بعد از قطعی شدن تشخیص، به بیمار اطلاع داده میشود که بیماری قابل کنترل است،گر چه امکان عود بیماری وجود دارد. هدف از بین بردن هلیکوباکترپیلوری و یا مقابله با اسیدیته معده است.
روش های قابل استفاده برای دست یابی به این هدف شامل مصرف داروها، تغییر در روش زندگی و تدابیر جراحی هستند.
-کاستن از تنیدگی و استراحت:
کاهش تنیدگی محیطی نیازمند اجرای تدابیر جسمی و روانی در مورد بیمار و جلب همکاری افراد خانواده و دوستان نزدیک وی است.ممکن است بیمار برای شناسایی موقعیت های تنیدگی آور نیاز مند یاری باشد.بی نظمی در برنامه زندگی و شتاب زدگی در روش زندگی ممکن است باعث تشدید نشانه ها و اختلال در پیروی منظم از برنامه درمان شود.در این بیماران ممکن است داشتن دوره های استراحت کوتاه مدت در طول روز نیز مفید واقع شود.روش های بیوفیدبک، هیپنوتیز یا اصلاح رفتار،ماساژ یا طب سوزنی نیز ممکن است سودمند باشند.
-قطع مصرف سیگار:
بررسی ها نشان داده اند که کشیدن سیگار موجب کاهش ترشح بی کربنات از پانکراس به داخل دوازدهه می شود و در نتیجه،اسیدیته دوازدهه افزایش می یابد.
نتایج پژوهش ها نشان داده اند که تداوم کشیدن سیگار ترمیم زخم را نیز به طور قابل توجهی کاهش می دهد.بنابراین بیمار باید تشویق به ترک سیگار شود.بدین منظور گروه های حمایتی ترک سیگار می توانند برای بسیار از بیماران مفید باشند.
-اصلاح رژیم غذایی:
هدف از تغذیه درمانی در بیماران مبتلا به زخم های معده اجتناب از ترشح بیش از اندازه اسید و افزایش حرکات دستگاه گوارش است.این دو مشکل را می توان به وسیله اجتناب از مصرف غداهای بسیار سرد و یا بسیار گرم، مصرف زیاد فرآورده های گوشتی، الکل، نوشیدنی های حاوی کافئین، قهوه( حتی از نوع بدون کافئین) و شیر و خامه فراوان (باعث تحریک ترشح اسید میشوند) کاهش داد.به علاوه، در تلاش برای خنثی کردن اسید باید در روز سه وعده غذا خورد.دیگر مصرف وعده های کوچک غذایی اما در دفعات بیشتر توصیه نمیشود، زیرا مصرف ضد اسید یا بلوک کننده های هیستامین این نیاز را رفع کرده است.سازگاری غذایی امری فردی است، زیرا هر بیماری می داند چه باید بخورد تا بهتر آن را تحمل کند و از چه غذاهایی باید اجتناب کند تا درد کمتری تولید شود
اما به صورت کلی باید به توصیه های زیر عمل شود:
۱- تعداد وعده‌های غذایی خود را افزایش و حجم هر وعده را کاهش دهید تا معده شما خالی نماند.
۲- آهسته غذا بخورید و آن را کامل بجوید.
۳- از مصرف گوشت و ماهی دودی و نمک سود شده همچنین انواع شور و آجیل‌های پر نمک بپرهیزید.
۴- مصرف چای و قهوه و نوشیدنی‌های گازدار را کاهش دهید.
۵- با آرامش غذا بخورید و از استرس پرهیز کنید.
۶- هیچ‌گاه سرخود از آسپیرین یا مسکن‌های مانند بروفن استفاده نکنید. در دردهای معمولی میتوانید استامینوفن مصرف کنید.
۷- توصیه شده است که مبتلایان به این بیماری از مصرف وعده غذایی حجیم قبل از خواب اجتناب کنند.
۸- در گذشته شیر غذای مهمی در درمان زخم معده محسوب می‌شد، علت مصرف آن این بوده است که تصور می‌شد شیر باعث خنثی‌سازی محتویات معده میشود اما ثابت شده به‌علت اینکه محتوی کلسیم و پروتئین شیر بالاست، یک تحریک‌کننده قوی ترشح اسید معده است. به همین دلیل مصرف متناوب و مکرر شیر برای درمان زخم معده توصیه نمیشود.
۹- از قاشق و چنگال دیگران استفاده نکنید، از لیوان دیگران آب نخورید.
10 – مواد غذایی مفید برای زخم معده شامل:
عسل، بادام، موز، شیرین بیان، نعناع، بابونه
۱۱- مواد غذایی غیرمجاز در زخم معده شامل:
شیر، خامه، شیر کاکائو، قهوه، چایی، انواع نوشابه‌ها، الکل، غذاهای ادویه‌دار خصوصا فلفل، غذاهای پرچرب مثل آبگوشت، سبزیجات نفاخ مانند کلم، ترب، تربچه، خیار، شلغم، پیاز و پیازچه، میوه‌های نفاخ مانند هندوانه، گیلاس، گوجه سبز، هلو، چغاله بادام و زیتون میوه‌های ترش مانند پرتقال و نارنگی.
-درمان جراحی:
امروزه مصرف آنتی بیوتیک ها برای نابودی هلیکوباکتر پیلوری و مصرف آنتاگونیست های گیرنده H2 در درمان زخم های معده به طور قابل توجهی از نیاز به تدابیر جراحی کاسته اند.لذا جراحی معمولا در بیمارانی کاربرد دارد که زخم های مقاوم دارند(بیمارانی که بعد از ۱۲ تا ۱۶ هفته از درمان داخلی بهبود نمی یابند) و یا دچار سوراخ شدگی، خونریزی سیاه شدید و یا انسداد شده اند، و یا مبتلا به بیماری زولینگر-الیسون مقاوم نسبت به دارو درمانی می باشند.روش های جراحی شامل واگوتومی، بدون یا همراه پیلوروپلاستی، یا بیلروت است.بیمارانی که نیازمند جراحی هستند، ممکن است درمانده شده و دچار مشکلات کاری یا خانوادگی باشند که در نتیجه بر دیدگاه و انتظارات آنها از جراحی تاثیر میگذارد.
-پیگیری مراقبت:
از عود بیماری در طی یک سال میتوان به وسیله مصرف آنتاگونیست های گیرنده H2 پیشگیری کرد. البته تمام بیماران به این درمان نگهدارنده محتاج نیستند، بلکه این روش در بیمارانی اجرا می شود که طی یک سال دو تا سه بار عود بیماری داشته اند و یا اینکه دچار عوارضی از قبیل خونریزی یا انسداد شده اند و یا در بیمارانی که لازم است تحت عمل جراحی قرار گیرند،اما این عمل با خطر زیادی در آنها همراه است.احتمال عود بیماری با اجتناب بیمار از کشیدن سیگار، مصرف قهوه،الکل و داروهای ایجاد کننده زخم (مثل ضد التهاب های غیر استروئیدی )کاهش می یابد.
