علل مهم ناتوانی جنسی و سردمزاجی در اقایان چیست؟و با چه عواملی این اختلالات پیش می آیند.
سردمزاجی اصطلاح عامیانه‌ای است که در میان مردم برای مردان یا زنانی که دچار کاهش یا فقدان میل جنسی هستند، به کار می‌رود.
سردمزاجی یا کاهش میل جنسی مفهومی علمی دارد و نمی‌توان به راحتی به هر کسی گفت سردمزاج. باید شرح‌حال درستی از فرد گرفته شود تا منظورش از به کار بردن این کلمه مشخص شود. هرگاه مردی که بیشتر از 20 سال سن دارد، ازدواج کند و فاصله بین دو رابطه زناشویی‌اش 10 روز یا بیشتر باشد، به او سردمزاج گفته می‌شود.
میل جنسی رابطه مستقیم با سن انسان‌ها دارد و این میل در هر 2 جنس با افزایش سن کاهش می‌یابد ولی شدت کاهش متفاوت است. اگرتناسب نسبی در نیازها و تمایلات جنسی هر دو نفر وجود داشته باشد مشکلی نیست مشکل وقتی است که یکی از طرفین هر روز تمایل به برقراری رابطه زناشویی داشته باشد و دیگری هر ماه! اینجاست که موضوع سردمزاجی یا همان کاهش میل جنسی مطرح می‌شود. سردمزاجی 2 نوع است؛ اولیه که از همان روزهای نخستین بعد از ازدواج، مرد مایل به برقراری روابط زناشویی با فاصله زیاد است و سردمزاجی ثانویه. در این نوع مرد از ابتدا چنین مشکلی نداشته و بعدها دچار کاهش میل جنسی شده است. کاهش میل جنسی ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد. در نوع شدید ممکن است مرد ماه‌ها یا اصلا تمایلی به برقراری رابطه زناشویی نداشته باشد. سردمزاجی در آقایان خیلی زودتر آشکار می‌شود، در حالی که در زنان به‌خصوص در مراحل خفیف معمولا پنهان باقی می‌ماند.
عواملی مانند مشاغل نامناسب، مشغله فکری زیاد، مشکلات زندگی، افسردگی و اضطراب و اختلال در رابطه عاطفی با همسر از مشکلاتی هستند که به روان مرد صدمه می‌زنند و می‌توانند باعث کاهش میل جنسی او شوند.
از موارد مهمی که روی میل جنسی تاثیر می‌گذارد، کاهش هورمون مردانه است. هورمون مردانه در سنین بالا به‌تدریج کاهش می‌یابد و متعاقب آن میل جنسی کمتر می‌شود ولی گاهی در افراد جوان یا میانسالان روند کاهش این هورمون سریع است و مشکل‌هایی را برای مرد پدید می‌آورد. مردانی که کاهش میل جنسی تدریجی دارند، بهتر است سطح هورمونشان به روش آزمایشگاهی اندازه گرفته شود.
یکی دیگر از مواردی که باعث کاهش میل جنسی مردان می‌شود، مصرف داروهای روانگردان است. این داروها فقط باید به وسیله پزشک تجویز شوند. در صورتی که بیماران با مصرف دارو دچار سردمزاجی شدند، باید موضوع را به پزشک اطلاع دهند و هرگز نباید خودسرانه اقدام به ترک دارو یا تغییر دوز آن کنند.
