برخی از بچه ها بعد از گذراندن مراحل نوزادی برای اینکه خود را نشان بدهند و به دیگران بفهمانند و نظر دیگران را جلب کنند در این تله اسیر می شوند، تا وقتی شما زمان کافی ندارید به کودکی که بدون دلیل بهانه گیری
میکند جواب بدهید و هر زمانیکه حوصله ندارید وی را بدون علت اذیت کنید
شما ۹ ماه بارد اری را که پشت سر می گذارید د یگر تصور نمی کنید این کود ک بعد از تولد همین قد ر به شما چسبید ه باشد ، اما این حقیقت د ارد .گاهی کود کان آنقدر به ماد ر وابسته می شوند که هرگز حاضر نیستند آغوش او را ترک کنند .
برای این که شما د چار چنین کابوسی نشوید باید از همان ابتد ا ساعاتی را از حضور بچه غیبت کنید و او را به کسان د یگری بسپارید.
به او توضیح د هید که قرار است بروید و چه کارهایی انجام د هید. با آنها صحبت کنید و آنها را برای زند گی، بازی و سرکرد ن د ور از خود آماد ه کنید .
با او قایم باشک بازی کنید و به او یاد د هیدد ر صورت غیبت باز می گرد ید. وقتی به شما می چسبد با او د عوا نکنید و د ر حالی که د ر آغوش شما است او را از خود د ور نکنید. بلکه به او بفهمانید با گریه نمی تواند کارش را پیش ببرد و شما ساعاتی را ناچارید به کارهای د یگر بپرد ازید حتی اگر د ر خانه باشید.
کود کان بعد از نوزاد ی از گریه به عنوان حربه برای جلب توجه استفاد ه می کنند.
مراقب باشید د ر این د ام گرفتار نشوید تا هر وقت حوصله ند ارید به گریه بی د لیل کود ک پاسخ مثبت د هید و هر وقت عصبانی هستید او را به این د لیل تنبیه کنید. یک رویه د رست را همیشه د نبال کنید تا کود ک سرد رگم نشود. برای اینکه بتوانید گام به گام و به طور تدریجی کودکتان را از خود مستقل و او را با محیط های نامانوس هم آشنا سازید توصیه می‌شود.
** اگر کودکتان توانایی حرف زدن دارد، از او بپرسید چرا هنگامی که از شما دور می‌شود احساس اضطراب و عصبانیت میکند. از او بخواهید که درباره هرگونه تغییرات اضطراب‌زای زندگی مانند نقل مکان به منزل جدید، تغییر مدرسه، مشکلات با دوستان یا مورد گردن‌کلفتی قرار گرفتن از طرف همسالان و ..با شما صحبت کند. تا زمانی که تمام حرفهایش را به شما بگوید شما فقط به دقت گوش دهید.
** از کودکتان بخواهید که یک تصویر یا نقاشی از آنچه که هنگام جدایی از شما احساس می کند ترسیم کند تا او به یک روش خلاقانه احساساتش را با شما مطرح کند، از او بخواهید که هنگام ترسیم شکل مذکور یا اتمام نقاشی، آن را شرح و تفسیر کند. وقتی که او درباره احساساتش و یا درباره هر موضوع چالش‌برانگیزی با شما حرف می‌زند، او را از اینکه در امنیت و آسایش بسر می‌برد، مطمئن سازید.
** برای یک مدت (که البته بهتر است به مرور آن را افزایش دهید) فرزندتان را به یک پرستار بسپارید تا وی عادت کند توسط افراد دیگر هم حفاظت و حمایت شود. پرستار را به فرزندتان معرفی کنید. فرزندتان را در یک اتاق به همراه پرستار بگذارید و توضیح دهید که قصد دارید اتاق را به مدت پنج دقیقه ترک کنید. با اطمینان خاطر اتاق را ترک کنید و بعد از پنج دقیقه بازگردید، اگر هنگامیکه به اتاق برمی‌گردید کودکتان علائم اضطراب و عصبانیت ناشی از جدایی بروز داد او را مطمئن سازید.
** مدت زمانی که فرزندتان را با پرستارش تنها می‌گذارید افزایش دهید. هنگامیکه مشغول کار هستید او را با پرستارش تنها بگذارید. اگر او علائم وحشت از جدایی از خود نشان نداد میتوانید او را یک شب به منزل مادربزرگ یا خاله، عمه و … بفرستید.
** هنگام ترک فرزندتان با پرستارش به او لبخند بزنید تا فرزندتان جدایی را یک تجربه مثبت ارزیابی کند.
** او را در آغوش بگیرید. از دست او عصبانی نشوید و یا با او اوقات تلخی و سرزنش نکنید. وابستگی کودک نتیجه عدم امنیت است. با در آغوش گرفتن فرزندتان در واقع به او می‌گویید دوستت دارم، من در کنارت هستم، که باعث احساس امنیت و آسودگی او می‌شود.
** به فرزندتان نشان دهید که احساسش را درک می‌کنید. کاری نکنید که احساس کند بیان احساساتش کار غلطی است. برایش توضیح دهید که هر چند الان با او بازی نمی‌کنید اما برایش یک برنامه شاد و سرگرم‌کننده در نظر گرفته‌اید.
** اگر علیرغم این تلاش‌ها باز هم کودکتان به رفتارش ادامه داد ناشکیبایی نکنید و سرش داد نزنید. در عوض، مجددا و با دقت بیشتر برایش شرح دهید که نمی توانید الان با او بازی کنید. تشویق کنید که با وسایل و اسباب‌بازیهایش ساعات خوشی سپری کند. مثلا بگویید چرا یک قلعه زیبا برای من نمی‌سازی؟ لباس شاهزاده، رنگ نشده است؛ به نظرت قرمز بهتر است یا آبی؟ و ….آرام باشید و سراغ کارتان بروید که متوجه شود واقعا مشغله دارید.
** از او بپرسید که چه می‌خواهد؟ پیش فرضتان این نباشد که او غیر معقول است؛ در عوض سعی‌تان این باشد که علت وابستگی بیش از حد او را بفهمید. آیا او کسل است؟ آیا در محیط جدید عصبی است؟ احساس تنهایی میکند؟
** رفتار خوبش را تشویق کنید. تاکید کنید که واقعا خوشحالید که او قادر است کارهایی را خودش به تنهایی انجام دهد. به این طریق می‌آموزد که مستقل بودن باعث عزت آفرینی است و او را ترغیب میکند که در آینده کمتر وابسته باشد.
