هر ساعت نگاه کردن به تلویزیون با ریسک ابتلا به دیابت به اندازه 3.4درصد در ارتباط است. پژوهشها نشان میدهد که تغییر سبک زندگی که در آن تحرک وجود ندارد بیشترموجب ابتلا به این بیماری می شود
نتایج این تحقیق درمجله ی Diabetologiaمنتشر گردید.
محققان دانشگاه پیتزبورگ درآمریکا از اطلاعات 3234 شرکت کننده ی دارای اضافه وزن در مطالعه ی برنامه ی پیشگیری از دیابت(DPP) استفاده کردند. در مطالعه ی مذکور تأثیر مصرف داروی متفورمین یا مداخلات شیوه ی زندگی بر تأخیر یا پیشگیری از ابتلا افراد پرخطر به دیابت بررسی گردید افراد شرکت کننده دراین تحقیق حداقل 25 سال سن داشتند.
نتایج قبلی بدست آمده از این مطالعه نشان داد که مداخلات شیوه ی زندگی درکاهش شیوع دیابت موفق بوده است و این افراد به هدف کاهش 7 درصد از وزن خود و انجام فعالیت ورزشی به میزان 150 دقیقه در هفته (ورزش با شدت متوسط مانند راه رفتن سریع) دست یافتند. آنچه در این بررسی مشخص نشده بود تأثیراین مداخلات بر زمان صرف شده به حالت نشسته(بی تحرک بودن) بود.
در تحقیق جدید، دانشمندان به بررسی مداخلات شیوه ی زندگی در برنامه ی پیشگیری از دیابت (فعالیت فیزیکی) بر کاهش زمان بی تحرکی پرداختند. همچنین تأثیر رفتار بی تحرکی بر ابتلا به دیابت مورد بررسی قرار گرفت.
قبل از شروع مداخلات شیوه ی زندگی، کل مدت زمان تماشای تلویزیون درهر سه گروه شرکت کننده در برنامه ی DPP(گروه پلاسبو، متفورمین و گروه مداخلات شیوه ی زندگی ) بررسی گردید. نتایج نشان داد تفاوت قابل توجهی در مدت زمان تماشای تلویزیون دراین سه گروه مشاهده نمی شود (140 دقیقه در روز در هر سه گروه) . همچنین مدت زمان کل نشستن این افراد درمحل کار یا تماشای تلویزیون در هر سه گروه قبل از آزمایش با هم تفاوت چندانی نداشت (بین 410 تا 423 دقیقه در روز).
در تمام افراد شرکت کننده در گروه مداخلات شیوه ی زندگی مدت زمان تماشای تلویزیون درطول مدت پیگیری کاهش یافت، این کاهش در تمام زیر گروه ها شامل جنسیت و سنین مختلف و شاغلین مشاغل گوناگون، نژادها و قومیت های متفاوت، وضعیت چاقی متفاوت و درمیان افرادیکه به اهداف کاهش وزن خود یا اهداف فعالیت بدنی تعیین شده، رسیدند، مشاهده گردید.
بطورمشابه بیشترین کاهش در زمان تماشای تلویزیون بعلاوه ی مدت زمان نشستن در محل کار درطی دوره ی پیگیری در گروه مداخلات شیوه ی زندگی مشاهده شد. کاهش مدت زمان تماشای تلویزیون بعلاوه مدت زمان نشستن درمحل کار برای گروه پلاسبو، متفورمین و گروه مداخلات شیوه ی زندگی به ترتیب برابر با 9، 6 و 37 دقیقه در روز بود.
سپس نویسندگان به بررسی تأثیر رفتار بی تحرکی در طول زمان بر شیوع دیابت پرداختند. برای تمام شرکت کنندگان درهمه ی گروه های تحت درمان خطر ابتلا به دیابت به ازاء هر یک ساعت تماشای تلویزیون پس از تطابق داده ها بر اساس سن، جنسیت، نوع درمان و زمان مربوط به فعالیت های بدنی تفریحی، 3.4درصد افزایش یافت.
ارتباط خطر ابتلا به دیابت با زمان تماشای تلویزیون با افزودن time-dependent weightبه مدل کاهش یافت(به 2.1درصد می رسد که از نظر آماری بی معنی است)، این موضوع نشان می دهد تغییرات بعدی در وزن بدن بر ارتباط بین تغییر رفتارهای بی تحرکی و ابتلا به دیابت تأثیر می گذارد.
این یافته ها بسیار ارزشمند هستند زیرا بدون وجود برنامه ای به منظور کاهش مدت زمان نشستن، انجام مداخلات شیوه ی زندگی بر بی تحرکی تاثیر می گذارد.
دکتر Kriskaمی گوید: به احتمال زیادبی تحرکی برنامه های مداخلات شیوه ی زندگی که دارای یک هدف خاص برای کاهش مدت زمان بی تحرکی باشند نتایج بهتری در کاهش مدت زمان بی تحرکی و احتمالاً بهبود وضعیت سلامت افراد نسبت به آنچه دراین تحقیق بتصویر کشیده شده است، خواهد داشت.
درنهایت این نتایج نشان می دهد مداخلات شیوه ی زندگی در آینده باید با تمرکز بر افزایش فعالیت، کاهش وزن و کاهش رفتارهای بی تحرکی و زمان نشستن انجام شود.
منبع : diabetestma.org
