یکی از بزرگترین معزل های والدینی که فرزند کمرو دارند حضور آنان در جمع است که اطفال با مشکل روبه رو می شوندو به علت خجالتی بودن احساس ناراحتی می کنند.
يکي از مشکلات رفتاري کودکان، کمرويي است که بر خلاف ساير مشکلات ظاهراً رفتاري آزار دهنده نيست و نه براي خانواده نه محيط مدرسه مشکل ساز نيست و گاهي به عنوان يک حسن از آن ياد مي شود، اما متأسفانه در استمرار يک اختلال رفتاري است که در بسياري از مواقع مانعي براي شکوفايي قابليت ها، خلاقيت ها و ايفاي مسئوليت هاي کودک در آينده مي شود.
در کمرويي، کودک فقط به خود توجه داشته و از مواجه شدن با ديگران دچار ترس و نگراني مي شود. اين حالت گاهي به قطع ارتباط و گاهي به ارتباط ناقص تبديل شده و موجب آزار فرد کمرو مي شود و کم کم اعتماد به نفس او کاهش يافته و دچار مشکلات ديگر رفتاري هم خواهد شد. این روزها در دید و بازدید عید باید والدین مراقب نوع رفتار خود با کودکان کم رو باشند و نه آن ها را تحت فشار در روابط قرار دهند و نه برای ضعف آن ها در برقراری ارتباط تحقیرشان کنند.
پيشگيري، شناسايي و درمان کمرويي امري بسيار مهم است، چون اين اختلال با گذشت زمان پيچيده تر و درمان آن مشکل تر مي شود.لذا اگر شناسايي زودتر انجام گيرد، درمان سريع تر خواهد بود.
مسئله اصلی در مورد کودکان خجالتی عدم انعطاف‌پذیری آنها و مساله آنها دربرقراری ارتباط است. مهد کودک ها محل اولیه ارتباط جمعی کودکان با دیگران است. و در روند تاثیر پذیری آن ها به جهت خجالتی شدن می تواند بسیار مهم باشد.
مسئله اصلی در مورد کودکان خجالتی عدم انعطاف‌پذیری آنها و مساله آنها دربرقراری ارتباط است. این کودکان حتی در ابتدا هنگام ورود به جمع‌های خانوادگی هم مشکل دارند و ورودشان به محیط‌هایی مثل مهدکودک و مدرسه هم سخت است و گاهی حتی تا ۳ ماه طول می‌کشد تا با محیط جدید کنار بیایند. توصیه اصلی به مادر و مربیان آموزش برقراری ارتباط درست به کودک است. اگر کودک در محیط مهد و مدرسه، مربی خوش‌رو و خوش‌خلقی داشته باشد که روی رابطه با کودک کار کند یخ این کودکان زودتر آب شده و سریع و بهتر ارتباط برقرار می‌کنند.
در مورد تو سری خور بودن هم باید بگویم به خودی خود کودکان دیرجوش مشکل‌دار نیستند اما چون جسارت کمی دارند از حق خود دفاع نمی‌کنند. مثلا در مدرسه توانایی نه گفتن به هم‌کلاسی همسن خود را ندارند و گاهی خوراکی و پولشان توسط دیگران برداشته می‌شود و اعتراضی نمی‌کنند. حتی این کودکان برای آنکه دوستی داشته باشند حاضرند پول یا مواد خوراکی‌شان را باج دهند. به واسطه آموزش مهارت‌های اجتماعی که شامل آموزش جسارت‌ورزی، افزایش اعتمادبه‌نفس و مهارت‌های ارتباطی است می‌توانیم به کودک کم رو کمک کنیم ارتباط موثر و بهتری با همسالان خود برقرار کنند.
باید اعتماد به نفس این کودکان را تقویت کنیم. غیر از مهارت‌های اجتماعی- ارتباطی باید توانمندی‌های این کودکان را هم ارتقا ببخشیم چون کودکان دیرجوش از ورود به هر رقابتی اجتناب می‌کنند. رقابت‌پذیر نیستند و اگر وارد کلاس‌هایی شوند که در انتها باید مورد ارزیابی قرار بگیرند معمولا کلاس‌ها را ادامه نمی‌دهند و از حضور در محیط‌هایی که مورد قضاوت قرار می‌گیرند اجتناب می‌کنند. ثبت‌نام در کلاس‌های مختلف با توجه به علایق کودک و تشویق متناسب با پیشرفت کودک لازم است و به افزایش اعتمادبه‌نفس او کمک می‌کند.
اعتماد بنفس را در میان کودکان امری جدی تلقی کنیم و در افزایش آن بکوشیم هرچه اعتماد بنفس آن ها بیشتر باشد کم رویی در آن ها کاهش می یابد و راحت تر در محیط های جمعی حاضر می شوند.
ایسکانیوز
