‌کنند که کودک در حال مرگ است و دچار ترس شدید می‌شوند و در نتیجه حمایت زیادی از کودک مصروع می‌کند که عواقب تربیتی بدی را به‌دنبال دارد.
سلیمانی افزود: گاهی به‌علت مزمن بودن صرع چون والدین قادر به تحمل صرع و اختلالات رفتاری کودک نیستند کودک خود را طرد می‌کنند.
وی، با اشاره به اینکه حملات صرعی هر چه در سنین پائین‌تر بروز کنند میزان عقب‌ماندگی ذهنی بیشتر شده و ضعف تحصیلی در کودکان مشهورتر است، اظهار کرد: البته افت تحصیلی در این کودکان علاوه‌بر کم‌هوشی ممکن است ناشی از اضطراب، بی‌قراری، پرتی حواس و یا حمله‌های کوچک صرع باشد.
این روانشناس گفت: کودکان مصروع در موقع بروز حمله ممکن است دچار توهم، احساس تغییر شخصیت، احساس غیر واقعی راجع به محیط، هذیان، وحشت، صحبت‌های مبهم و توقف فکر شوند.
سلیمانی گفت: در هر صورت نگهداری از کودک مصروع مشکل است و مستلزم مراقبت زیاد از طرف والدین است و هر چه میزان صرع شدیدتر باشد نیازمند مراقبت بیشتری هستند که در زندگی ماشینی فقط به زبان آوردن مراقبت راحت‌تر است.
وی راه‌های درمان صرع را دارو درمانی و روان درمانی دانست و گفت: پیش از درمان صرع باید به انجام الکتروآنسفالوگرافی پرداخت و پس از تشخیص نوع صرع به درمان مشغول شد، از داروهای مختلفی که در درمان صرع استفاده می‌شود می‌توان از فنی‌توئین یا پریمیدون که تأثیر روانی کم دارد، نام برد.
این روانشناس خاطرنشان کرد: در صرع تامپورال از پریمیدون استفاده می‌کنند، اما روی اختلال رفتاری چندان مؤثر نیست و اگر کودک علاوه‌بر صرع حالت زیاده فعالی و خشم ناگهانی دارد از لارگاکتیل استفاده می‌کنند.
سلیمانی یادآور شد: موقعی که کودک به همراه صرع اختلالات رفتاری نیز از خود نشان می‌دهد با توجه به اینکه استعمال دارو بر روی اختلالات رفتاری کودکان اثری ندارد، بهتر است روان درمانی شود.
