یک داروی خوراکی دیابت به اسم sitagliptin قادر است کارکرد شناختی را کاهش دهد که معمولاً درمبتلایان به دیابت و آلزایمر دیده می شود.اندیشمندان کالج Ulsterبه ارزیابی تاثیر داروی سیتاگلیپتین بر متضاد کردن اختلال حافظه و بهبود کنترل متابولیک در موشها پرداختند.
آنها موشها را با یک رژیم غذایی پرکالری و داروی سیتاگلیپتین در مقایسه با پلاسبو(نرمال سالین) به مدت 21 روز تغذیه کردند، سپس در فواصل منظم مقدار انرژی دریافتی، غلظت گلوکز و انسولین خون این حیوانات را اندازه گیری نمودند.
بهبود عملکرد حافظه
مصرف داروی سیتاگلیپتین با بهبود حساسیت به انسولین، بهبود تحمل گلوکز و کاهش فعالیت آنزیم DPP-4(dipeptidyl peptidase-4) همراه بود.
ممانعت از فعالیت آنزیم DPP-4موجب بهبود حافظه شناختی موش بدون تأثیر بر میزان اضطراب و فعالیت hypermoteric(افزایش فعالیت نورونهای حرکتی) موش گردید.
محققان نتیجه گیری نمودند که ممانعت از آنزیم DPP-4ممکن است دارای تأثیرات دو گانه باشد هم به بهبود کنترل متابولیک و هم بهبود عملکرد شناختی (جلوگیری از کاهش عملکرد شناختی) کمک کند.
محققان دانشگاه Ulsterدرحال طراحی کارآزمایی های بالینی بروی انسان و ارزیابی استفاده از داروی sitagliptinبه عنوان یک درمان قابل دوام برای اختلالات نورو دژنراتیو نظیر آلزایمر هستند.
پرفسور Gaultمی گوید: نتایج مطالعه ی ما نشان می دهد هنگامیکه این موشها با داروی sitagliptinخوارکی درمان می شوند، کاهش عملکرد شناختی در آنها معکوس می شود و همزمان بیماری دیابت در آنها کنترل می گردد.
محققان دانشگاه اولستر بر این باورند که این یافته های جدید، پتانسیل زیادی برای استفاده از این دارو برای اهداف دیگر را در بر دارد. این دارو در حال حاضر مجوز استفاده در انسان را دارد و نتایج تحقیق اخیر نشان می دهد مصرف این دارو از نورونها در بیماری دیابت و آلزایمر محافظت می کند.
منبع :http://diabetestma.org
